Videos relacionados con مدلی

ویویان وستوود در هفته مد لندن از استقلال اسکاتلند حمایت کرد

خودوری کروکی «داون» نام مدل جدید شرکت رولز رویس

شرکت خودروسازی رولز رویس چند روز پیش از آغاز به کار نمایشگاه بین المللی خودروی فرانکفورت از محصول جدید خود پرده برداشت.

خودوری کروکی «داون» Dawn به معنای «سپیده دم» نام مدل جدید رولز رویس است که بر خلاف رویه این شرکت در ساخت خودرو، ظاهری اسپورت دارد. موتور ۱۲ سیلندری این مدل دارای قدرتی معادل ۵۶۳ اسب بخار است.

قیمت این مدل ۳۰۰ هزار یورو گزارش شده است. رولز رویس که مارک مورد علاقه ملکه بریتانیاست انتظار دارد با وارد بازار کردن مدل داون مشتریان جوان را نیز جذب کند.

پیش از این در سال ۱۹۵۰ رولز رویس برای یادبود پایان جنگ جهانی دوم مدلی بنام «سیلور داون» Silver Dawn را روانه بازار کرده بود.

Ver video "خودوری کروکی «داون» نام مدل جدید شرکت رولز رویس"

تحول در دنیای آموزش با امکان دسترسی آزاد به اطلاعات

بسیاری از کارشناسان آموزش در حال حاضر از فناوریهای جدید و نرم افزارهای آنلاین استفاده می کنند تا چاره ای برای هزینه بالای و در دسترس نبودن برخی منابع آموزشی پیدا کنند. این منابع باز به مردم سراسر جهان کمک می کند به طیف گسترده ای از اطلاعات دسترسی داشته باشند.

بریتانیا؛ طرح «کتاب باز»

اغلب مردم کشورهای در حال توسعه کتاب نمی خرند. در کشورهای توسعه یافته هم قیمت کتابهای درسی و عناوین دانشگاهی بالاست و نمی توان آنها را بسادگی تهیه کرد. کتابهای دیجیتال چه تغییری ایجاد می کند؟ چگونه می توانید اطلاعاتی را که نیاز دارید، بیابید بدون اینکه مجبورشوید یک ریال پول خرج کنید؟ چه می شد اگر می توانستید کتابهای دانشگاهی مورد نیازتان با یک کلیک بر روی اینترنت بخوانید؟

گروهی از دانشگاهیان کمبریج در سال ۲۰۰۸ تصمیم گرفتند انقلابی برپا کنند: انقلاب دسترسی رایگان به منابع. آنها سازمانی غیر دولتی و سامانه ای موسوم به «کتب باز» به راه انداختند.

ایده اصلی این طرح، خلق و ابداع مدلی بود تا کتب درسی و تک نگاشتها (جزوه یا مقاله) بطور رایگان روی نت قرار گیرد. این طرح بویژه برای کشورها در حال توسعه که در آنها تن

Ver video "تحول در دنیای آموزش با امکان دسترسی آزاد به اطلاعات"

نگاهی به هفته مد میلان

چهارشنبه ای که گذشت، روز بزرگی برای «گوچی» بود. این مارک ایتالیایی نخستین گام خود را تحت مدیریت جدید الساندرو میشل محکم برداشت.

«گوچی» در نمایشگاه مد میلان از گلچین پاییز و زمستان آینده پرده برداشت. «گوچی» با معرفی معجونی از رنگهای قهوه ای، بژ، قرمز و آبی گل گندمی و همینطور کتهایی گلدار و بعضا اغراق شده، تحسین علاقمندان بسیاری را برانگیخت.

محصولات «آلبرتا فررتی» هم در نمایشگاه مد میلان توجه زیادی به خود جلب کردند. تلفیقی از زیبایی های طبیعی، ادبیات و فلسفه زندگی در کنار زیبایی شناسی سطح بالای ایتالیایی و بکار بردن همزمان ابریشم ، پشم و نخ های راه راه هم یکی از نکات برجسته «آلبرتا فرری» بود.

در کنار این، نباید از گلهای برجسته بالاتنه هم بسادگی گذشت که از قرار معلوم طرفداران زیادی پیدا کرد.

در پایان به بررسی آخرین گلچین روبرتو کاوالی، طراح مشهور ایتالیایی در هفته مد میلان بپردازیم که با آرایش مو و چهره ارتباط زیادی دارد.

