Videos relacionados con ند

تنش در کی یف؛ پارلمان 'ارتش شورشی اوکراین' را برسمیت نشناخت

دومین مرحله عملیات ارتش عراق و پیشمرگه های کرد برای آزاد سازی موصل

دومین مرحله عملیات نظامی نیروهای ارتش عراق با همکاری پیشمرگه های کرد برای آزاد سازی موصل صبح روز دوشنبه آغاز شد.

تصاویری که در این گزارش می بینید تصایر اختصاصی محمد شیخ ابراهیم خبرنگار یورونیوز است که به این منطقه رفته و با موافقت نیروهای پیشمرگه توانسته از خط مقدم جنگ گزارش تهیه کند.

جنگ از صبح دوشنبه میان نیروهای ارتش عراق و نیروهای داعش در حوالی روستای النصر ادامه دارد. نیروهای پیشمرگه کرد بعنوان نیروهای پشتیبانی در این عملیات شرکت دارند. به گزارش خبرنگار ما پشتیبانی هوایی ائتلاف بین المللی در این عملیات بسیار محدود بوده است.

در طول فیلمبرداری از این مناطق چندین خمپاره در نزدیکی گروه فیلمبرداری یورونیوز منفجر شد. فرماندهان این عملیات را بسیار دشوار توصیف می کنند چرا که نیروهای داعش با استفاده از تونل های مخفی گاه به پشت ارتش عراق دسترسی پیدا می کنند و به این شکل پیشروی بسیار دشوار می شود.

یکی از پیشمرگه های کرد به ما می گوید: «وقتی شما برای پوشش عملیات و کسب اطلاعات به اینجا آمدید ما فکر می کردیم شما را به منطقه ای امن آورده ایم، هیچ نشانی از شلیک به طرف ما ابتدا وجود ند

Ver video "دومین مرحله عملیات ارتش عراق و پیشمرگه های کرد برای آزاد سازی موصل"

«مهاجرت به اروپا باید با مجوز قانونی باشد»

شورای اروپایی آوارگان و تبعید شدگان گزارش مبتنی بر پژوهش در هجده کشور مختلف منتشر کرده که بر اساس آن تنها راه مدیریت مهاجرت گسترده مردم به اروپا، ایجاد راههای قانونی برای پذیرش و اسکان آنهاست. در این میان، مردم اروپا تلاش خود را برای کمک به مهاجران به کار گرفته اند.

از سال گذشته تاکنون، بیش از ۳۶۵ هزار پناهجو وارد خاک ایتالیا و یونان شده اند. مایکل دیه درینگ، دبیر کل شورای اروپایی آوارگان و تبعید شدگان گفت: “این یک روند عمومی و واکنشی فوری است که مردم و سازمانهای غیر دولتی هنگامیکه می بینند دولتهایشان توانایی یا اراده لازم را ندارند، خود، وارد عمل می شوند. این را در جزایر یونان می بینید... و حتی در مجارستان که آنچه مردم می کنند خلاف موضع دولتشان است. البته در آلمان و اتریش هم شاهد این هستید.”

بسیاری از مهاجران، ماهها در اردوگاهها با شرایط نامطلوب به سر می برند زیرا بدون مجوز قانونی خود را به مرزهای اروپا رسانده ند.

آقای دیه درینگ افزود: “یکی از نیازهای اولیه ما ایجاد راههای قانونی برای ورود مهاجران است. زیرا فقدان مجوز قانونی، در حال حاضر، به معنی آن است که مردم جان خود را بر

Ver video "«مهاجرت به اروپا باید با مجوز قانونی باشد»"

لهستان، یک ربع قرن پس از فروپاشی دیوار برلن

در ورشو پایتخت لهستان اگر سوار این ون مدل دهه ۱۹۷۰ که ساخت همین کشور است بشوید، این جوان ۲۹ ساله که “رافال پاتلا” نام دارد و راهنمای توری بنام “سرگذشت ورشو” است، شما را با تاریخ این شهر آشنا می کند. شهری که در جنگ جهانی دوم به دست نازی ها ویران شد و سپس تا سال ۱۹۸۹ پشت پرده آهنین قرار گرفت. رافال هنگام فروپاشی کمونیسم چهار ساله بود و اکنون می خواهد نسل او این تاریخ را درک کند.

رافال: “این کاخ فرهنگ و علم است.هدیه دایی استالین. نماد دوران کمونیسم در ورشو و نماد سلطه اتحاد شوروی بر کشور ما.”

یک نسل کامل یا ۲۵ سال از پایان گرفتن این سلطه می گذرد. یعنی از زمانی که دیوار برلن فروافتاد و پرده آهنین بالا رفت. اینجا در ورشو، یادآوری دوران جنگ سرد و تقسیم اروپا به تدریج کم رنگ شده و به جای آن نمادهای تحول کشور به ششمین اقتصاد بزرگ و ایفاگر نقش سیاسی کلیدی در اتحادیه اروپا به چشم می خورد. این تحولی است ورای باور خود آنهایی نیز که در گذار به آن شرکت داشته اند.

آدام رینگر یکی از این افراد است که در سال ۱۹۸۹ و پس از بیش از 20 سال زندگی در سوئد به لهستان بازگشت.

آدام رینگر: “شبیه به رویا بود زیرا کسی باور نداشت چنین اتفاقی بیفتد. نوعی انفجار از درون بود که تمام سیستم را درهم شکست. مردم اکنون به یاد نمی آورند که ۲۵ سال قبل اوضاع چگونه بود. آن دوران خاکستری را که مردم سراسیمه، عصبی و مشکوک بودند. این جوانانی که اکنون همه جا فعال هستند، متولد بعد از ۱۹۸۹هستند. می توان درمورد آن دوران برایشان صحبت کرد اما فکر می کنید واقعا درک خواهد کرد؟ اگر آن دوره را لمس نکرده باشید، فهم آن واقعا دشوار است.”

