نقاشی پرتره شخصیتهای مهم با استفاده از خودکار
محققان ایتالیایی بجای جمجمه مونالیزا، استخوان ران او را پیدا کردند
خبر کوتاه
محققان ایتالیایی که به دنبال جمجمه مونالیزا، مدل تابلوی نقاشی معروف لئوناردو داوینچی بودند، فقط استخوان ران او را پیدا کردند.
این محققان می خواستند سر مونالیزا را بازسازی کرده و آن را با طرح روی تابلو مقایسه کنند.Ver video "محققان ایتالیایی بجای جمجمه مونالیزا، استخوان ران او را پیدا کردند"
گالری ملی لندن؛ نمایشگاه «آوانماها» تجسم موسیقی در نقاشی
آیا تا کنون به این فکر کرده اید که صدای حرکت قلم مو روی بوم نقاشی را بشنوید؟ هنرمندان نمایشگاه “آوانماها” که در گالری ملی لندن برگزار شده دقیقاً قصد چنین کاری را دارند.
شش نقاشی در شش اتاق پوشیده با عایق صوتی قرار داده شده است که در هر اتاق موسیقی ای که آواساز یا آهنگساز با الهام از اثر ساخته است، پخش می شود.
مینا موراِد، مسئول نمایشگاه می گوید: «از دو هنرمند معاصر و دو آهنگساز موسیقی کلاسیک، دعوت کردیم. برای گسترده کردن طیف آوایی، از هنرمندی که صداهای طبیعت را ضبط می کند و از دی جی جیمی دابل ایکس (DJ Jamie xx) هم خواستیم برای خلق صداهای روزمره شهری به این نمایشگاه بیایند.»
نیکو مولی، آهنگساز ساکن نیویورک، برای «لوح دوتایی ویلتون» قطعه ای ساخته است. این لوح دوتایی به ریچارد دوم، پادشاه انگلستان در قرن چهاردهم تعلق داشت و تمثالی بود که وی برای دعا با خود به محراب می برده است.
مولی می گوید که اثر او از سرشت سه بعدی این نقاشی الهام گرفته است و رفته رفته متحول می شود تا این احساس را القا کند که ببینده یکی از چهار نقاشی پشت و روی دو لوح را نگاه می کند و سپس سراغ نقاشی بعدی می رود.Ver video "گالری ملی لندن؛ نمایشگاه «آوانماها» تجسم موسیقی در نقاشی"
شبیه سازی غار شُوِه و آثار هنری اش
مدلی شبیه سازی شده و تقریبا بی کم و کاست از غار معروف شُوِه در فرانسه این ماه درهایش را به روی بازدیدکنندگان می گشاید. در غار بزرگ شُوِه قدیمی ترین آثار هنری دوران پیش از تاریخ وجود دارند.
این پروژه ۵۵ میلیون یورویی به بازتولید مکان، دمای هوا و میراث هنری محل اصلی این غار پرداخته است که در آن آثار حکاکی شده، جای دست و بیش از چهارصد نقاشی با ذغال سنگ و خاک رس از اسب، خرس، کرگدن و فیل موجود است.
پاسکال تراس، رییس این غار شبیه سازی شده می گوید: «ما در جریان این شبیه سازی با مجسمه سازان، جعل کنندگان و نقاشان کار کردیم. با کارشناسانی کار کردیم که به طور کامل غار شُوِه را بازسازی کردند. اینجا مکانی است که بر روی بشریت باز خواهد بود و هر کسی می تواند از آن بازدید کند و این مکان به قدری جادویی است که شما متوجه نخواهید شد که اینجا مدلی شبیه سازی شده از غار اصلی است.»
غار شُوِه در دسامبر سال ۱۹۹۴ در جریان یک اکتشاف توسط ژان-ماری شُوِه، الیت برونل و کریستیان هیلر غارشناسان غیر حرفه ای کشف شد. عموم مردم هرگز اجازه بازدید از غار اصلی را نیافتند.
غار شِوُه که به عنوان غار «پن دارک» (Caverne du Pont-d’Arc) هم شناخته می شود وسیع ترین قطعه به جا مانده از میراث فرهنگی دوران اوریگناشاین یا دوران پارینه سنگی نوین است که مربوط به ۳۰ هزار تا ۳۷ هزار سال پیش می شود.
تصور می شود که تا سال ۱۹۹۴ سنگی بزرگ بر روی ورودی غار افتاده بود و باعث شده بود که دسترسی به این غار ممکن نباشد. این غار در سال ۲۰۱۴ در لیست میراث جهانی یونسکو ثبت شد.
ماری باردیسا، حفاظت کننده غار شُوِه می گوید: «اسبهایی که باعث شهرت این صفحات بزرگ غار شدند را معمولا از روبرو می بینیم، کافی است کمی به طرف دیگر آن بروید و ببینید که اسبها تکان می خورند. در اصل این یک نقاشی سه بعدی است.»
نقاشی از حیوانات بر روی دیوارهای غار در فضایی نیم کیلومتری ادامه می یابد که معادل هشت هزار و پانصد متر مربع است. ۴۲۴ حیوان از ۱۴ گونه مختلف بر روی این دیوارها نقاشی شده اند. این حیوانها اکثر درنده هستند و این امر ویژگی خاص این غار در برابر غارهایی با نقاشی های مشابه است که اکثر مربوط به دورانی نزدیک تر می شوند.
طراحی های غار به قدری دقیق و واضح بودند که برخی از محققان به اصالت آنها شک کردند.
پائولو رودریگز، دستیار محافظت کننده غار می گوید: «این مجموعه ای واقعا باشکوه است که به نقاشی سه بعدی محدود نمی شود چراکه از پشت با تصویر یک گاومیش ادامه پیدا می کند.»
ژان کلوت، کارشناس هنر غاری می گوید: «دیوارها و جنبه زمین شناسی غار همانطوری که بوده شبیه سازی شده است و نقاشی ها هم بسیار دقیق هستند. امری که احساسات شما را بر می انگیزد و فکر کنم که مردم از دیدن اینجا شگفت زده شوند.»
محل شبیه سازی شده غار شُوِه از روز ۵ اردیبهشت به روی بازدیدکنندگان گشوده می شود.Ver video "شبیه سازی غار شُوِه و آثار هنری اش"
هنرآفرینی با تخم مرغهای عید پاک
رنگ آمیزی تخم مرغ های عید پاک می تواند هنری بسیار تخصصی باشد. ماریوس دوبیل در اسلودکوو، روستایی کوچک در شرق لهستان زندگی می کند. او براساس یک سنت محلی که چندین قرن سابقه دارد طرحهایی پیچیده را بر روی تخم مرغها نقاشی می کند. تزیین تخم مرغها به معنای جوشاندن آنها به همراه پوست پیاز است تا به آنها رنگ قهوه ای دهد. سپس طرحهای مختلفی بر روی سطح آنها تراشیده می شود.
هرچند که کار او به شکل گسترده ای برای ساخت و توجه به جزییات تحسین شده است اما دوبیل می گوید که هدف اصلی او معنوی بوده است و با نگاه به این تخم مرغها ما می توانیم ذات الهی را دریابیم.
ماریوس دوبیل می گوید: «تنها جنبه زیبایی شناسی، رنگ آمیزی و زیبا بودن ندارد. مهمترین امر احساسها هستند. آنها قادر به تحریک احساس غم، شادی و امید هستند و این مهمترین جنبه آنها است و این پیام من است. اینکه امروزه ایمان به خداوند می تواند نه تنها با رنگ آمیزی کردن تخم مرغها بلکه در ساختار خود یک تخم مرغ نشان داده شود.»
موضوع اصلی طرحهای دوبیل مریم و مسیح هستند ولی او اغلب طرف دیگر تخم مرغ را با تصویر حیوانات نقاشی می کند. نقاشی هایی که با ماژیک رنVer video "هنرآفرینی با تخم مرغهای عید پاک"
نرم افزاری جدید برای احیای انیمیشن های قدیمی
طراحی در عصر جدید مبتنی بر نرم افزارهای طراحی است که بطور معمول، کار وقت گیر رنگ آمیزی انیمیشن ها با دست را آسانتر می کند.
در این قسمت از برنامه «جهان آینده» پاسخ این سوال را جستجو می کنیم که چطور می توان فیلمهای انیمیشن کلاسیک را به شکلی بازسازی کرد که برای نسل جدید مخاطبان جذاب باشند.
دانشمندان یک پروژه تحقیقاتی اروپایی نرم افزاری بدین منظور طراحی کرده اند. این نرم افزار روی سبکهای مختلف نقاشی از جمله نقاشی با خودکار و مداد و کارتون های سیاه و سفید، آزمایش شده است.
دانیل سیکورا، متخصص کامپیوتر در دانشگاه فنی پراگ و هماهنگ کننده این پروژه می گوید: «ما می بایست برخی الگوریتم های جدید را برای مشخص کردن محدوده های مناطق مورد نظرمان در نقاشی ها، طراحی می کردیم. بنابراین کاربر فقط باید به برخی شاخص ها درباره مناطق مورد نظرش در نقاشی ها توجه کند و بعد الگوریتم ها می توانند این محدوده ها را بطور خودکار پیدا کنند.»
دانشمندان این پروزه تحقیقاتی اروپایی کمی بعد فهمیدند که از این نرم افزار، علاوه بر کاربرد برای بازسازی انیمیشن های قدیمی، می توان برای تقویت امکانات فنی و هنری انیمیشن هVer video "نرم افزاری جدید برای احیای انیمیشن های قدیمی"
مروری بر آثار «ژیوانشی» طراح فرانسوی مد
موزه “تیسن بورنِمیزا” شهر مادرید اسپانیا میزبان نمایشگاهی از مرور بر آثار هوبرت دو ژیوانشی، طراح مد فرانسوی است.
ژیوانشی شهرتش را مدیون طراحی لباس برای بانوان فریبنده دهه ۵۰ و ۶۰ میلادی از جمله ژاکلین کندی، همسر جان اف کندی و گریس کلی، ملکه موناکو است. اودری هپبورن، نیز از هنرپیشگانی است که در فیلمهای «صبحانه در تیفانی» (۱۹۶۱) و «سابرینا» (۱۹۵۴) در پیراهنهای طراحی شده توسط ژیوانشی درخشیده است.