جیمز پسیس، آرایشگر مدل ها در این باره می گوید: «الآن در پشت صحنه «جاست کاوالی» هستیم و مشغول آرایش یکی از مدل ها... دختر مدلی که در سفر است. دنیا را دیده است

Ver video "نگاهی به هفته مد میلان"

شبیه سازی غار شُوِه و آثار هنری اش

مدلی شبیه سازی شده و تقریبا بی کم و کاست از غار معروف شُوِه در فرانسه این ماه درهایش را به روی بازدیدکنندگان می گشاید. در غار بزرگ شُوِه قدیمی ترین آثار هنری دوران پیش از تاریخ وجود دارند.

این پروژه ۵۵ میلیون یورویی به بازتولید مکان، دمای هوا و میراث هنری محل اصلی این غار پرداخته است که در آن آثار حکاکی شده، جای دست و بیش از چهارصد نقاشی با ذغال سنگ و خاک رس از اسب، خرس، کرگدن و فیل موجود است.

پاسکال تراس، رییس این غار شبیه سازی شده می گوید: «ما در جریان این شبیه سازی با مجسمه سازان، جعل کنندگان و نقاشان کار کردیم. با کارشناسانی کار کردیم که به طور کامل غار شُوِه را بازسازی کردند. اینجا مکانی است که بر روی بشریت باز خواهد بود و هر کسی می تواند از آن بازدید کند و این مکان به قدری جادویی است که شما متوجه نخواهید شد که اینجا مدلی شبیه سازی شده از غار اصلی است.»

غار شُوِه در دسامبر سال ۱۹۹۴ در جریان یک اکتشاف توسط ژان-ماری شُوِه، الیت برونل و کریستیان هیلر غارشناسان غیر حرفه ای کشف شد. عموم مردم هرگز اجازه بازدید از غار اصلی را نیافتند.

غار شِوُه که به عنوان غار «پن دارک» (Caverne du Pont-d’Arc) هم شناخته می شود وسیع ترین قطعه به جا مانده از میراث فرهنگی دوران اوریگناشاین یا دوران پارینه سنگی نوین است که مربوط به ۳۰ هزار تا ۳۷ هزار سال پیش می شود.

تصور می شود که تا سال ۱۹۹۴ سنگی بزرگ بر روی ورودی غار افتاده بود و باعث شده بود که دسترسی به این غار ممکن نباشد. این غار در سال ۲۰۱۴ در لیست میراث جهانی یونسکو ثبت شد.

ماری باردیسا، حفاظت کننده غار شُوِه می گوید: «اسبهایی که باعث شهرت این صفحات بزرگ غار شدند را معمولا از روبرو می بینیم، کافی است کمی به طرف دیگر آن بروید و ببینید که اسبها تکان می خورند. در اصل این یک نقاشی سه بعدی است.»

نقاشی از حیوانات بر روی دیوارهای غار در فضایی نیم کیلومتری ادامه می یابد که معادل هشت هزار و پانصد متر مربع است. ۴۲۴ حیوان از ۱۴ گونه مختلف بر روی این دیوارها نقاشی شده اند. این حیوانها اکثر درنده هستند و این امر ویژگی خاص این غار در برابر غارهایی با نقاشی های مشابه است که اکثر مربوط به دورانی نزدیک تر می شوند.

طراحی های غار به قدری دقیق و واضح بودند که برخی از محققان به اصالت آنها شک کردند.

پائولو رودریگز، دستیار محافظت کننده غار می گوید: «این مجموعه ای واقعا باشکوه است که به نقاشی سه بعدی محدود نمی شود چراکه از پشت با تصویر یک گاومیش ادامه پیدا می کند.»

ژان کلوت، کارشناس هنر غاری می گوید: «دیوارها و جنبه زمین شناسی غار همانطوری که بوده شبیه سازی شده است و نقاشی ها هم بسیار دقیق هستند. امری که احساسات شما را بر می انگیزد و فکر کنم که مردم از دیدن اینجا شگفت زده شوند.»

محل شبیه سازی شده غار شُوِه از روز ۵ اردیبهشت به روی بازدیدکنندگان گشوده می شود.

Ver video "شبیه سازی غار شُوِه و آثار هنری اش"

محققان اروپایی بدنبال راهی امن برای ذخیره دی اکسید کربن در بستر دریاها

آیا می توان برای خلاص شدن از دی اکسید کربن مازاد، آن را زیر بستر اقیانوسها ذخیره کرد؟ در صورت رواج این روش چه اتفاقی برای اکوسیستم رخ خواهد داد؟ یک طرح اروپایی موسوم به «ای-دی اکسید کربن» (E-Co2) از دریای شمال تا دریای مدیترانه بدنبال پاسخ این پرسش است. برای تجزیه و تحلیل رفتار گاز در اعماق دریا، محققان از سراسر اروپا از فن آوریهای مخصوص استفاده می کنند.