فیلیپ لپکا، بعد از فروپاشی کمونیسم متولد شد. یعنی زمانی که مادر و پدر و مادر بزرگ و پدر بزرگش آن دوران را پشت سر گذاشته بودند. دورانی که برای او سوررئالیستی است.

فیلیپ لپکا: “با داستان هایی که از خانواده ام شنیده ام، تصور آن دوران سخت است. برای نسل ما جهانی متفاوت است، مانند آلیس در سرزمین عجایب!”

اما آیا دشواری درک زندگی در پشت پرده آهنین، نوع جدیدی از دیوار بین نسل ها ایجاد نکرده است؟

توماش چپالا، 33 ساله، با همسرش مارتا هنگام تحصیل در فرانسه آشنا شد. امروز آنها در لهستان یک خیاط خانه موفق را اداره می کنند. با آنکه بسیاری از هم نسلی های توماز لهستان را برای کار در خارج ترک کرده ند، اما او می گوید کافی است که آزاد باشی تصمیم بگیری کجا زندگی کنی.

توماش چپالا: “گاهی با پدرم به سفر می روم و به گذرنامه ای که امروز در دستم
است افتخار می کنم. با آن می توانم همه جا بروم. تازه چند روز است که از سفر به اسپانیا بازگشته ام و این یعنی آزادی که مهمترین چیز است. آزادی برای آنچه که می خواهم و اینکه بتوانم بدون محدودیت به هرجا که می خواهم بروم و مادر و پدرم این را تجربه کردند. آنها قبلا نمی توانستند به جایی سفر کنند.”

اما در حالی که نسل جدید لهستانی ها نسبت به نسل قبلی از آزادی بیشتری لذت می برند، برای آزادی نیز باید بهایش را پرداخت.

مارتا چپالا: “نسل ما نسبت به نسل گذشته از کمک دولتی کمتری برخوردار است. به طور مثال برای داشتن یک آپارتمان اکنون نمی توانی آن را به سادگی بخری، باید اجازه این کار را داشته باشی. در مورد شغل نیز همین طور. بیشتر مردم در گذشته وقتی شغلی به دست می آوردند ترجیح می دادند و می توانستند در تمام عمر آن را نگهدارند و پس از بازنشستگی نیز دولت از آنها مراقبت می کرد. اما امروز ما می دانیم که چنین چیزی اتفاق نخواهد افتاد.”

کامیل سبولسکی، ۳۰ ساله، کارآفرینی است که پنج سال قبل در فهرست هفت تن از ثروتمند ترین افراد جوان لهستان قرار گرفت. او پول خود را در تاسیس شرکت های ارائه خدمات اینترنتی سرمایه گذاری کرد و امروز موسس چهار دانشگاه برای تربیت کارآفرینان آینده است. برای او دیوار جدید، نه بین نسل ها، بلکه بین بازار آزاد و انبوهی از مقررات و مالیات است.”

کامیل سبولسکی: “من همه شرکت هایم را از لهستان به بریتانیا، تایلند وزامبیا منتقل کردم و دیگر شرکتی در لهستان ندارم. زیرا بازار دچار مقررات دست و پا گیر شده و جوانان لهستان دیگر شانسی برای رقابت با کارآفرینانی که اکنون بازار را در تسلط خود گرفته اند، نخواهند داشت. موانع و مرزها و محدودیت ها بسیار زیاد شده است.”

در داخل یک کارخانه متروکه می توان تنها موزه خصوصی مربوط به دوران کمونیسم را دید. این موزه ساخته و پرداخته ذهن رافال پاتلا، راهنمای تور است که درهای آن را در ماه آوریل گذشته به روی مردم گشود. هدف او نشان دادن زندگی روزمره مردم در رژیم کمونیستی است.

این بازدیدکنندگان جوانانی اند که مادران و پدرانشان قبلا به انگلستان و کانادا مهاجرت کرده اند. آنها از نسل دیگری اند، نسل فرزندان مهاجران.

کایت کورک، یکی از بازدید کنندگان: “دلیل اینکه خواستم این موزه را ببینم این است که از وقتی به اینجا بازگشتم همه چیز مدرن است. در لهستان همه چیز مانند کانادا به نظر می رسد. از وقتی موزه دوران کمنیستی را دیدم، توانستم ببینم در سال های رشد من اینجا چه شکلی بوده و تفاوت ها چیست. با نگاه به دهه های ۷۰ و ۸۰ در اینجا، می بینید اکنون چه تفاوت عظیمی با گذشته دارد. اینگونه زندگی در تصورم هم نمی گنجید.”

در حالی که کایت قبلا هرگز در لهستان نبوده، کریس یکبار در سال ۱۹۷۰ همراه مادرش برای دیدار خانواده به اینجا آمده است.

کریس نیلد: “من تنها یک خاطره دارم و آن صف بستن مردم جلوی یک مغازه قصابی بود، صفی طولانی در بیرون مغازه. و به یاد می آورم که داخل مغازه اینطوری بود، با قلاب های خالی. مغازه خالی بود. مردم برای چه صف کشیده بودند، نمی دانم، چون مغازه خالی بود.”

صف های طولانی، مغازه های خالی و قوانین خشن و سرکوب نظامی جنبش همبستگی در سال ۱۹۸۱، دوره ای را به تصویر می کشد که بسیاری از لهستانی ها ترجیح می دهند فراموش کنند. اما برای برخی جنبه نوستالژیک دارد. دوران دشواری که مردم را در همبستگی شان به هم ن

Ver video "لهستان، یک ربع قرن پس از فروپاشی دیوار برلن"