پیراهنهای ساده و شیکی که ژیوانشی در این سالها طراحی کرد، تاثیری زیادی بر حال و هوای مدهای زنانه در سالهای ۱۹۵۰ میلادی داشت. این ایده که در کمد لباس هر خانمی، باید یک «پیراهن ساده مشکی» پیدا شود، ایده ای بود که با طرح های ژیوانشی در این سالها فراگیر شد.
ژیوانشی همچنین نقش زیادی در شکستن قوانین رایج مد در سالهای پس از جنگ جهانی دوم داشت. همانطور که ماتینز دلا پِرا، مسئول این نمایشگاه می گوید: «ژیوانشی طراحی نامتعارف و نوآور بود. طراحی شومیز موسوم به «بِتینا» در سال ۱۹۵۲، شومیزی که ژیوانشی نام یکی از مانکنهایش به نام بتینا گرازیانی را روی آن گذاشت، شکستن قالبهای رایج مد زمانه بود.
وی در نقش دوزی های روی پارچه از پلاستیک و چرم استفاده کرد و به این ترتیب، حتی در نحوه برخورد با پارچه هم تحولی در مد رایج ایجاد کرد. در عین حال ژیوانشی اولین طراحی بود که از مدلهای قومی در نمایشهای مد استفاده کرد.
در این نمایشگاه حدود ۹۵ مدل لباس زنامه طراحی ژیوانشی و مجموعه ای از نقاشی های متعلق به موزه و اثر نقاشان الهام بخش ژیوانشی در معرض دید بازدید کنندگان قرار گرفته است.
نمایشگاه از ۲۲ اکتبر (۳۰ مهرماه) آغاز شده است و درهای آن تا ۸ ژانویه (۱۸ دیماه) آینده به روی بازدید کنندگان باز خواهد بود.Ver video "مروری بر آثار «ژیوانشی» طراح فرانسوی مد"
لئوناردو داوینچی بدون "لبخند مونالیزا" در میلان
کاخ سلطنتی شهر میلان در شمال ایتالیا، میزبان بزرگترین نمایشگاهی است که تاکنون در این کشور برگزار شده است. این نمایشگاه متشکل از آثاری است از لئوناردو داوینچی نقاش و معمار شهیر صده پانزده و شانزدهم میلادی. در این نمایشگاه صد اثر از داوینچی شامل نقاشی و طرحهای معماری او به نمایش درآمده است.
“پی یر مارانی” یکی از مسئولان نمایشگاه می گوید که لئوناردو از نوابغ زمان خود بوده است.
پی یر مارانی: «ما ۱۰ موضوع را از چارچوب کلی کارهای او انتخاب کردیم و سعی کردیم نشان بدهیم که او از جوانی تا دوران پیری خود، چگونه روی آنها کار کرده است. یکی از آنها طراحی است که اساس کار اوست. اما مورد تازه در این نمایشگاه، مقایسه کارهای لئوناردو به لحاظ علمی و هنری با پیشینیانش است».
نخستین معلم لئوناردو داوینچی، آندریا دلوروچیو بود. او از چهارده تا بیست وشش سالگی که تحصیلات خود را در رشته پزشکی آغاز کرد، نزد وی آموزش می دید. در این نمایشگاه آثاری مانند طرح “مرد ویتورین” دیده می شود که یک مطالعه بر روی نسبت هندسی از بدن انسان با توجه به معماری رومی است.
پی یر مارانی: «ما ۳۰ نقاشی را از مجموعه ملکه انگلستانVer video "لئوناردو داوینچی بدون "لبخند مونالیزا" در میلان"
موزه ای با آثار هنری سه بعدی در مانیل
موجوداتی غول پیکر به شکلی اغواگرایانه
بازدیدکنندگان را در موزه هنر سه بعدی مانیل در فیلیپین به وحشت می اندازند.
بر خلاف بسیاری از موزه ها که بازدید کنندگان باید با فاصله از تابلوها به تعمق در آثار هنری بپردازند، در اینجا بازدید کننده خود بخشی از نقاشی می شود. بازدیدکنندگان حتی می توانند از آثار هنری بالا بروند و ایده های منحصر به فرد خودشان را بر روی آثار اجرا کنند. رویکردی تفننی به هنر که بازدید کنندگان را مجذوب کرده است.
موزه «هنر در جزیره» بزرگترین موزه هنر تعاملی در فیلیپین با بیش از ۲۰۰ نقاشی است که بیشتر آنها سه بعدی هستند.
یکی از بازدیدکنندگان می گوید: «شگفت انگیز است، خود کیفیت آثار هنری به تنهایی شگفت انگیز است علاوه بر آن، اینکه آنها به زاویه های دید مختلف و تعامل مردم با آنها هم فکر کرده اند شگفت انگیز است.»
این موزه چشم اندازهای جدیدی از شاهکارهای قدیمی را پیش چشم بازدیدکنندگان می گذارد. بازدید کننده می تواند مقبره های مصر قدیم را کشف کند و یا تصمیم بگیرد که در کجای نقاشی جای بگیرد. در تابلوی مشهور ادموند بلر لیتون بازدیدکننده می تواند با توجه به زاویه دید تبدیل بVer video "موزه ای با آثار هنری سه بعدی در مانیل"
برگزاری همایش فیلمهای انیمیشن اروپایی در لیون
شانزدهمین دوره «کارتون مووی»، همایش فیلم های انیمیشن اروپایی به مدت سه روز در شهر لیون فرانسه برگزار شد.
هدف از این گردهمایی بازاریابی، ایجاد مشارکت و گردآوری منابع مالی برای تولیدات انیمیشن در اروپاست.
از سال ۱۹۹۹ تا کنون بیش از ۲۱۵ انیمشین با شرکت در این گردهمایی موفق شده اند هزینه تولید و توزیع دریافت کنند.
مارک واندویر، مدیر کارتون مووی می گوید: « ۱۴ سال قبل از ایجاد همایش «کارتون مووی» را با زمان حال که بیش از ۱۴ سال از برگزاری آن می گذرد، مقایسه کرده و متوجه شدیم که تولید فیلم های بلند نقاشی متحرک ۵ برابر شده است که میزان قابل توجهی است و مخاطبان این نوع فیلم ها هم ده برابر شده است.»
انیمیشن فرانسوی «دره مورچگان گمشده»، یکی از فیلمهایی بود که دوره پیشین «کارتون مووی»، توانست ده میلیون یورو بودجه ساخت دریافت کند. این فیلم بلند در فرانسه، همزمان با فیلمهای نقاشی متحرک آمریکایی بر روی پرده رفت و فروش موفقیت آمیزی داشت.
خبرنگار یورونیوز در پایان می گوید:« یک بار دیگر لیون به مدت سه روز پایتخت صنعت انیمیشن اروپا شد. بسیاری از فیلم هایی که بتوانند بودجه خود را در اینجا تأمین کنند، توزیع خواهند شد و راه طولانی تا رفتن روی پرده را به آخر خواهند رساند، کاری که بدون همکاری «کارتون مووی» میسر نمی شد.رفتن روی پرده را به آخر خواهند رساند، کاری که بدون همکاری «کارتون مووی» میسر نمی شد.Ver video "برگزاری همایش فیلمهای انیمیشن اروپایی در لیون"
زیباسازی محله های شهر رم با نقاشی دیواری
بیست هنرمند فعال در زمینه هنر خیابانی، از ده کشور مختلف به شهر رم آمدند تا در ترسیم نقاشیهای دیواری روی نمای یازده ساختمان مختلف شرکت کنند. این ساختمانها در حومه شهر رم و در یکی از فقیرترین محله های مجاور پایتخت ایتالیا واقع شده اند.
آنها به درخواست مقامات محلی به اینجا آمده اند تا با هنرشان، جانی تازه به محله داده و به جذب گردشگر کمک کنند.
جریکو یکی از این هنرمندان است و می گوید که مشتاق است تا دیوارهای محله را درخشان کند. طرح هایی که او برای این دیوارها انتخاب کرده، الهام گرفته از نقاشی میکل آنژ در کلیسای سیستین است.
او می گوید: «می خواستم در اینجا برای مردم چیزی بسیار آرامتر و صلح آمیزتر از نقاشی های قبلی ام بکشم. بنابراین طرحی الهام گرفته از اثر مشهور میکل آنژ انتخاب کردم. البته با تفسیری طبیعی تر.»
با وجود آنکه تاریخ هنر نقاشی دیواری به رم باستان باز می گردد، رم مدرن، دیرتر از دیگر پایتختهای اروپایی همچون برلین، لندن و پاریس از این هنر استفاده کرده است.
جسیکا استوارت، نویسنده کتاب داستانهای هنر خیابانی در رم می گوید: «اگر شما به تاریخ هنر فکر کنید به یاد شهر پمپئی می افتVer video "زیباسازی محله های شهر رم با نقاشی دیواری"
«فمن» به دیدار پاپ از پارلمان اروپا اعتراض کرد
سازمان فمینیستی موسوم به «فمن» علیه دیدار روز سه شنبه پاپ فرانچسکو از پارلمان اروپا اعتراض کرد. یکی از اعضای «فمن» که روی بالاتنه برهنه اش عبارت: “پاپ سیاستمدار نیست” را نقاشی کرده بود، با تکان دادن پرچم اتحادیه اروپا برای دقایقی بروی منبر کلیسای استراسبورگ رفت.
او به گزارشگر یورونیوز گفت: “پاپ به پارلمان اروپا دعوت شده است. این عادی نیست. اینجا جای پاپ نیست.”
معترض «فمن» پس از دقایقی صحن کلیسا را ترک کرد. پلیس در این مورد دخالتی نکرد. «فمن» قبلا در واتیکان علیه آنچه دخالت کلیسا در سیاست می خواند، دست به اعتراض زد.Ver video "«فمن» به دیدار پاپ از پارلمان اروپا اعتراض کرد"
کشف اثر سرقت شده پیکاسو در آمریکا
یک تابلوی نقاشی پیکاسو که در سال ۲۰۰۱ میلادی در پاریس به سرقت رفته بود، در آمریکا پیدا شد.