در جزایر ائولیان (Aeolian) در دریای تیرنی درکرانه های غربی ایتالیا، محققان فرایند جداسازی و ذخیره دی اکسید کربن را بررسی می کنند. هدف اصلی کاهش تولید گازهای گلخانه ای است که سبب گرم شدن زمین می شوند.

کلاوس والمن، متخصص زمین شناسی دریایی و مسئول هماهنگ کننده این طرح می گوید: «ایده اصلی این است که از ورود دی اکسید کربن حاصل از زغال سنگ در نیروگاهها به اتمسفر جلوگیری شود. زیرا باعث تغییرات اقلیمی می شود. در نتیجه دی اکسید کربن را جدا می کنیم و بعد آن را در حفره های زیر زمین ذخیره می کنیم. می توان این کار را روی ساحل و یا در مناطق دور از ساحل در دریا انجام داد. در اروپا زیر بستر دریاها در مناطق دور از ساحل امکانات بیشتری هست و برای این کار مناسبتر است.»

در جزایر ائولیان در قلب مدیترانه، دانشمندان در تلاشند تا ببینند دی اکسید کربنی که از مخازن زیر دریا نشت می کند و وارد آب دریا می شود، چگونه در دریا پخش می شود. در این مجمع الجزایر آتشفشانی ذخایر طبیعی کربن دی اکسید وجود دارد.

چینزیا دویتور، پژوهشگر زمین شناسی دریایی و از دیگر مسئولان طرح «ای- دی اکسید کربن» می گوید:«در اینجا ارگانیسم هایی (یا موجودات زنده ای) وجود دارند که مدتهاست خود را با این وضعیت تطبیق داده اند. در این منطقه دی اکسید کربن بطور طبیعی بیرون می آید، در نتیجه “پ هاش” PH آب معمولا کمتر از بقیه مناطق است.»

برای بررسی عوامل مؤثر در جابه جایی گاز دی اکسید کربن باید رفتار تعداد بیشمار حبابهایی را که از دل دریا بالا می آیند، بررسی شود. پژوهشگران برای اینکار به درون آب شیرجه می روند و از ابزارهای مخصوص استفاده می کنند.

لیزا ویلستادت، محققی که با این تیم کار می کند می گوید: «برای حبابها تله ای ساخته ایم تا اندازه حبابها را اندازه بگیریم. روی حبابهای گاز نور می اندازیم. این کار باعث می شود یافتن اندازه های این حبابها با کامپیوتر که بعدا انجام می شود، آسان تر شود. این اندازه ها برای مدل عددی ما اهمیت دارد و به این اطلاعات نیاز داریم. چون باید داده های مربوط به سرعت بالا آمدن حباب ها و اندازه آنها در مدل ما آزمایش شوند. سپس از این داده ها برای شبیه سازی نشت دی اکسید کربن استفاده می کنیم.»

برای دنبال کردن رد دی اکسید کربن، راه دیگری هم هست: مشاهده عوامل موثر در تغییرات “پ هاش” در محیط دریا. با بررسی حرکت جریان خروجی [حبابها] می توان مدلی ساخت که هم از میزان نشتی حبابها خبر دهد و هم چگونگی پخش شدن آنها را پیش بینی کند.

ماریوس دیوار، مهندس مکانیک دانشگاه هریوت وات در اسکاتلند از دیگر محققان این طرح اروپایی است و می گوید: «دی اکسید کربنی که در آب حل می شود سبب تغییر “پ هاش” آب می شود. ما هم بدنبال این هستیم که ببینیم چگونه این تغییرات طی فصول مختلف رخ می دهد و بهترین جا برای ردیابی این تغییرات کدام است.»

بر خلاف جزایر ائولیان که مخازن طبیعی کربن دی اکسید دارد و این گاز به طور طبیعی نشت کند، دریای شمال مخازن طبیعی ندارد. اما از مدتها پیش دی اکسید کربن در مخازن مصنوعی زیر دریا انبار شده که نشتی نداشته اند. در نتیجه برای بررسی این که در اینجا چه پیش خواهد آمد، پژوهشگران این رخداد را شبیه سازی کرده اند.

پیتر لینکه، زیست شناس و از محققان طرح «ای-دی اکسد کربن» می گوید:« مقدار محدودی گاز دی اکسید کربن از ماشین خارج کردیم. سپس با حسگرهای مخصوص رد گاز را در آب دنبال کردیم. برای پیش بینی خیلی مهم است که مدلمان را بر اساس این داده ها بسازیم.»

