Videos relacionados con تابلوی

خانواده سلطنتی هلند مالک یک تابلوی نقاشی مصادره ای از دوران نازیها است

محققان ایتالیایی بجای جمجمه مونالیزا، استخوان ران او را پیدا کردند

خبر کوتاه

محققان ایتالیایی که به دنبال جمجمه مونالیزا، مدل تابلوی نقاشی معروف لئوناردو داوینچی بودند، فقط استخوان ران او را پیدا کردند.

این محققان می خواستند سر مونالیزا را بازسازی کرده و آن را با طرح روی تابلو مقایسه کنند.

Ver video "محققان ایتالیایی بجای جمجمه مونالیزا، استخوان ران او را پیدا کردند"

«زنان الجزایر» به قمیت ۱۷۹ میلیون دلار به فروش رفت

تابلویی با نام «زنان الجزایر» اثر پیکاسو، نقاش معروف اسپانیایی به قیمت ۱۷۹ میلیون دلار در حراج کریستی به فروش رفت. این اثر هنری در فاصلۀ ۱۱ دقیقه از آغاز حراج آن بفروش رفت و بدین ترتیب لقب گران ترین تابلوی نقاشی به فروش رفته در یک حراجی عمومی در دنیا را به خود اختصاص داد.

پیکاسو زنان الجزایر را در سال ۱۹۵۵ خلق کرده است. قیمت پایۀ این تابلو ۱۴۰ میلیون دلار تعیین شده و به یک مجموعۀ شخصی تعلق داشت. تابلوی زنان الجزایر یکبار دیگر نیز در سال ۱۹۹۷ توسط حراج کریستی به قیمت ۳۲ میلیون دلار بفروش رفته بود.

رکورد خرید خصوصی گران ترین تابلوی جهان به اثری به نام «کی ازدواج می کنی»، از پل گوگن، نقاش فرانسوی اختصاص دارد که چندی پیش در سوییس و از سوی خانوادۀ سلطنتی قطر خریداری شد. اثر مذکور در سال ۱۸۹۲ خلق شده است.

Ver video "«زنان الجزایر» به قمیت ۱۷۹ میلیون دلار به فروش رفت"

کشف اثر سرقت شده پیکاسو در آمریکا

یک تابلوی نقاشی پیکاسو که در سال ۲۰۰۱ میلادی در پاریس به سرقت رفته بود، در آمریکا پیدا شد.

مقام های ایالات متحده آمریکا اعلام کردند که این تابلو را پیش از کریسمس در یک بسته پستی که از بلژیک به آمریکا فرستاده شده بود، پیدا کردند. روی بسته نوشته شده بود «یک کاردستی به ارزش سی دلار، کریسمس مبارک».

این اثر کوبیست که به فرانسه متعلق است، در مرکز ژرژ پمپیدوی پاریس ناپدید شده بود و چند میلیون دلار ارزش دارد.

هویت گیرنده این بسته در آمریکا اعلام نشده است.

این تابلوی ۳۳ در ۴۳ سانتی متری به نام «آرایشگر» در سال ۱۹۱۱ میلادی توسط پابلو پیکاسو کشیده شده است. گمرک آمریکا آن را به اداره مبارزه با قاچاق بین المللی آثار هنری تحویل داده است.

Ver video "کشف اثر سرقت شده پیکاسو در آمریکا"

رکورد جدید برای فروش یک اثر هنری: «کی ازدواج خواهی کرد؟»

تابلوی «کی ازدواج خواهی کرد؟»، اثر پُل گوگن، به عنوان گرانترین اثر هنری جهان به فروش رفت.

با وجود این که درباره خریدار و مبلغ قطعی فروش این اثر، اخبار دقیقی منتشر نشده، آنچه واضح است این که این شاهکار سبک پست امپرسیونیسم یا پسادریافتگرایانه پُل گوگن، به زودی دیگر در موزه بنیاد بِیِلِر در شهر بازل سوئیس نخواهد بود.

انتشار این خبر بازدیدکنندگان بسیاری را به این نگارخانه کشانده تا برای آخرین بار این تابلو را از نزدیک نگاه کنند.

یکی از مسئولان بنیاد بِیِلِر می گوید: «این که این تابلو را در اینجا داشتیم، هیجان انگیز بود و حالا هم که می دانیم از این جا خواهد رفت، خودش هیجان انگیز است. از این که به عنوان یکی از آخرین موزه هایی بودیم که این اثر را در معرض دید عموم گذاشت، به خودمان افتخار می کنیم.»

مطبوعات سوئیس می گویند، که یک موزه در قطر این تابلو را به مبلغ ۳۰۰ میلیون دلار خریداری کرده است.

پُل گوگن، تابلوی «کی ازدواج خواهی کرد؟» را در سال ۱۸۹۵ در تاهیتی واقع در اقیانوس آرام به تصویر کشیده است.