مقام های ایالات متحده آمریکا اعلام کردند که این تابلو را پیش از کریسمس در یک بسته پستی که از بلژیک به آمریکا فرستاده شده بود، پیدا کردند. روی بسته نوشته شده بود «یک کاردستی به ارزش سی دلار، کریسمس مبارک».
این اثر کوبیست که به فرانسه متعلق است، در مرکز ژرژ پمپیدوی پاریس ناپدید شده بود و چند میلیون دلار ارزش دارد.
هویت گیرنده این بسته در آمریکا اعلام نشده است.
این تابلوی ۳۳ در ۴۳ سانتی متری به نام «آرایشگر» در سال ۱۹۱۱ میلادی توسط پابلو پیکاسو کشیده شده است. گمرک آمریکا آن را به اداره مبارزه با قاچاق بین المللی آثار هنری تحویل داده است.Ver video "کشف اثر سرقت شده پیکاسو در آمریکا"
نمایشگاهی از آثار هنرمندان جریان صفر آلمان
جریان هنری موسوم به صفر، جریانی پیشرو پس از جنگ جهانی دوم در آلمان بود که هنر را به حیطه های جدیدی برد. نمایشگاهی در برلین این جریان آلمانی را گرامی داشته است و گلچینی از آثار این جریان در طول زمان را نمایش داده است.
در جریان صفر، هنرمند روی نور و تحرک تمرکز می کند و به دنبال دادن امیدی تازه به هنر بعد از سالهای تیره پس از جنگ جهانی دوم است.
این نمایشگاه در سه هزار متر مربع برگزار شده است و جریان صفر را از زمان ظهورش در سال ۱۹۵۷ میلادی تا یک دهه بعد در سال ۱۹۶۷ میلادی دنبال می کند. این جریان هنری از شهر دوسلدورف آلمان آغاز شد اما سریع به شهرتی جهانی رسید.
دانیل بیرنبائوم، نماینده بنیاد صفر می گوید: «آنها وقتی کارشان را شروع کردند می خواستند از صفر شروع کنند. این دوره ای بود که پس از جنگ جهانی دوم فرهنگ آلمان ورشکست شده بود، دوره ای که کسی نمی دانست از کجا و چگونه کار را شروع کند و این یکی از آن لحظاتی بود که آنها هنر را از ابتدا آغاز کردند. ممکن است بگویند که آنها تمام افکار سنتی نقاشی را پشت سر گذاشتند. آنها دیگر نور را نقاشی نمی کردند بلکه خود نور را نشان می دادند.»
هنرمVer video "نمایشگاهی از آثار هنرمندان جریان صفر آلمان"
افتتاح بخشی از یک شهر باستانی مرمت شده در جنوب ایتالیا
با حضور داریو فرانچسچینی وزیر فرهنگ ایتالیا یک ویلای بزرگ متعلق به شهر باستانی پمپی واقع در جنوب ایتالیا به روی بازدید کنندگان گشایش یافت.
وزیر فرهنگ ایتالیا پس از افتتاح این بنای باستانی گفت : این یک روز بزرگ برای پمپی است زیرا زیبایی های این ویلای اسرارا آمیز را در دید جهانیان قرار می دهد. اگر از من بپرسید ایا در پمپی همه چیز را درست کردیم می گویم نه ولی اگر بپرسید آیا در حال درست کردن هستید جواب من مثبت است.
شهر پمپی که قدمتی دو هزار و صد ساله دارد یکی از اماکن ثبت شده در مراث جهانی یونسکو است. گفته می شود این شهر بر اثر طغیان کوه های آتش فشانی تخریب و منهدم شده و ساکنانش نیز بر اثر نشت گازهای سمی ناشی از این آاتشفشانها جان باخته اند.
این بخش از شهر که ویلایی مجلل و تاریخی را در دل خود جای داده بعد از دو سال کار بی وقفه و صرف هزینه ای معادل نهصد هزار یورو بازسازی و برای بازدید به روی گردشگران باز شده است. نقاشی های دیواری باشکوه، مرمت اشیائ قدیمی و نیز بازسازی اجساد در قالب های گوناگون از جمله جاذبه های دیدنی در این بنای باستانی احیاء شده قلمداد می شود.
دولت ایتالیا برای مرVer video "افتتاح بخشی از یک شهر باستانی مرمت شده در جنوب ایتالیا"
پیغام پلیس آمریکا به دو زندانی فراری: به دنبال شماییم
پلیس آمریکا یک نفر را در ارتباط با فرار دو مجرم خطرناک از زندان فوق امنیتی کلینتون در دانمورا دستگیر کرد.
فرد دستگیر شده یک کارمند زن زندان است که به گفته پلیس آمریکا احتمالا وسایل لازم را برای فرار در اختیار دو زندانی قرار داده بود.
وی پنجاه و یک ساله است و ناظر ارشد آموزش بخش فنی بود.
دو زندانی فراری، دیوید سوییت سی و پنج ساله و ریچارد مت چهل و نه ساله هر دو به اتهام قتل به ترتیب به حبس ابد و بیست و پنج سال زندان محکوم شده اند. آنها هفته گذشته با بریدن دیوار فولادی سلول، خود را به یک رشته لوله و تونل رساندند و سپس با کندن لوله نیز توانستند از زندان فرار کنند. آنها به هنگام فرار یک نقاشی به همراه یادداشتی که روی آن نوشته شده بود: «روز خوبی داشته باشید» روی یکی لوله ها چسبانده بودند.
در مقابل یکی از افسران ارشد پلیس نیویورک روزجمعه در یک کنفرانس مطبوعاتی به دو زندانی پیغام داد و گفت: «ما دنبال شماییم و تا وقتی دستگیری نشوید متوقف نخواهیم شد.»
بیش از هشتصد مامور پلیس درمناطق اطراف زندان در جستجوی دو فراری هستند. به گفته رییس پلیس منطقه، جستجوی خانه به خانه برای یافتن آنهاVer video "پیغام پلیس آمریکا به دو زندانی فراری: به دنبال شماییم"
واشنگتن؛ نمایشگاهی برای یادبود هفتادمین سالگرد بمباران اتمی شهرهای ژاپن
موزه دانشگاه آمریکن در واشنگتن میزبان نمایشگاهی از عکس، نقاشی، و اشیا مربوط به بمباران اتمی هیروشیما و ناکازاکی است. در این نمایشگاه که به مناسبت هفتادمین سالگرد این فاجعه برگزار می شود، آثار ایری ماروکی، هنرمند ژاپنی و همسرش توشی در معرض دید بازدید کنندگان قرار می گیرد.
در زمان جنگ جهانی دوم، نیروی هوایی آمریکا روزهای ششم و نهم اوت ۱۹۴۵ شهرهای هیروشیما و ناکازاکی را با دو بمب اتمی هدف قرار دادند.
جک راسموسن، مدیر موزه می گوید: «[برگزاری نمایشگاه] فرصتی است برای گفتگو درباره مسئله ای که واقعا نیاز هست درباره اش حرف بزنیم.»
تمرکز نمایشگاه بر موضوع اهمیت نابودی سلاحهای هسته ای است و با همکاری گروهی از مورخان آموریکایی که روی این مسئله کار می کنند، برگزار شده است. آثار نمایش داده شده در واشنگتن، از موزه ای در نزدیکی توکیو به این محل منتقل شده اند.
نمایشگاه بمباران اتمی شهرهای ژاپن روز ۱۳ ژوئن کار خود را آغاز کرده است و تا ۱۶ اوت (۲۳ خردادماه تا ۲۵ مرداد ماه) در موزه دانشگاه آمریکن برپا خواهد بود.Ver video "واشنگتن؛ نمایشگاهی برای یادبود هفتادمین سالگرد بمباران اتمی شهرهای ژاپن"
نمایشگاه «ناپلئون و پاریس» در آستانه دویستمین سالگرد جنگ واترلو
نمایشگاهی در پاریس که به صد روز آخر امپراطوری ناپلئون پیش از جنگ واترلو و علاقه او به پاریس اختصاص دارد، به روی بازدید کنندگان گشوده شد.
در دوران حکومت ناپلئون، پاریس به مرکز سیاسی، دیپلماتیک و زندگی اجتماعی امپراطوری آن زمان فرانسه تبدیل شده بود. ناپلئون بناپارت که یکی از جذاب ترین چهره های تاریخ فرانسه است، از لحاظ سابقه شهری با ساختن زیرساختهایی که پاریس را به شهری مدرن تبدیل کرد شناخته می شود.
فیلیپ دوکربونیه، مشاور تاریخی و حفاظت از میراث فرهنگی مثالهای مختلفی از اینکه ناپلئون چگونه شهر را گسترش داد ارائه می کند. او می گوید: «او سه پل و پیاده روهای بیشتر ساخت. پلاک گذاری خانه ها در خیابانها را بهبود بخشید. مسیرهای گردش آب را با ساختن فواره های بسیار گسترش داد در حالی که مشکل آب در آن زمان بسیار مهم بود. ناپلئون حتی در زمان جنگ هم بسیار به فکر پایتختش بود، حتی وقتی در عمق روسیه یا در کرملین مسکو بود. حتی وقتی مسکو در آتش می سوخت او در حال صدور قوانین و دستورالعمل برای تئاتر “کمدی فرانسز” در پاریس بود.»
این نمایشگاه، ۱۳۴ حکاکی، حدود صد سکه، نشان و مدال، ۵۳ نقاشی، دهها نقشهVer video "نمایشگاه «ناپلئون و پاریس» در آستانه دویستمین سالگرد جنگ واترلو"
هفته مد پائیزه و زمستانه میلان
در هفته مد پائیزه و زمستانه میلان که از ۱۷ تا ۲۰ فوریه در این شهر برپاست، معروفترین بوتیک های مردانه، تازه ترین مدل های خود را ارائه می کنند.
خانه مد ایتالیایی ورساچه، امسال مجموعه جدیدی از مد مردانه گرم از بافتنی های کشمیر با بالاتنه تنگ و آجدار با شلوارهای استرچ و نیز ژاکت های کشباف پشمی را عرضه کرده است.
ژاکت های جدید ورساچه با برش کوتاه شانه، که در یک طرف و با یک قلاب ساده افقی بسته می شود، همراه با کفش های ورزشی چرم، توجه بسیاری را جلب می کند.
در مجموعه این هفته مد ورساچه رنگ های ساده و یکنواخت با ترکیبی از خاکستری، دودی، کبود و قهوه ای به کار رفته است.