وضعیت مشابه دریای شمال، در آزمایشگاهی در کیل آلمان بازسازی می شود. هدف طراحی مدلی کامپیوتری است که در مقیاسهای بزرگ و کوچک کار کند.

ماتیاس هاوکل، ژئوشیمست این طرح اروپایی می گوید: «واکنش های دی اکسید کربن هنگام بالا آمدن را بررسی می کنیم. گام بعدی پیدا کردن دقت و دانه بندی لازم در مدلمان است برای فهم چگونگی حرکت گاز از حفره ها و خلل تهنشستها و رسوبات دریایی. سپس باید بفهمیم این فرایند چگونه در ابعاد کلان، در حجم ۱۰ یا ۱۰۰ لیتر آب، رخ می دهد. از اطلاعاتی که در این آزمایشها و در مقیاسهای مختلف به دست می آید به فرمولهای ریاضی می رسیم.»

Ver video "محققان اروپایی بدنبال راهی امن برای ذخیره دی اکسید کربن در بستر دریاها"

بازیافت زباله های کامپیوتری با مدل اقتصاد چرخه ای

در برنامه این هفته دنیای تجارت به دوبلین پایتخت ایرلند رفته ایم تا پاسخ این پرسش را بیابیم که آیا با توجه به اشتهای سیری ناپذیرمان به کالاهای الکترونیکی می توان راهی برای کاهش تولید زباله های حاصل از آنها یافت؟

در دوبلین همانند هر نقطه دیگری در جهان، مصرف کالاهای الکترونیکی بشدت افزایش یافته و همراه با آن انبوهی از زباله را بهمراه داشته است. مشکلی که یک شرکت با سایز متوسط آنرا به فرصتی برای کسب و کارش تبدیل کرده است.

تولید کامپیوترهای سازگار با محیط زیست و تقریبا بدون زباله، چالشی بود که «پل ماهر» با آن روبرو شد. او اکنون سه سال است که شرکتش را بعنوان اولین شرکت اروپایی سازگار با محیط زیست برای ساخت کامپیوتر راه اندازی کرده است. او تا ۹۸ درصد قطعات کامپیوترهای قدیمی را بازیافت می کند و کامپیوترهایی جدیدی که طراحی می کند مصرف برقشان تا پنجاه درصد کاهش یافته است. این در حالی است که همتایانش تنها می توانند ۳۸ درصد قطعات را بازیافت کنند.

پل ماهر، مدیر عامل شرکت کامپیوتری «میکروپرو» می گوید: «ما از جیوه، سرب، پی وی سی یا پلاستیک در کامپیوترهایمان استفاده نمی کنیم.»

پل ماهر و آن گالیگان مدلی از کسب و کار براه انداخته اند که مبتنی بر ارائه خدمات به مشتریان است. هدف این مدل، اطمینان از عمر طولانی کامپیوترهایشان می باشد.

پل ماهر می افزاید: «کامپیوترهای ما قابل ارتقا هستند. آنها را می توان بسادگی تعمیر و یا بروزرسانی کرد. همه کامپیوترها با چوب ساخته شده اند و یا از چوب در آنها استفاده شده و هیچ دو کامپیوتری مانند همدیگر نیستند.»

این چیزی است که اقتصاد چرخه ای یا احیاشدنی نامیده می شود یعنی تقریبا همه چیز مجددا قابل استفاده است. وقتی عمر کامپیوترها به پایان برسد، از آنها می توان همانند دستگاه صندوق پول یا روشنایی اضطراری استفاده کرد.

در حال حاضر این شرکت ۲۵ کارمند و درآمد سالیانه ای معادل ۱.۵ میلیون یورو در سال دارد. هدف این شرکت دستیابی به ۱۰ میلیون یورو درآمد سالیانه ظرف پنج سال آینده است و قصد دارد حوزه تاثیرش را در اروپا با کمک شرکایش سه برابر کند.

آن گالیکان از مدیران شرکت می گوید: «مدل کار ما را می توان در سراسر جهان راه اندازی کرد. درحال حاضر ما در حال مذاکره با مراکز خدماتی گوناکون در سراسر اروپا هستیم تا کامپیوترهای
سازگار با محیط زیست ما بتوانند سطح مشابهی از خدمات را همانند ایرلند در سراسر اروپا ارائه کنند.»