اگر مایل به شناخت بیشتر این اثر و زندگی پول گوگن هستید و احتمالا در آینده نزدیک ا

Ver video "رکورد جدید برای فروش یک اثر هنری: «کی ازدواج خواهی کرد؟»"

پانصد اثر هوکسای در پاریس

تابلوی «موج بزرگ کاناگاوا» اثر کاتسوشیکا هوکسای، نقاش ژاپنی، یکی از پانصد اثر این نقاش قرن هجدهم است که در گراند پله پاریس به نمایش گذاشته شده است.

یکی دیگر از آثار مشهور هوکسای، مجموعه چاپ های چوبی «سی و شش چشم انداز کوه فوجی» است.

لور دالون، متصدی نمایشگاه می گوید: «ما فقط تعداد کمی از آثار این هنرمند را می شناسیم، مانند «موج بزرگ» و «چشم اندازهای کوه فوجی» و آنهایی که متخصصند، چند تابلوی دیگر را می شناسند. ما خواستیم یک نگاه کامل به آثار این هنرمند داشته باشیم تا نشان دهیم چه ثروت فرهنگی بزرگی پشت پرده این «موج بزرگ» که همه آنرا می شناسند وجود دارد.»

هوکسای، به دلیل توجهش به زندگی عادی مردم و طبقات مختلف اجتماعی ژاپن، از دیگر هنرمندان معاصر خود متفاوت است.

لور دالون، متصدی نمایشگاه می گوید: «به نظرم وی هنرمندی است که می تواند الهام بخش هنرمندان امروزی باشد. زیرا در آثار او، شیوه نقاشی و قلم زدن او و استفاده از موتیف ها بدون توجه به خامی آنها، آزادی واقعی و بروز بودن مشهود است. رابطه او با جهان واقعا مدرن است.»

نمایشگاه هوکسای تا بیست و نهم دی ماه در پاریس ادامه دارد.

Ver video "پانصد اثر هوکسای در پاریس"

موزه ای که باید به شاهکارهایش دست زد

یکی از تابلوهای هشداری در تمام موزه ها این است: «به آثار دست نزنید». اما اکنون موزه ای افتتاح شده که باید به شاهکارهایش دست زد.

موزه «دل پرادو» در شهر مادرید، نمایشگاه ویژه ای برای بازدید کنندگانی که مشکل بینایی دارند راه اندازی کرده است.

در این نمایشگاه شش تابلوی هنری به کمک تکنولوژی چاپ سه بعدی تهیه شده که با لمس می توان آنها را درک کرد و به پیچیدگی های خلق آنها پی برد.

این آثار، نمونه های کپی از نسخه های اصلی شاهکارهایی همچون تابلوی مونالیزا هستند.

یکی از بازدیدکنندگان نابینا می گوید: «برای ما حس لامسه جایگزین حس بینایی شده و من بجای دیدن، لمس می کنم. هر کسی می تواند یک نقاشی را در موزه ببینید، اما من بجای دیدن لمس می کنم و پیش از این نمی توانستم آنها را ببینم و یک نفر دیگر باید برای من هر اثر را توضیح می داد اما در این نمایشگاه این امکان را دارم که آنها را با دستهایم ببینم.»

این پروژه با همکاری متخصصان اختلالات بصری اجرا شده و اجازه می دهد تا کلیت یک نقاشی واقعی بگونه ای ذهنی خلق شده و ادراکی عاطفی از کار بوجود آید.

فرناندو پرز، متصدی نمایشگاه می گوید: «این تابلوها بص

Ver video "موزه ای که باید به شاهکارهایش دست زد"

موزه ای با آثار هنری سه بعدی در مانیل

موجوداتی غول پیکر به شکلی اغواگرایانه
بازدیدکنندگان را در موزه هنر سه بعدی مانیل در فیلیپین به وحشت می اندازند.

بر خلاف بسیاری از موزه ها که بازدید کنندگان باید با فاصله از تابلوها به تعمق در آثار هنری بپردازند، در اینجا بازدید کننده خود بخشی از نقاشی می شود. بازدیدکنندگان حتی می توانند از آثار هنری بالا بروند و ایده های منحصر به فرد خودشان را بر روی آثار اجرا کنند. رویکردی تفننی به هنر که بازدید کنندگان را مجذوب کرده است.

موزه «هنر در جزیره» بزرگترین موزه هنر تعاملی در فیلیپین با بیش از ۲۰۰ نقاشی است که بیشتر آنها سه بعدی هستند.

یکی از بازدیدکنندگان می گوید: «شگفت انگیز است، خود کیفیت آثار هنری به تنهایی شگفت انگیز است علاوه بر آن، اینکه آنها به زاویه های دید مختلف و تعامل مردم با آنها هم فکر کرده اند شگفت انگیز است.»