خانه مد دولچه و گابانا، مجموعه مد پائیزه و زمستانه مردانه خود را در هیات خانوادگی که دربرگیرنده تنوع چند نسلی و شامل مدل های سنتی و مدرن است به نمایش درآورده است.
همچنین استفاده از تی شرت های تصویر دار و گرمکن هایی که عبارت “عشق برای همیشه” روی آنها حک شده با تلفیقی از لباس های محلی در مدل های امسال جلب توجه می کند. در این مدل ها بیشتر از رنگ های سیاه، خاکستری و شرابی استفاده شده است.
ویوینه وست وود، طراح انگلیسی نیزVer video "هفته مد پائیزه و زمستانه میلان"
هنر خاور میانه و شمال آفریقا در دوسالانه مراکش
نمایشگاه دو سالانه مراکش فرصتی برای آشنایی با هنر شمال آفریقا و خاورمیانه است. موضوع این دوره دوسالانه به انتخاب مدیر فلسطینی آن، بازگشت به ریشه ها است. در بخشی از نمایشگاه در یک عمارت قرن شانزدهم، چیدمان رشید القریشی، هنرمند الجزایری در نمایش است. او می گوید: «هدف من بیان رابطه فوق العاده با والدینم از راه نوشتن کلمات روی این آثار بود که ماندگار هستند. بعد از من، اینها برای فرزندانم و نوه هایم باقی می مانند. من هنرمند هستم و پدرو مادرم نه تنها هیچوقت با من مخالفت نکردند. بلکه همیشه مشوق من بوده اند و این برای بزرگداشت آنها است.»
یک موتور بولدوزر نمایشی که از استخوان، چرم، چوب و قطعات فولاد و مس بازیافتی ساخته شده است در بخشی دیگر در نمایش است. اریک فون هوف، هنرمند بلژیکی خالق این اثر که در الجزایر بدنیا آمده است در باره ایده و مفهوم آن می گوید: «موتور بولدوزر کاترپیلار توجه من را جلب کرد زیرا یک ماشین شهر سازی است و در صنعت ساخت و ساز مورد استفاده قرار می گیرد. از طرفی در جنگ ویتنام از این ماشین در مناطق جنگی و جنگ زیاد استفاده شد و امروز هم در جنگ عراق هم کاربرد دارد. موتوری که اینVer video "هنر خاور میانه و شمال آفریقا در دوسالانه مراکش"
افتتاح نمایشگاه جایزه ترنر ۲۰۱۴ در لندن
جایزه ترنر، یکی از معتبرترین جوایز هنری بریتانیاست که در رشته هنرهای تجسمی اهدا می شود. جایزه ترنر از جهت انتخاب های جنجالی نیز شناخته شده است. چهار فینالیست امسال از این قانون خارج نیستند.
کیارا فیلیپس، که در کانادا متولد شده، یکی از آنهاست. در آثار او از انواع کار با چاپ استفاده شده، از چاپ صفحه کامپیوتر و پارچه گرفته تا عکس و نقاشی های دیواری.
استل لووات، منتقد هنری درباره نامزدها می گوید: «این هنرمندان، ناشناخته هستند و ما به طور معمول به کار آنها آشنا نیستیم، به همین دلیل این هیجان انگیز است. از لحاظ موادی که آنها استفاده می کنند، یکی از آنها بیشتر سنت گراست و عکس های او همانطور که هنگام ورود به یک گالری انتظار دارید، روی دیوار اند. اما دیگران، عکس هایی که روی دیوار گذاشته اند در حال حرکت هستند و فیلم پخش می کنند. این تفاوتی است که امسال می بینیم.»
دانکن کمپبل، هنرمند اهل گلاسکو، برای ساخت فیلم های هنری خود از قطعه های آرشیو، عکس، مصاحبه، انیمیشن و غیره استفاده می کند. با ترکیت آنها و همراهی موسیقی، کمپبل در آثار خود واقعیت جدیدی می بافد.
جیمز ریچاردز، دیگر هنرمند بریتانیایی، با ویدیویی بنام «رُزباد» که خود او با یک دوربین کوچک در زیر آب فیلمبرداری کرده، آثار خود را مجموعه ای از «تصاویر احساسی» توصیف می کند.
تریس وُنا میچل، هنرمند ۳۲ ساله، با فتوکپی های رنگی و پخش اسلاید، آثارهایی را با طول عمر کوتاه به نمایش گذاشته است.
برنده جایزه ترنر امسال در تاریخ دهم آذر معرفی خواهد شد.
نمایشگاه هنرمندان نامزد این جایزه تا چهاردهم دی در موسسه تیت ادامه خواهد داشت.Ver video "افتتاح نمایشگاه جایزه ترنر ۲۰۱۴ در لندن"
آثار پیکاسو و دالی در کنار یکدیگر
سالوادور دالی و پابلو پیکاسو دو نقاش بزرگ، دو دوست و دو رقیب بشمار می روند. آثار این دو نقاشِ نامی در موزه پیکاسوی بارسلون در کنار یکدیگر به نمایش درآمده است. در کنار آثار این دو هنرمند، نقاشی های دیگو ولاسکز نقاش و چهره نگار اسپانیایی و هنرمند محبوب فیلیپ چهارم پادشاه اسپانیا نیز به چشم می خورد.
علیرغم اینکه پیکاسو حدود ۲۰ سال از سالوادور دالی مسن تر بود اما این دو نقاش برجسته رفاقت و همکاری نزدیکی با یکدیگر داشته اند. در برخی موارد آنها رقیب یکدیگر نیز محسوب می شدند.
رییس موزه پیکاسوی بارسلون می گوید: «پیکاسو و ژرژ براک دو چهره سبک کوبیسم هستند. در ادامه پیکاسو به عضویت جنبش سورئالیستها در نیامد. اما تبدیل به شخصیتی شد که همه سورئالیستها به سمت او روی آوردند. دالی چهره نمادین سورئالیستهاست. کارهای سبک کوبیسم دالی در اوایل دهه ۲۰ میلادی می تواند به عنوان دیالوگی با آثار پیکاسو تلقی شود.»
در این موزه ۷۸ اثر از جمله تابلوها و طراحی های این هنرمندان به چشم می خورد. همچنین مجموعه ای از نامه ها و کارت پستالهای ارسالی توسط دالی به پیکاسو نیز در معرض نمایش قرار گرفته است.Ver video "آثار پیکاسو و دالی در کنار یکدیگر"
گشایش موزه هنرهای اسلامی آقاخان در تورنتو
در شهر تورنتوی کانادا، مکان فرهنگی تازه ای تحت عنوان موزه هنرهای اسلامی آقاخان گشایش یافته که موسس آن، شاه کریم حسینی آقاخان چهارم، امام حاضر شیعیان اسماعیلیه است.
در این ساختمان که طراحی آن توسط فومیکیهو ماکی، معمار ژاپنی انجام شده، بیش از هزار اثر، از جمله نسخ خطی از قرآن، متعلق به قرون هفت و هشت میلادی، نگهداری می شود.
در جهان موزه های فراوانی وجود دارد که بخشی از فضای خود را به هنرهای اسلامی اختصاص داده اند، اما موزه آقاخان، نخستین موزه در آمریکای شمالی خواهد بود که تنها به هنر اسلامی، اعم از نقاشی و تصویر سازی، سرامیک، نساجی، خطاطی، ادوات عملی، پوشاک و هزاران نسخه از قرآن اختصاص داده شده است.
برای افتتاحیه، نمایشگاهی موقتی با نام «باغ ایده ها» در نظر گرفته شده که کارهای هفت هنرمند معاصر پاکستانی را به نمایش می گذارد. شناخته شده ترین ایشان عمران قریشی است. او برای این نمایشگاه با اکریلیک و لاتکس نقاشی کرده است. حاصل کار اثری بزرگ با نام «باغ درون» است که در فضای باز موزه، روی زمین به نمایش درآمده است.
عمران قریشی می گوید: «ماه آوریل گذشته به تورنتو آمدم تا مکان را ببینم، همه جای موزه را نشانم دادند و گفتند هر کجا بخواهی می توانی کار کنی. من هم وقتی باغ را دیدم، که از باغ ایرانی الهام گرفته شده، به نظرم خیلی شبیه نگارگری آمد و از آنجا که من در نگارگری آموزش دیده ام، بسرعت با فضا رابطه برقرار کردم. خیلی از باغ ایرانی تاثیر گرفته اما همزمان خیلی مدرن و معاصر هم هست و کار من هم دقیقا همین چیزها است.»
آثار موزه، عمدتا از گنجینه خانوادگی آقاخان است و هدف این است که دستاوردهای تمدن اسلامی از اسپانیا تا چین را به نمایش گذاشته شود.
موزه آقاخان بخشی از فعالیت های شبکه توسعه آقاخان است که در سراسر جهان فعالیت می کند. موزه و مرکز اسلام اسماعیلی مجاور آن، در زمینی نزدیک به هفت هکتار و با هزینه ۳۰۰ میلیون دلار کانادا بنا شده و هدف آن جذب بازدیدکننده تا مرز ۲۵۰ هزار نفر در سال است.Ver video "گشایش موزه هنرهای اسلامی آقاخان در تورنتو"
مستند «آخرین آدم ربایی»، خاطرات یک دزد دریایی واقعی در سومالی
فیلم مستند «آخرین آدم ربایی» (Last hijcack)، ساخته تامی پالوتا، کارگردان و تهیه کننده آمریکایی داستان واقعی آدم دزدی را در سومالی، از نگاه یک دزد دریایی کهنه کار به نام محمد را به تصویر می کشد.
محمد بر سر دوراهی است. او باید بین یک زندگی عادی و دنبال کردن کار دزدی دریایی یکی را انتخاب کند. وی می خواهد قبل از مراسم عروسی اش آخرین آدم ربایی را انجام دهد تا پولی به جیب بزند. وی در مصاحبه هایی خطرات و جذابیتهای حرفه اش را شرح می دهد.