براساس برآوردها، طراحی محصولاتی باعمر طولانی و با استفاده دوباره از مواد اولیه، به شرکتهای اروپایی اجازه می دهد که حدود ۶۰۰ میلیارد یورو در سال صرفه جویی کنند. این عدد حدود ۸ درصد گردش مالی سالیانه انهاست.

با این حال پرسش این است که آیا این مدل از اقتصاد چرخه ای می تواند در همه بخش ها استفاده شود؟ شین کولگن، مدیر واحد کارایی منابع سازمان حفاظت محیط زیست ایرلند به ما پاسخ می دهد: «اقتصاد چرخه ای می تواند در تمام بخش های اقتصاد مورداستفاده قرار گیرد. برای مثال به اشتراک گذاشتن خودرو میان چند نفر. الگویی که در سراسر شهرهای اروپا قابل مشاهده است و یا همانند کارخانه ای در ایرلند که پلاستیک های زباله شده را به منسوجات سبک وزن موسوم به فلیس تبدیل می کند.»

انتقال به اقتصاد چرخه ای می تواند تا ۵۸۰ هزار شغل در اروپا تولید کند و این مدل می تواند به مبارزه با گرم شدن کره زمین کمک کند.

شین کولگن می افزاید: «اقتصاد چرخه ای واقعا یک موقعیت برد – برد ایجاد می کند. کمیسیون اروپا گفته است که تا سال ۲۰۳۰ ما قادر خواهیم بود که انتشار کربن را در اتحادیه اروپا تا ۴۵۰ میلیون تن در سال بر اساس مدل اقتصاد چرخه ای کاهش دهیم.

آن گالیگان درباره رمز موفقیت شرکتشان می گوید: «رمز موفقیت ما طراحی و توسعه محصولات سطح بالا و سازگار با محیط زیست است که می تواند به مدت طولانی عمر کنند. این خصوصیات، شرکت ما را منحصر بفرد و ما را نسبت به رقبایمان ممتاز می کند.»

Ver video "بازیافت زباله های کامپیوتری با مدل اقتصاد چرخه ای"

استقلال کاتالونیا از نظر ساکنان بومی و غیر بومی آن

دولت منطقه ای کاتالونیا قصد دارد روز یکشنبه ۹ نوامبر یک همه پرسی نمادین (افکارسنجی عمومی) برگزار کند؛ این کار صرفا برای آگاهی از تمایل عمومی مردم کاتالونیا درباره استقلال یا عدم استقلال این منطقه از اسپانیا انجام می شود و نتیجه آن هیچ نوع الزام قانونی به همراه ندارد.

پیش از این صحبت درباره برگزاری یک “همه پرسی رسمی” برای استقلال کاتالونیا بود، اما دادگاه قانون اساسی اسپانیا برگزاری آن را غیرقانونی خواند به همین دلیل دولت منطقه ای کاتالونیا اکنون تنها به سنجش افکار ساکنان این منطقه بسنده کرده است.

برخلاف اسکاتلند، که در آنجا برای برگزاری همه پرسی میان ادینبورگ و لندن مذاکراتی صورت گرفت، در موضوع کاتالونیا به دلیل وجود اختلافات اساسی میان بارسلونا و مادرید، امکان مذاکرات میان مسئولان دو دولت امکان پذیر نبوده است و همین موضوع بر پیچیدگی های موجود در داخل جامعه کاتالونیا افزوده است.

ساکنان محله های قدیمی بارسلون و مردمان حومه شهر به جنبش استقلال کاتالونیا از اسپانیا چگونه می نگرند؟

موضوع استقلال کاتالونیا اکنون موضوع داغ بسیاری از محافل مردمی است؛ چه در محله های پر رفت و آمدی مانند «ال کارمِل» در مرکز بارسلون و چه در حومه شهر و جایی که اکثریت ساکنان آن را مردمی با اصلیتی غیر کاتالانی تشکیل می دهد. بسیاری از مردم ساکن منطقه «ال کارمِل» همچون ساکنان جنوب اسپانیا، ریشه ای اندلسی دارند و اکنون سوال این است که آیا این افراد با استقلال کاتالونیا موافقند یا خیر؟

خوزه آنخل رودریگز یک سندیکالیست ۳۸ ساله است که در منطقه ال کارمِل به دنیا آمده است. او پس از سالها فعالیت در احزاب سوسیالیست کاتالونیا و اسپانیا، اکنون به یکی از طرفداران استقلال این منطقه تبدیل شده است؛ آنهم در حالیکه زبان مادریش اسپانیایی است نه کاتالونیایی.

خوزه آنخل رودریگز می گوید: «در اینجا همیشه یک جدایی هویت وجود داشت که مبتنی بر اصولی همچون زبان، فرهنگ، محیط زندگی و هویت ملی بود؛ و در کنار آن یک دیدگاه استقلال خواهی که برسمیت شناخته نشده بود. می توانم بگویم که من اسپانیایی هستم و احساس یک اسپانیایی را دارم و همزمان یک استقلال طلب هم هستم. من می توانم هر دو جنبه را برای خودم توجیه کنم. زیرا موضوع برای من موضوع هویت نیست بلکه موضوع درباره انتخاب مدلی برای همزیستی در جامعه است.»

او می افزاید : «اسپانیا در سال ۱۹۷۸ میلادی بر اساس حقول مبتنی بر اصول دوران فرانکو، حقوق دموکراتیک و حقوق دموکراتیک چپ ساخته شد و اکنون ما می خواهیم در سال ۲۰۱۴میلادی کاتالونیایی بر اساس حقوقی دموکراتیک بسازیم. نمی توان یک کاتالونیایی داشت که تنها متعلق به چپ ها باشد. این یک اشتباه است. یک جامعه جدید در زمان شکل گیری، دارای همه نوع مردمانی هست: مردمانی مهاجر، افرادی از جامعه سرمایه داری، افرادی از گروه های چپ یا راست، و همچنین مردمانی فقیر یا ثروتمند.»

در شرق بارسلون، در شهر بادالنا که دارای شهرداری از احزاب راست است، با جوانی هفده ساله گفتگو کردیم که بتازگی به سن قانونی برای رای دادن و مشارکت سیاسی به عنوان یک شهروند رسیده است. آریتس بل، عضو یکی از احزاب طرفدار استقلال کاتالونیا است.

آریتس بل می گوید: «معمولا، شما به دولتی نزدیک می شوید که فکر می کنید دوستتان دارد. فکر می کنم که دولت اسپانیا در سالها و در دهه های اخیر از لحاظ اقتصادی و اجتماعی با ما رفتار بدی داشته است. این موضوع ما را آزار می دهد که دولت اسپانیا حتی با زبان کاتالونیا نیز برخورد بدی داشته است. زیرا حتی اگر به این زبان صحبت نکنیم نیز، باز هم متوجه بی عدالتی در برخورد با آن می شویم و ما بی عدالتی را دوست نداریم.»

او می افزاید: «این همه پرسی نمادین که قرار است برگزار شود برای بسیاری از جمله من، اولین انتخابات محسوب می شود و ما می توانیم به نوعی رای بدهیم. همچنین به این ترتیب فرصتی بدست می آوریم که خیلی ها برای زمانی طولانی از آن محروم بودند. فرصتی که می توانیم برای آینده خودمان و نسل های بعدی تصمیم بگیریم.»

بلاس مارتینز، از موسسان یک باشگاه طرفدار تیم فوتبال رئال مادرید در شهر بادالنا و از مخالفان جدایی کاتالونیا از اسپانیا است.

او می گوید: «در بسیاری از جاها مرزها برداشته شده اند اما برعکس در اینجا مردم تلاش می کنند که کاری را انجام دهند که برای من هیچ معنایی ندارد. زیرا در صورت استقلال، ما از اتحادیه اروپا خارج می شویم و حتی دیگر پول مشترک آنها را نیز نخواهیم داشت.»

او تاکید می کند: «من نه موافق و نه مخالف همه پرسی نمادین ۹ نوامبر هستم. اگر آنها بخواهند چنین کاری را انجام دهند، انجام خواهند داد. اما همه باید بروند رای بدهند، ما باید بدانیم که آیا همه مردمی که در کاتالونیا زندگی می کنند طرفدار استقلالند یا خیر. زیرا من معتقدم مردم زیادی هستند که چنین چیزی نمی خواهند.»

مارینا سوبیراتس، جامعه شناس و مدیر موسسه زنان در مادرید طی دهه نود میلادی بوده است. او به عنوان مشاور شورای شهر بارسلون در زمینه آموزش و همچنین شهردار یکی از مناطق محبوب بارسلون نیز فعالیت کرده است.

خانم سوبیراتس می گوید: «به نظر من، این موضوع، بحثی ناسیونالیستی است زیرا بسیار بر فرهنگ و سنت کاتالونیا تاکید می کند. اما تنها ملی گرایانه بودنِ موضوع نیست که باعث جذابیت آن برای مردم شده، بلکه آن چیزی که مردم را بسوی خود کشانده امکان انجام کاری جدید در آینده است؛ حتی اگر احتمال دهیم کار جدیدی در آینده انجام نخواهد شد و مشکلات قدیمی باز هم وجود خواهند داشت.»