پالوتا، کارگردان ۴۶ ساله آمریکایی، اهل تگزاس می گوید: «پدر مادر و نامزد محمد می خواستند مانع از این شوند که وی به کار دزدی دریایی ادامه دهد. آنها در عین حال از او پول هم می خواستند. در فیلم می بینیم که او هم مشغول آماده کردن مراسم ازدواج و ارتباط با پدر و مادر و فرزندانش است، و هم خودش را برای انجام یک آدم ربایی آماده می کند. با خود می اندیشد که این آخرین باری است که دست به آدم ربایی می زنم.»
فیلم با ترکیب انیمیشن و ویدئوهای واقعی و مستند ساخته شده است. انیمیشن در فیلم برای نمایش بخشهایی به کار رفته که ویدئوی مستند آن در دسترس نبوده است، مثل صنه های آدم ربایی های که محمد واقعا انجام داده یا نشان دادن خاطرات و رویاهای او.
پالوتا در مورد ترکیب انیمیشنها با ویدئوهای واقعی در فیلم می گوید:«یک نقاش هلندی داشتیم که با رنگ روغن روی بوم نقاشی می کشید. این نقاشی های را تبدیل به انیمیشن سه بعدی می کردیم تا به آنها حالت طبیعی تری بدهد. این کار یک جورهایی جنبه خشک انیمیشن را از آن می گرفت، رنگها راتغییر می داد و آنها را واقعی تر می کرد. کار سختی بود. می خواستیم فیلم، بین ویدئهای واقعی و انیمیشن در حرکت باشد. نیمی خواستیم بیننده از داستان خارج شود.»
فِمک وولتوتینگ، همسر هلندی پالوتا که فیلمسازی مستقل است، در ساخت این فیلم با وی همکاری کرده است.
فیلم مستند «آخرین آدم ربایی» هم اکنون در برخی از سینماهای نیویورک و لوس آنجلس نمایش داده می شود. همچنین می توان آن را به صورت ویدئوی درخواستی در اینترنت دید.Ver video "مستند «آخرین آدم ربایی»، خاطرات یک دزد دریایی واقعی در سومالی"
سمرقند، شهر همیشه جاودان
سمرقند یکی از پر بیننده ترین شهرهای قرار گرفته در جاده ابریشم و به نوعی “سیلیکان ولی” قرون وسطی است.
“تیمور“، کشورگشای ترک- مغول و بعدها پسر بزرگ وی، “اولوغ بیک” همه علما و فلاسفه زمان را در اینجا جمع کردند.
این شهر، چهارراه فرهنگ های مختلف و دانش و مذهب و تجارت بود. گذشت زمان این میراث فرهنگی را همواره مورد تهدید قرار داده اما آب و هوای قاره ای تهدید اصلی بوده است، از اینرو کار بازسازی هرگز متوقف نشده است.
سی و پنج سال طول کشید تا “تیمور” سمرقند را به یک پایتخت افسانه ای تبدیل کند. از سال ۱۳۷۰ هنرمندان و معمارها از سراسر امپراتوری به اینجا آمدند تا به این کار بپردازند. امروز هم جذابیت سمرقند با هنر دست متخصصان حفظ می شود.
هر سال یک گروه ۹۰ نفره از تعمیرکاران ماهر ساختمانی برای مرمت آثار ناریخی سمرقند کار می کنند. این تیم پانزده روز برای بازسازی این دیوار با سه هزار کاشی کار کرده اند و بازدهی خوبی داشته اند، تا پایان سال جاری آنها پنج دیوار دیگر را تعمیر می کنند. همه چیز باید شبیه زمان قدیم باشد حتی رنگ با فرمول قدیمی ساخته می شوند.
دولت خاکیموف، تعمیرکار ساختمانی روس می گوید: “کار سخت و دقیقی است زیرا باید مطمئن شویم هر تکه از نظر رنگ و طرح و اندازه سرجای خودش قرار بگیرد. سپس، آن را بر روی یک بدنه ثابت می کنیم و بعد در مکان نهایی قرار می دهیم.”
وی می افزاید: “وقتی در سال ۱۹۸۱ اینجا شروع به کارکردم همه چیز وضعیت بدی داشت. طبقه دوم دیگر وجود نداشت. نمای ساختمان از بین رفته بود. در طی این سالها همه چیز به شکل گذشته بازسازی شد.”
بازسازی های انجام شده، جاذبه شهر را با نمای قدیمی ونمادهای معنی دار حکاکی شده بنا ها زنده نگهداشته است.
سه مدرسه در میدان ریگستان یکی از بهترین نمونه های هنر معماری اسلامی در زمانی است که سمرقند مرکز تجارتی محسوب می شد.
نوشته های روی دیوار قوائد و آداب زندگی را می آموزند. به گفته فیض الدین فخریدینوف ، تاریخدان، نقاشی هایی که از بعضی گیاهان با شاخه هایی بدون انتها و برگ های سبز دیده می شود، نشانه باغ بهشت هستند و کنده کاری های مارپیچ هم نمود زندگی ابدی می باشند.
وی می گوید که شکل های هندسی روی دیوار فقط شکل های منظم تزیینی نیستند. با نگاه دقیق تر می توان دید که نام “محمد” نوشته شده است.
موزاییک هایی با نقش ببر بر دیوار مدرسه “شیردار” یک معمای واقعی هستند. آنها ممنوعیت تصویر جاندران در ساختمانهای مذهبی را به سؤال می کشند و نماد جستجوی انسان برای دانش و روشنایی خداوند هستند.
مرقد امام بخاری یک نمونه معماری اسلامی است که در 25 کیلومتری شهر سمرقند ساخته شده و یکی از اماکن زیارتی مسلمانان است.
این یادبود در سال 1998 بر روی مقبره ای ساخته شده که در قرن شانزدهم بنا شده بود.
امام بخاری عمرش را به سفر و نوشتن دومین کتاب مهم مسلمانان گذراند.
به گفته یک امام سمرقند، کتاب بخاری شامل ۶۰۰ هزار حدیث است و گفته ها و اعمال حضرت محمد را در خود دارد.
امروز سمرقند سومین شهر ازبکستان است و خیال ندارد از گذشته خود جدا شود.در سال ۲۰۰۱ یونسکو این شهر را به لیست میراث فرهنگی جهان افزود و آن را شهر برخورد فرهنگ ها نامید.Ver video "سمرقند، شهر همیشه جاودان"
فیلیپ استارک: کاربرد، مهمتر از زیبایی است
خلاقیت فیلیپ استارک، طراح فرانسوی، حد و مرز نمی شناسد. از شاتل فضایی تا صندلی و دستگاه آبمیوه گیری، بسیاری از اشیائی که او طراحی کرده برای همه شناخته شده اند اما خود او کمتر. ایزابل کومار، خبرنگار یورونیوز، به دیدار فیلیپ استارک رفته و گفتگوی اختصاصی با او داشته است.
ایزابل کومار، یورونیوز: فیلیپ استارک، از اینکه در این برنامه گفتگوی جهانی با ما هستید متشکرم. شما سالهاست که طراحی می کنید، و هنوز بنظر می آید که هزاران ایده دارید، اینطور نیست؟
فیلیپ استارک:
باید ترکیبی از مسائل مختلف را در نظر گرفت اما منشا آن یک بیماری روانی است. یک بیماری روانی که به کمک تصویربرداری مغز، و فهم رابطه سیناپس ها در مغز و غیره روز به روز آن را بهتر درک می کنیم. بنابراین فکر نمی کنم اتفاق خاصی بیافتد و این بیماری در من خیلی تغییر کند. وقتی جوان هستیم، دوست داریم خیلی چیزها را بیان کنیم و اظهار وجود کنیم. من هم این کار را کردم اما دیگر خیلی جوان نیستم. با این حال به کارم ادامه می دهم. به نظر من وظیفه اصلی در زندگی، خدمت کردن است.
یورونیوز: دقیقا به چه کسی خدمت می کنید؟
فیلیپ استارک:
به جامعه ام خدمت می کنم. هر شخص نماینده قبیله اش است. هرگز نباید به جای دیگری فکر کرد. باید برای خودمان کار کنیم یا برای همسر، دختر، مادر، دوستانمان. اینجاست که با حقیقت و با صداقت همراهیم. در بازاریابی نیستیم و تنها در اینصورت کارها امکانپذیر است. این قبیله یک طراح و آن قبیله طراح دیگری خواهد داشت. نباید سعی کرد طراح دیگران بود.
یورونیوز: شما می گویید از رویاهایتان الهام می گیرید. چطور ممکن است؟
فیلیپ استارک:
من به اوتیسم مبتلا هستم؛ خوشبختانه خیلی کم. اما اوتیست هستم.
وقتی شما با کسی صحبت نمی کنید، وقتی دیگران را نمی بینید، تلویزیون تماشا نمی کنید. هنگامی که به شما توضیحی می دهند اما شما چیزی درک نمی کنید و ترجیح می دهید به جای اینکه با دیگران باشید، تنها بمانید... سرانجام متوجه برخی مسائل می شوید. این اوتیسم باعث شده من تقریبا در انزوای کامل زندگی کنم. من هیچ اطلاعی از دنیای خارج از محیطم ندارم. فقط یک کنجکاوی عمیق و عشق عمیق برای آنچه «ما» هستیم دارم.
یورونیوز: شما که اینقدر در انزوا هستید، چگونه می دانید ما، چه کسانی هستیم؟
فیلیپ استارک:
اغلب، دیدن یک شخص کافی است تا برخی مسائل را درک کنیم. برای مثال وقتی صدابردار شما را می بینم، چیزهایی درک می کنم. یک سری نشانه ها و علائم بسیار ریز و ناخودآگاه وجود دارد که برای درک مسائل به ما کمک می کند . و خوبی آن این است که در جریان های اندیشه و مکاتب فکری نیستیم و از مهمانی های اهل مُد اجتناب می کنیم.