او می افزاید: «می توان به موضوع دیگری نیز فکر کرد. اینکه می خواهیم از چه چیزی مستقل شویم؟ زیرا امروز ما بیش از همیشه وابسته ایم. در واقعیت، امروز ما نه تنها وابسته به دولت اسپانیا هستیم بلکه به اتحادیه اروپا و اقتصاد جهانی نیز وابسته ایم. به همین دلیل می توان گفت ایده استقلال در حال حاضر بیش از هر زمانی تنها توصیف کننده یک مدینه فاضله است.»

پدر خوزه آنخل رودریگز که اصلیتی اندلسی دار

Ver video "استقلال کاتالونیا از نظر ساکنان بومی و غیر بومی آن"

سازمان فضایی اروپا و ماموریت فضاپیمای "آی.ایکس.وی."

تا کنون نشستن داخل فضاپیما و رفتن به مدار زمین، مسئله اصلی برنامه های فضایی بوده، اما بازگشت به زمین چطور؟ در حقیقت مسئله ورود دوباره به جو، یکی از بزرگترین چالش ها در برنامه های فضایی مدرن است. در این شماره از برنامه “فضا” به این مسئله خواهیم پرداخت.

اما ابتدا چند خبر از کیهان:

سفینه اوریون برای اولین پرواز آزمایشی بدون سرنشین خود در چهارم دسامبر آماده می شود. این اولین کاوشگری است که پس از چند دهه تلاش برای فرستادن انسان به عمق فضا طراحی شده است.

تا کنون این اولین دلیل تصویری، مبنی بر وجود یخ- آب روی سیاره عطارد است. تصاویر ارسالی سفینه مسنجر، ذخیره ای از یخ- آب را بر دهانه یک بلندی نزدیک قطب شمال این سیاره نشان می دهد.

کاوشگر کاسینی- هویگنس، این عکس حیرت انگیز از یک قمر سیاره زحل به نام “تی دیس” را از در میان حلقه های روشن اطراف این سیاره فرستاده است.

و اما در مورد موضوع این برنامه: سازمان فضایی اروپا فضاپیمای جدیدی به نام “حمل کننده واسط آزمایشی” یا “آی.ایکس.وی- IXV” ساخته که ویژه روبرو شدن با چالش های مربوط به ورود مجدد فضاپیما به جو زمین است.

فیلم نادر این برنامه، یکی از پر استرس ترین لحظات یک سفر فضایی را نشان می دهد. این لحظه مرگ وزندگی، یعنی بازگشت است. لحظه ای که فضانوردان با جان خود بازی می کنند.

این لحظه را نمی توان در آزمایشگاه بازسازی کرد. در حقیقت برای آگاهی واقعی از این مرحله، باید عملا به فضا رفت و بازگشت. جدیدترین سفینه سازمان فضایی اروپا ویژه این کار است.

جرجیو تومینو، مدیر برنامه ریزی این سفینه می گوید: “این مدلی از سفینه آی.ایکس.وی. است که امسال و به زودی ( نوامبر ۲۰۱۴) با راکت «وگا» پرتاب خواهد شد. هدف ماموریت آی.ایکس.وی.، تسلط بر آن نواحی خاکستری مربوط به ورود به جو زمین است که ما درباره آن چیزی نمی دانیم.”

برای پر کردن این جای خالی در دانش ما، آی.ایکس.وی، با راکت وگا به ۴۳۰ کیلومتری زمین، یعنی ارتفاعی که ایستگاه فضایی بین المللی در آن قرار دارد فرستاده خواهد شد و سپس به نقطه معینی از زمین برخواهد گشت. سفینه اکنون آماده می شود تا در ماه نوامبر پرواز کند.

اما بازگشت سفینه از فضا به زمین مانند قدم زدن در پارک نیست. هنگام بازگشت، سرعت تبدیل به حرارت می شود. سرعت آی.ایکس.وی در فضا به ۲۸۰۰۰ کیلومتر در ساعت می رسد. هنگام پایین آمدن، اصطکاک جو زمین حرارت دماغه مخروطی و فرمان سفینه را به ۱۸۰۰ درجه سانتیگراد می رساند.

خوزه لونگو، رئیس بخش گرمایش آیرودینامیکی: “سفینه هایی که برای بازگشت طراحی نشده اند، مانند سفینه های معمولی، قطعات آن در فاصله ۷۵ تا ۸۰ کیلومتری از هم باز می شود.”

برای اطلاع بیشتر در این زمینه با هولگر کراگ که مسئول بخش کنترل قطعات جدا شده و درهم شکسته سفینه ها در مدار و یا هنگام سقوط در جو زمین است، دیدار می کنیم. او از روی یک نمونه، درباره انواع نیروهایی که بر آی.ایکس.وی. تاثیر می گذارد توضیح می دهد.

هولگر کراگ: “این مربوط به ارتفاع حدود یکصد کیلومتری است که سفینه بسیار گرم و درخشان است. قطعات کوچکی را می بینید که از عقب می افتند. این ها برخی قطعات سامانه های فتوولتاییک و تولید کننده انرژی خورشیدی اند که اول از همه می افتند. آنها توسط نیروهای آیرودینامیی کنده می شوند.”

روند بازگشت به زمین در زمان بسیار کوتاهی انجام می شود.

هولگر کراگ: “مدت مانور برای آغاز بازگشت به زمین حدود نیم ساعت طول می کشد. از نقطه ای که سفینه آغاز به گرم شدن می کند، یعنی از فاصله ۸۰ تا ۹۰ کیلومتری تا رسیدن به زمین نیز حدود ده دقیقه طول می کشد.”

بنابراین سفینه آی.ایکس. وی.، تنها حدود چند دقیقه در جو زمین پرواز می کند.

یکی از عناصر کلیدی کار مهندسان سازمان فضایی اروپا، آزمایش شکل نوآورانه این سفینه است.

در حال حاضر کپسول های حامل فضانوردان دارای کف صاف اند، مانند سایوز و اوریون مدل جدید. آنها اگرچه قابل اطمینان اند اما فرودشان بر زمین و در یک نقطه معین ساده نیست.

شاتل فضایی بالدار ناسا می توانست در فرودگاه بر زمین بنشیند. اما سیستمی پیچیده داشت و آسیبی که در سال ۲۰۰۳ به قسمت های مقاوم آن در برابر حرارت وارد شد، به فاجعه تراژیک کلمبیا انجامید.

اما آی.ایکس.وی متفاوت است. دارای شکلی مانند یک بدن در حال بالارفتن است و قابلیت کنترل و مانور دارد.

جورجیو تومینو: “این فلپ های سرامیک در برابر حرارت تا ۲۰۰۰ درجه کلوین مقاومند. این فلپ ها برای کنترل سفینه هنگام تغییر زاویه حرکت، در تمام مدت پرواز همراه آن هستند.”

پرواز آی.ایکس.وی.، اطلاعات جدید و مناسبی درباره شرایط واقعی بازگشت به زمین و مورد استفاده در اکتشاف های فضایی به انسان خواهد داد.

جورجیو تومینو: “وقتی به امکانات آینده برای بازگرداندن فضا نوردان به زمین نگاه کنیم و نیز سفر به سیارک ها یا سفر دورتر به مریخ، اهمیت این فنآوری برای بازگشت دوباره به زمین آشکار می شود.”

خوزه لونگو: “نه شبیه سازی با رایانه و نه شبیه سازی با امکاناتی مانند تونل باد، واقعیت این فنآوری را ملموس نمی کند، بنابر این به هر صورتی در پایان راه باید پرواز را تجربه کرد.”

همانگونه که رویای سفر به ورای سیاره خودمان را در سر می پرورانیم، باید نیاز به بازگشت را نیز به یاد داشته باشیم.”

گزارشگر یورونیوز: “در مرکز عملیات فضایی اروپا در آلمان هستیم. پشت سرمن در آن ساختمان، تیمی به کنترل سفینه روزتا مشغولند. ببینیم آنها چه می کنند.”

شکارگران ستاره های نباله دار مانند فیلی، هنگامی که از سفینه مادر یعنی روزتا پرواز می کنند تا روی دنباله دار فرود آیند، در حقیقت بارها تجربه فرود آمدن را شبیه سازی می کنند.

آندریا آکومازو، مدیر پرواز روزتا: “ما اکنون در مرحله مشاهده نزدیک هستیم و با آرامی و به تدریج، از ارتفاعی پایین تر در مدار دنباله دار حرکت می کنیم. البته هر زمان ممکن است دنباله دار بسیار فعال شود و سفینه را از مسیر خود کاملا دور سازد، اما آن را نمی توانیم پیش بینی کنیم.

Ver video "سازمان فضایی اروپا و ماموریت فضاپیمای "آی.ایکس.وی.""