یورونیوز: می خواستم به برخی از پرسش های کاربران بپردازیم که دوست دارند کمی بیشتر در مورد شما بدانند. یانیک ژیرس پرسیده است: «در زندگی حرفه ای به چه موانعی برخورده اید؟ و چطور به این مرحله رسید؟»
فیلیپ استارک:
هیچ مانعی وجود ندارد. همه چیز کم کم پیش می آید. در کلاس درس شروع به نقاشی کشیدن می کنید، و معلم شما رو بیرون می کند چون هیچ وقت درس نمی خوانید. من هیچ وقت در هیچ امتحانی قبول نشدم؛ چون هیچ وقت قادر به یادگیری چیزی نبودم... بعد، یک روز، معلم می بیند که نقاشی جالبی کشیدید و برای اولین بار شما یک معامله می کنید: به شما می گوید: نقاشی هایت رو بده به من و من هم تو را راحت می گذارم و اینطور بود که زندگی من و نقاشی هایم شروع شد. فکر کنم پنج سالم بود. کم کم، این کار را برای دوستانتان، برای روستایتان و برای کشورتان می کنید. بعد هم یک شخصی در آن طرف دنیا می گوید، کار آن فرانسوی بد نیست... و شروع می کنید به ساختن. برای همین، صداقت، خیلی خیلی مهم است. چون دنیای کوچکی است و اگر شما کوچکترین کار بدی انجام دهید، همه فورا می فهمند. پس، صداقت، سرمایه گذاری روی انسان ها، سرمایه گذاری روی خلاقیت، دائما تلاش کردن، بالا بردن دانش حرفه ای، و همه اینها یک مجموعه است و هیچ مانعی وجود ندارد.
یورونیوز: آیا به نظر شما، اروپا یا فرانسه، به جوانانی که می خواهند یک شرکت کوچک طراحی راه اندازی کنند، به اندازه کافی کمک می کند؟
فیلیپ استارک:
همه چیز، همه جا امکانپذیر است. بعضی ها در اردوگاه های کار اجباری داخائو یا تربلینکا، با سیب زمینی دستگاه رادیو می ساختند. راههای مختلفی برای فرار پیدا می کردند. از درون چاه، از داخل یک معدن، برای زنده ماندن همیشه راههایی وجود دارد. پس در هر شرایطی، ما همیشه می توانیم کاری بکنیم. و زیبایی، همین است، این چیزی است که هیجان انگیز است.
یورونیوز: اینجا می خواهم سوال اینترنتی یکی از مخاطبانمان را مطرح کنم، به نام «میستر گرین». او پرسیده: «کدام یک برای شما مهمتر است: کاربرد یا زیبایی؟»
فیلیپ استارک:
«کاربرد» مهمترین ویژگی در همه چیز است. حتی یک شعر، یک کاربرد دارد. یک شعر زیباست چون ریتم آن جذاب است. تصویری که توسط کلمات ایجاد میکند، به شما ایده می دهد. و در آخر، دختری که شما آن شعر را برایش می خوانید به آغوشتان می آید. کاربرد کاملا حفظ شده است. هیچ چیز زیبا وجود ندارد که در درجه اول، ساختار آن کاربردی نباشد.Ver video "فیلیپ استارک: کاربرد، مهمتر از زیبایی است"
هنر و صنعت دو قرن در نمایشگاه هنرهای زیبای کلن
نمایشگاه هنرهای زیبای کلن گشایش یافته است. در جریان این نمایشگاه، مجموعه ای از آثار هنری و عتیقه جات قرن ۱۹ و آثار هنری قرن ۲۰ به مجموعه داران عرضه می شود.
بیش از صد مغازه و گالری شاهکارهای هنری دو قرن گذشته سراسر جهان را از عتیقه جات زیرخاکی و جواهرات گرفته تا صنایع دستی، تزئینات و مبلمان قدیمی، ارائه می کنند.
بخشی از نمایشگاه امسال کلن هم به خودروهای کلاسیک و لباس و ابزار طراحی شده توسط طراحان مشهور قرن بیستم اختصاص داده شده است.
کورنلیا زینکن، مدیر جشنواره هنرهای زیبای کلن، می گوید: «این ایده که همه این اقلام، یعنی طراحی، نساجی، مد و خودرو کنار هم گردآوری شوند، در نمایشگاه سال پیش با موفقیت روبرو شد. بعضی روزها استقبال بسیار خوبی شد. از این رو تصمیم گرفتیم همین رویکرد را ادامه بدهیم. تمرکز نمایشگاه امسال بر دهه های پنجاه و شصت (میلادی) است.»
یک اثر ماکس پشتاین، نقاش اکسپرسیونیست آلمانی که به صورت پشت و رو کشیده شده، با قیمت یک میلیون و ششصد هزار یورو به فروش گذاشته شده است.
اما گرانترین نقاشی نمایشگاه، «رقصنده با دو روی سبز»، اثر مارک شاگال است. این اثر قیمتی یک میلیون و نهصد و پنجاه هزار یورویی دارد.
در این نمایشگاه، کارهایی از اندی وارهول نیز به چشم می خورد. از جمله، جلد صفحه های مشهوری که برای رولینگ استونز، دبی هری، بیلی اسکوآیر و پل آنکا طراحی کرده است. قیمت پایه این طرحها ۵۰۰ تا ۲۴۰۰ یورو است.
اما برای کلکسیونرهای کم بودجه که به فرهنگ خارج از اروپا علاقمندند هم اشیایی یافت می شود، مانند زیرسری هایی از اتیوپی و کنیا که قیمت آن ۴۰۰ یورو است.
برای اشیای به نمایش گذاشته شده، حد و مرزی وجود ندارد. از جمله می توان به یک کیت سفری عتیقه و نیز مجموعه نفیسی از عصا اشاره کرد.Ver video "هنر و صنعت دو قرن در نمایشگاه هنرهای زیبای کلن"
آیا فناوریها و رویکردهای جدید آموزشی، نوید عصری نوین را می دهند؟
کارشناسان آموزش بدنبال راههایی هستند که با نیازهای دنیای مدرن مطابق باشد و بازده یادگیری را بهبود بخشد. آیا فناوریهای جدید و روشهای آموزشی نوآورانه تاثیری در یادگیری دانش آموزان خواهد داشت؟ سه رویکرد ابتکاری را در ایالات متحده آمریکا، کنیا و چین بررسی می کنیم.
آمریکا؛ مدل «کلاس درس وارونه»
معمولاً معلم درس را در کلاس ارائه می کند و بعد هم به دانش آموزان تکلیف شب می دهد. اما اگر جای این روند وارونه شود، چه رخ خواهد داد؟ جان برگمن، آموزگار دبیرستان “وارن” در شیکاگو مبدع روشی آموزشی موسوم به «کلاس درس وارونه» است. طبق این روش جای یادگیری و انجام تکالیف عوض می شود. یعنی دانش آموزان به کمک نرم افزار در منزل درس را فرا می گیرد و بعد تکالیف را در کلاس درس با حضور معلم انجام می دهند.
روش «کلاس درس وارنه» در ظاهر روشی غیرعادی است. تدریس به این روش به زمان بیشتری نیاز دارد، اما نتایج نشان می دهد که عملکرد دانش آموز به مقدار قابل ملاحظه ای بهتر می شود.
کنیا؛ استفاده از تبلت برای تشویق دانش آموزان
منابع آموزشی محدود و کلاسهای درس پرازدحام بسیاری از دانش آموزان مناطق زاغه نشین کنیا را از مدرسه رفتن دلسرد می کند. اما طرحی با استفاده از تازه ترین فناوریها تلاش می کند دانش آموزان را در کلاسهای درس نگه دارد.
دانش آموزان دبستانی در یکی از محلات فقیرنشین نایروبی با استفاده از تبلت و اپلیکیشنی موسوم به «ای لیمو» به تمام مواد درسی دسترسی دارند. عبارت «ای لیمو» e-Limu در زبان سواحلی به معنی آموزگار الکترونیک است.
طراح «ای-لیمو» نیوی موخِرجی (Nivi Mukherjee) است. وی پس از کار در مدارس مناطق محروم متوجه شده است که دانش آموزان به خاطر کمبود منابع درسی، چیزی یاد نمی گیرند. اما همان دانش آموزان به تلفن همراه و تبلت وی علاقه نشان می دادند. این مسئله نیوی را بر آن داشت تا اپلیکیشنی برای تدریس دروس دبستان برای دانش آموزان طراحی کند و با ویدئو و موزیک و نقاشی متحرک فرایند یادگیری را برای دانش آموزان جذاب کند.
در حال حاضر هزار دانش آموز در سراسر کنیا از اپلیکیشن «ای لیمو» استفاده میکنند. قرار است سال دیگر این تعداد ۱۰ برابر شود.
چین؛ پایان عصر آموزش طوطیوار
در رتبه بندی های جهانی مدارس چین پیوسته در بالاترین رتبه ها قرار می گیرند اما بسیاری از دانش آموزان از فشارهای شدید برای موفقیت در امتحانات در رنج هستند. برخی از مدارس با پیوستن به برنامه موسوم به «تجربه آموزش جدید» رهیافت جدیدی را دنبال می کنند و در تلاشند که وضع را بهتر کنند.
یکهزار و هشتصد مدرسه در چین این طرح غیر دولتی را که از سال ۲۰۰۰ میلادی در سراسر کشور آغاز شده است، دنبال می کنند. این برنامه قصد دارد مدیران مدارس و دانش آموزان را به سوی «زندگی آموزشی شاد و منسجم» سوق دهد.
موفقیت در امتحان، هدف اصلی نیست. بلکه تمرکز عمده بیشتر بر روی تجارب روزمره در حوزه آموزش است. معلمها و شاگردان می توانند تجاربشان در بر روی وبسایتی که همه به آن دسترسی دارند، منتشر کنند.
مدارسی که با این روشهای آموزشی نو کار می کنند بر ادبیات، قدرت بیان، اختراع یا کلاسهای هنر تأکید دارند. قصد، این است که اعتماد به نفس و خلاقیت کودکان را بیشتر شود، بطوری که با فرهنگ بومی هم سازگار باشد.
صفحه ای در وب برای به اشتراک گذاشتن نظرات معلمان در سراسر چین در نظر گرفته شده است و بنیانگذار این طرح غیر دولتی هر روز به این صفحه سر می زند. موفقیتهایی که دانش آموزان در آزمونهای سراسری در چین کسب کرده اند، نشان از کارایی این روش آموزشی دارد.
Link5: facebook
نظر شما در باره سه رویکرد نوین آموزشی در آخرین برنامه «دنیای آموزش» چیست؟ کدام یک از این روشها را بیش از بقیه می پسندید؟ آیا تا به حال مدل «کلاس درس وارونه» را آزمایش کرده اید؟ نظرتان را در صفحه فیسبوک و توییتر برنامه با ما در میان بگذارید.Ver video "آیا فناوریها و رویکردهای جدید آموزشی، نوید عصری نوین را می دهند؟"
مصاحبه با "کینو" خالق "مافالدا" و برنده جایزه آستوریاس
گرافیست آرژانتینی خواکین سالوادور لاوادو، با نام هنری “کینو” اولین کاریکاتوریستی است که جایزه شاهزاده آستوریاس در زمینه ارتباطات و علوم انسانی را برنده شده است. “کینو” پدر “مافالدا” است که پنجاه سال پیش با قلمش به او جان داد. اگرچه کینو بواسطه بیماری گلوکوم یا آب سیاه بخشی از بیناییش را از دست داده و دیگر نمی تواند به خلاقیت بپردازد اما شخصیت مخلوق وی همچنان با معصومیت، به تفکر درباره زندگی ادامه می دهد.
فرانسیسکو فونتس، خبرنگار یورونیوز با او درباره فعالیتهایش به گفتگو نشسته است.
یورونیوز: دریافت جایزه ارتباطات و علوم انسانی چه معنایی برای شما دارد؟ چه احساسی دارید؟
کینو: خیلی خوشحالم چون همیشه برای این جایزه احترام قایل بودم. این جایزه همیشه به افرادی اهدا شده که به آنها احترام می گذارم و کارهایشان را خیلی دوست دارم.
یورونیوز: شما اولین گرافیست طنزپرداز هستید که این جایزه را می گیرید.
کینو: بله ولی امیدوارم آخرین نباشم.
یورونیوز: به نظر شما بطور کلی طنز پردازان حرفه ای در دنیا جای خود را یافته اند؟ شناخته شده اند؟
کینو: فکر می کنم بله. از وقتی “امبرتو اکو” سبک ادبیات تصویری را ارزشگذاری کرد وضعیت ما خیلی بهتر شد.
یورونیوز: آینده گرافیسم را چگونه می بینید؟
کینو: در مرحله گذار تکنیکی هستیم و فعلاً نمیدانیم به کجا ختم می شود. مثل کتاب الکترونیکی، اول این واهمه وجود داشت که این تکنولوژی نشر کتاب را تحت تاثیر دهد ولی چنین نشد. بنابراین پیش بینی آینده آسان نیست.
یورونیوز: آیا شما در نقاشی های امروزتان آی پد، تابلت یا تویتر را می گنجاندید؟
کینو: با شروع تکنولوژی های جدید من ابتدا با اینگونه نقاشی سرگرم می شدم، بیشتر از ترم های انگلیسی استفاده می کردم، ترم هایی که مردم بدون اینکه آن را بشناسند به کار می برند. من فکر می کنم تکنولوژی روابط انسانی را عوض می کند. روابط در حال حاضربه اندازه کافی عوض شده است، ایراد اینست که مردم با هزاران نفر ارتباط دارند اما دوستی که با او صحبت کنند، ندارند.
یورونیوز: کمی از “مافالدا” صحبت کنیم که یکی از دلایل حضور ما در آستوریاس است. او پنجاه سالگیش را جشن گرفته است و چند ماه پیش نمایشگاهی از او در دور دنیا برگزار شد. روحیه طنز و تفکر شما اهمیت زیادی پیدا کرده است. وقتی شروع به نقاشی “مافالدا” کردید تصور این همه را داشتید؟
کینو: نه منتظر هیچ چیز نبودم، انتشار این شخصیت را بدون فکر قبلی شروع کردم و پیش از انتشار، زیاد روی آن کار نکردم ولی بعد به چگونگی ادامه آن فکر کردم و به این نتیجه رسیدم که اینکار را از طریق سؤالهایی که “مافالدا” از پدرو مادرش می پرسد انجام دهم، سؤالهایی که هیچکس برایشان جوابی ندارد مثل اینکه چرا جنگ و یا آدم فقیر وجود دارد؟ چرا سیاره را خراب می کنیم؟ سؤالهایی که کسی نمی تواند جواب دهد و به نظر من این پرسش ها وسیله ای بود که افراد به “مافالدا” جلب شوند.
یورونیوز: چرا زمان بر مافالدا تأثیر نمی کند؟ او چین و چروک برنداشته و با گذر از زمان ابدی شده است.
کینو: نه، فکر می کنم روزی که بییندگان آثار من ببینند که تکنولوژی جدیدی در کارهای من وجود ندارد و بکلی برایم ناشناخته است، می فهمند که این شخصیت به دوره ما تعلق ندارد و از آن دل می کنند.
یورونیوز: وقتی می بینیم “مافالدا” هنوز کهنه نشده احساس می کنیم که دنیا طی پنجاه سال گذشته عوض نشده است.
کینو: خیلی کم عوض شده، آیا باید از رفتار انسانی ناامید شویم؟ چون این به معنی آنست که ما به اشتباهاتمان ادامه می دهیم و پیشرفتمان به تکنولوژی محدود می شود.
یورونیوز: چرا وضع دنیا همچنان خراب است؟
کینو: چون علایق اقتصادی جای علایق سیاسی و ایدئولوژیک را گرفته است. امروزه ایدئولوژی وجود ندارد و این موضوع برای نسل من تعجب برانگیز است. موتور قدرت نسل سال ۶۸ تخیل بود. اینها زیبا بود و امروز از آن چیزی نمانده است.
یورونیوز: یکی از تصاویری که از “مافالدا” در ذهن ما مانده این است که او سوپ دوست نداشت. شنیدم که سوپ جایگزینی بود که شما برای دیکتاتور آرژانتین گذاشته بودید. بر شما و خانواده تان آن روزها چه گذشت که ناچار به مهاجرت به ایتالیا شدید؟
کینو: مثل همه هموطنانمان، خیلی سخت بود. اجبار به ترک وطن نگران کننده است، تماس شما با دوستان و خانواده و کسانی که دوستشان داری قطع می شود. امروز دنیا پر از مهاجر است، نیازی نیست که به توضیح آن بپردازم.
یورونیوز: تحولات جدید آمریکای لاتین را چگونه می بینید؟
کینو: به آن نگاه می کنم ولی نمی توانم بفهمم چه می گذرد؟ تا پنج سال پیش راحت تر به آن نگاه می کردم. امروز بسیار کنجکاوم ببینم چه می شود؟
یورونیوز: و اروپا؟
کینو: نسبت به اروپا مثل آمریکا کنجکاو هستم.
یورونیوز: چون شما مرتب بوئنوس آیرس و یا مادرید هستید بنابراین جایگاه یک تماشاگر ویژه را دارید.
کینو: اروپا که زمانی برای آمریکای لاتین یک منبع فرهنگی بود اکنون به وضعیتی رسیده که نمی دانیم در نهایت متحدتر می شود یا بکلی از هم می پاشد. این موضوع که کشورهایی به دنبال استقلال هستند به نظر من اصلاً خوب نیست. کشورهایی هم نه، منظورم مناطق است. زیرا به نظر من دراین دوره نامطمئن باید به جای جدا شدن بیشتر به هم نزدیک شد.
یورونیوز: به سراغ سوپ و “مافالدا” برگردیم. امروز سوپ “مافلدا” یا سوپ دردها کدام است؟
کینو: سوپ مافالدا، مقداری بالاآمدن گروههای تروریستی است که غرب نمی داند چگونه با آن برخورد کند، زیرا غرب
هرگز به اندازه کافی آماده شناخت درست فرهنگ های دیگر نبوده است تا بتواند بر اساس این شناخت با آن رفتار کند.
یورونیوز: کینو دنیا را چگونه می بیند؟
کینو: من مرتب انجیل می خوانم تا برای کارهایم موضوع پیدا کنم، مذهبی نیستم و با دید اعتقادی به آن نگاه نکرده ام. به نظر من، مسئله تنها اشتباه مشابه کشورها در دو قرن گذشته نیست بلکه انسان تمایل دارد چیزی را که خوب ساخته شده، خراب کند.
یورونیوز: به چه اعتقاد دارید؟
کینو: به تفکر انسان. اگVer video "مصاحبه با "کینو" خالق "مافالدا" و برنده جایزه آستوریاس"
موناکو؛ اپرا، باله و ارکستر فیلارمونیک
موناکو با باله و ارکستر فیلارمونیک اش، دولت کوچکی است که در لیگ بزرگان بازی می کند. در این برنامه زندگی در موناکو به دیدار مردان و زنانی رفته ایم که در باله، ارکستر و اپرای مونته کارلو مشغول کارند.
مارینا فرناندز، بالرین می گوید: «من می خواهم بالرین حرفه ای شوم، از دوران کودکی و وقتی به اینجا آمدم، آرزوی همیشگی من بوده. این اولین قدم برای تحقق رویای من است.»
همانند مارینا، ۴۳ شاگرد دیگر آکادمی پرنسس گرس به اینجا آمده اند که رویای شان را تحقق دهند. ۶ تا ۸ ساعت رقص روزانه، شش روز در هفته، به مدت پنج سال.
اینجا خانه ای است که به دیپلمه های جوانش برای یافتن شرکت هایی که در آنجا بتوانند استعدادهایشان را بهتر شکوفا کنند، متعهد است.
میکیو کاتو، ۱۸ ساله، که به تازگی فارغ التحصیل شده، به شرکت باله مونته کارلو پیوسته است. این رقاص جوان ژاپنی علاقمند آفرینش های ژان کریستوف مایو است.
میکیو می گوید: «وقتی با قطعات ژان کریستوف مایو می رقصم که قطعات دقیق و داستانی است، احساس می کنم که با من متناسب اند و احساس آزادی می کنم.»
در باله مونته کارلو،۵۰ رقصنده با ۲۵ ملیت مختلف حضور دارند.۲۰ سال است که ژان کریستوف مایو تلاش می کند که این کمپانی، هویت منحصربفردی پیدا کند. ترکیبی کلاسیک و معاصر در چهار راه برخورد هنرها.
ژوزو زابالا، مدیر برنامه ریزی باله مونته کارلو می گوید: «او همیشه با یک آهنگساز، یک طراح، یک نقاش و یک نویسنده برای بروشورهایش، کار می کند. او ذائقه خوبی از مجموع هنرها و معنای کلی هنر دارد.»
همچنین ژان لویی گرندا، مدیر اپرای مونته کارلو می گوید: «اینجا یک آزمایشگاه بزرگ برای اپرا و باله در قرن بیستم بوده است. ما فضای منحصر بفردی داریم که در آن مجموعه ای از هنر رقص، موزیک، خلاقیت ها و همچنین کارهایی از پیکاسو که پرده سن را نقاشی کرده با هم ترکیب شده اند. هچنین با مجموعه بزرگی از هنرمندان که کار دکور و طراحی لباس ها را انجام می دهند.»
امروزه هم ارکستر فیلارمونیک مونته کارلو بطور همزمان با رقصنده ها و خواننده های اپرا کار می کند. این ارکستر بوسیله مشهورترین ویلونیست های فرانسوی و آمریکایی شکل گرفته و لیزا کروب نوازنده اول ویلون این ارکستر از سال ۲۰۰۰ میلادی تاکنون است.
لیزا کروب، نوازنده ویلون می گوید: «این ارکستر واقعا گزینشی است. ارکستری است که موزیسین هایش از همه جا آماده اند. بخاطر اینکه به نظر من موناکو یک رویاست. بسادگی می توان گفت ارکستر مونته کارلو و بس. وقتی این شانس را بدست می آوریم که عضوی از این ارکستر زیبا باشیم، باید همه توانایی هایمان را بکار ببریم و از جادوی لحظات لذت ببریم.»
آین آخرین قسمت از مجموعه زندگی در موناکو بود. قسمت های قبلی برنامه های ما درباره دریا و اهالی موناکو را می توانید روی وب سایت یورونیوز ببینید.Ver video "موناکو؛ اپرا، باله و ارکستر فیلارمونیک"
گفتگوی اختصاصی یورونیوز با فرانک گهری، «جنون درخشانِ» معماری معاصر
فرانک گهری یکی از معماران مطرح است، ستاره ای که بسیاری از سرمایه گذاران ثروتمند آرزو دارند او را استخدام کنند. معمار ۸۵ ساله آمریکایی- کانادایی و خالق موزه گوگنهایم بیلبائوی اسپانیا به بازنشستگی حتی فکر هم نمی کند. وی همچنان بدنبال این است تا بناهای باشکوه و فوق العاده ای که خلق می کند، تاریخ ساز شوند. گهری برای دریافت یک جایزه بین المللی دیگر به اوِیدو اسپانیا سفر کرده است. با او در همین محل گفتگو کرده ایم.
یورونیوز: فرانک گهری، از اینکه با ما هستید سپاسگزارم. شما بتازگی از بنای تحسین برانگیز موزه ای جدید در پاریس پرده برداری کرده اید، همزمان مرکز جرج پمپیدو هم از شما تجلیل کرده و اینجا در اویدو هم جایزه شاهزاده آستوریاس را با خود به خانه می برید. از این قدردانی ها چه احساسی دارید؟
فرانک گهری:
«احساس سوءظن. من همیشه در کارم حس عدم امنیت داشته ام که حس سالمی است. در ننتیجه خیلی این چیزها را جدی نمی گیرم. البته خوب است، حس خوبی به آدم می دهد. اما موضوعی جنبی است.»
یورونیوز: رییس جمهوری فرانسه بنای بنیاد لوی ویتون را به کلیسای نور تشبیه کرده است. برخی از مهمانها در شب افتتاحیه آن را به قایق بادبانی، ماهی یا یک تکه ابر تشبیه کرده اند. این بنا دقیقا چیست؟
فرانک گهری :
«همه چیز. تمام این استعاره ها درست است. من دریانورد هستم، قایقرانی می کنم. وقتی از شیشه استفاده شود نمی توان نقاشی ها را از قلاب آویزان کرد. در نتیجه ساختمان اصلی داخل این فضاست. با ساختمانی دولایه روبرو هستیم . این ساختمان این حس را می دهد که در وسط پارک قایقرانی می کنید.»
یورونیوز: منبع الهامتان برای خلق چنین عمارت فوق العاده ای چه بود؟
فرانک گهری:
«اول از پاریس الهام گرفتم و بعد از تقدس، از مقدس بودن آن مکان. پارک “اکلیماتاسیون” در پاریس، در قرن نوزدهم ساخته شده است. مارسل پروست در این پارک بازی می کرد. این مسئله مهمی است و البته چیزهای دیگر. برنارد آرنو (رییس بنیاد لوی ویتون) که با او کار می کنم، خودش هنرمند است. او در رشته مهندسی تحصیل کرده است، اما به علت فعالیتهایش در عالم مُد، می داند با هنرمندان و افراد خلاق، چگونه کار کند.»
یورونیوز: در مورد برنارد آرنو صحبت کنیم. وی رئیس شرکت موسوم به «ال وی ام اچ»، بزرگترین گروه شرکتهای کالاهای لوکس و صاحب شرکت لویی ویتون است. وی پس از دیدار از ساختمان موزه گوگنهایم بیلبائو کار طراحی بنای بنیاد لوی ویتون را به شما سپرد. بنای این موزه چه اهمیتی در زندگی حرفه ای شما دارد؟
فرانک گهری:
«نمی دانم دقیقا چقدر اهمیت دارد، اما کار مهمی بود. بر روی شهر تاثیر داشت و آن را تغییر داد. از نظر اقتصادی برای همه به صرفه بود. هزینه ساخت آن زیاد نبود: ۸۰ میلیون یورو در سال ۱۹۹۷. طی ۱۷ سال هزینه هایش جبران شده است. شهر از اولین باری که من به اینجا آمدم، خیلی تغییر کرده است. خیلی آبادتر شده است. من از این بابت خیلی خوشحالم. مثل یک معجزه است.»
یورونیوز: در حال حاضر شهرهای زیادی هستند که ساختمان های مشابه می خواهند. شما بعنوان معمار حاضرید برای آنها کار کنید؟
فرانک گهری:
«اما آنها من را برای [طراحی بنا] استخدام نمی کنند. از معماران دیگر می خواهند که برایشان کار کند. به هر حال جالب است. مگر نه؟ کسی مثل من را نمی خواهند. از کس دیگری می خواهند که یک چنین بنایی طراحی کند و گاهی هم کسی را پیدا نمی کنند.»
یورونیوز: شما در مقام معمار، به شهری دیگر یا سرمایه گذار ثروتمند دیگری قول می دهید که کارتان همین تأثیر را داشته باشد؟
فرانک گهری:
«من نمی توانم قول دهم. اما شبیه این کار را خیلی انجام دادم. در تالار دیسنی [در کالیفرنیا]، در شیکاگو. شاید بخت با من یار بوده است.»
یورونیوز: ۸ سال پیش در فیلم مستندی گفتید: “وقتی بناهایی که خلق کرده ام، افتتاح می شوند، می خواهم پنهان شوم. از این که مردم چه نظری خواهند داشت، وحشت دارم.” آیا هنوز هم همینطور است؟
فرانک گهری :
«خودم را جای دیگری می گذارم و می گویم گاهی آدمها از ساختن یک ساختمان یا خلق چیزی دچار خودستایی می شوند (فکر می کنند مهم هستند). این احساس را خوب می فهمم. شاید نوعی تواضع کاذب باشد، نمی دانم. خوب من اینطور هستم، کاریش هم نمی شود کرد. همیشه مشغول [طراحی] ساختمان جدیدی هستم و همان حسی را دارم که قبلا گفتم حس سالم عدم امنیت و هر وقت روی بنایی کار می کنم مطمئن نیستم که چه قدر خوب از کار در خواهد آمد.»
یورونیوز: عده ای استعداد شما را «جنونی درخشان» توصیف کرده اند.
فرانک گهری: «چی درخشان؟»
یورونیوز: جنون
فرانک گهری:
«جنون! خیلی هم دیوانگی نیست. قبل از هر چیز من هم انسان هستم. “دی ان ای” انسان را دارم و راه گریزی از محدودیتهای بشری ندارم. همیشه هنرمندان بزرگ را دیوانه گفته اند. پس باید احساس غرور کنم که به من هم همین را بگویند.»
یورونیوز: طرحهای زیادی در دست دارید. از جمله قصد دارید یک گوگنهایم در ابوظبی بسازید. پردیسی برای فیس بوک در کالیفرنیا و بنای یادبود برای آیزنهاور در واشنگتن. آیا اصلا به این فکر می کند که کمتر کار کنید یا حتی بازنشسته شوید؟
فرانک گهری:
«همین الان به همین موضوع فکر می کنم. دلم می خواهد بروم دراز بکشم ( باخنده). نمی دانم چرا، اما از کار کردن و از دیدن مردم لذت می برم. تیم کاری بسیار خوبی دارم. من نوعی رسالت دارم، قصد دارم جایگاه معمار را به او بازگردانم. این روزها پیمانکار از معمار مهمتر است. من می خواهم به وضعیتی بازگردیم که دست کم مدیریت پروژه در دست معمار باشد. و با گروه «داسو» و حالا هم با «تریبل» برنامه های کامپیوتری درست کرده ایم که هزینه تغییرات را از بین ببرد. در بیلبائو اولین بار از نرم افزارهای کامپیوتری استفاده واقعی کردم این کار باعث صرفه جویی های زیادی در بنایی شد که معمولا برای پیمانکار هزینه های اضافی در بر دارد. این موضوع به معمار قدرت بیشتری می دهد، به من امکان می دهد که بیشتر کار کنم و ساختمانهایی بسازم که بیشتVer video "گفتگوی اختصاصی یورونیوز با فرانک گهری، «جنون درخشانِ» معماری معاصر"
Informaciona
Comparte y descubre información
Esta Pagina participa en el Programa de Afiliados de Amazon EU y Amazon Services LLC, un programa de publicidad para afiliados diseñado para ofrecer a sitios web un modo de obtener comisiones por publicidad, publicitando e incluyendo enlaces a Amazon.es y Amazon.com
Utilizando el siguiente enlace podrás encontrar una página en la que se muestra la política de privacidad de esta web. Puedes usar el siguiente enlace para ver nuestras normas de uso. Si encuentras algún contenido inadecuado, puedes denunciarlo utilizando el siguiente enlace. Haciendo click en el siguiente enlace puedes ver el Aviso Legal de este sitio web.
Utilizamos cookies para medir y analizar el tráfico de este sitio web. Más información.