این موزه چشم اندازهای جدیدی از شاهکارهای قدیمی را پیش چشم بازدیدکنندگان می گذارد. بازدید کننده می تواند مقبره های مصر قدیم را کشف کند و یا تصمیم بگیرد که در کجای نقاشی جای بگیرد. در تابلوی مشهور ادموند بلر لیتون بازدیدکننده می تواند با توجه به زاویه دید تبدیل ب

Ver video "موزه ای با آثار هنری سه بعدی در مانیل"

حسگرهای هوشمند برای نظارت بر حمل و نقل آثار هنری با ارزش

هر ساله، صدها اثر هنری از موزه های مشهور در اروپا به نمایشگاهها و شهرهای دیگر فرستاده می شود. فناوری مدرن چگونه می تواند امنیت سفر این شاهکارهای هنری را تضمین کند؟

تابلوی “نارسیس” شاهکار کاراواجو آماده سفر می شود. این نقاشی قرن شانزدهم میلادی قرار است به همراه تعدادی دیگر از آثار هنری کلاسیک دیگری موقتا به نمایشگاهی که در موزه دیگری برگزار می شود، فرستاده شود.

یک لحظه بی توجهی حین حمل و نقل می تواند به این اثر هنری ارزشمند آسیب برساند. مسئولان گالری هنری دست به دامن گروهی از مهندسان شده اند تا قابلیتهای فناوریهای هوشمند را برای حفظ این اثرهنری بیازمایند.

چینتزیا آماناتو، مدیر گالری ملی هنرهای باستانی “پلاتسا باربرینی” در رم می گوید: «این گالری مجموعه غنی از آثار هنری از قرن دوازدهم به بعد دارد. بسیاری از کارهایی که در اینجا هستند، بسیار با ارزشند، نه فقط ارزش مادی، بلکه از ارزش فرهنگیِ بالایی برخوردارند.»

این تابلوها، معمولا حین سفر دچار آسیبهای قابل مشاهده و بزرگ نمی شوند. اما هنوز این نگرانی وجود دارد که اثر هنری در معرض شرایط محیطی حاد قرار بگیرد و صدمات بسیار و کوچک میکر

Ver video "حسگرهای هوشمند برای نظارت بر حمل و نقل آثار هنری با ارزش"

جشنواره تالین؛ نگاهی به دو فیلم از کشور میزبان

در باد مخالف؛ جسارت در صحنه آرایی

سینمای استونی، در مقیاس با سایر کشورهای اروپایی، صنعتی کوچک با خروجی تنها شش فیلم در سال است. امسال فیلم «در باد مخالف» (استونیایی: Risttuules، انگلیسی: In the Crosswind) بی تردید یکی از آثار برجسته استونی است. فیلم را مارتی هِلده ساخته و داستان آن در سال ۱۹۴۱ و در اوج تبعید استونیایی ها به سیبری می گذرد.

انتخاب زیبایی شناختی فیلم جسورانه است. فیلم از ۱۳ صحنه ثابت سیاه و سفید تشکیل شده است. این صحنه ها در اصطلاح به «تابلوی زنده» (tableaux vivants) هم شناخته می شوند. هر یک از این ۱۳ صحنه در دو تا شش ماه آماده سازی و در یک روز فیلمبرداری شده اند. کل زمان فیلمبرداری نیز سه سال و نیم به طول انجامیده است.

مارتی هلده، کارگردان ۲۷ ساله فیلم، امسال جوانترین کارگردان حاضر در جشنواره فیلم تالین استونی است. این فیلم، نخستین فیلم بلند او است.

مارتی هلده در مورد ایده ابتدایی فیلم می گوید: «ایده اثر در واقع از یک نامه آمد.... در آن نوشته بود: “احساس می کنم در سیبری زمان ایستاده، که جسمم در سیبری اما روحم هنوز در وطن است.” با خواندن این جمله ها فکر کردم می خواهم فیلمی بسازم که در آن زمان متوقف باشد تا احساس آن روز آن مردم در سیبری را از نو خلق کنم. می خواستم تماشاچی در سالن همان احساسی را داشته باشد که آن افراد در سیبری داشتند. می خواستم آزادی مخاطب را از او بگیرم تا نتواند جای خاصی را تماشا کند و نقطه فوکوس را تشخیص دهد. برانگیختن واکنشی از این دست ایده اصلی بود.»

تنباکوی گیلاس؛ عاشقانه ای در دل طبیعت

یکی دیگر از کارگردانان دیگر که فیلم نخست خود را به جشنواره فرستاده، کا ترین مایمیک است. او به همراه همسرش آندرس مایمیک، فیلم «تنباکوی گیلاس» (استونیایی: Kirsitubakas، انگلیسی: Cherry Tobacco) را ساخته اند. فیلم، داستان یک دختر شهرستانی استونیایی را روایت می کند.

تابستان است و در استونی راه های زیادی برای گذراندن شب های نیمه تابستان وجود ندارد. لورا، دختر جوانی که از شرایط کسالت بار خسته است، به همراه یک دوستدار طبیعت به نام جوزپ، به گردشی طبیعی می رود. در طول سفر، رابطه میان این دو پیچیدگی هایی پیدا می کند. لورا سردرگم می شود. نمی داند آیا برای بار نخست در حال تجربه کردن عشق است و یا تنها در جوزپ، تصویر پدری را جستجو می کند. از فیلمساز پرسیدیم آیا فیلم را بر اساس تجربه ای شخصی ساخته است؟

کاترین مایمیک در پاسخ می گوید: «قصه، تخیلی است اما جزئیات و لحظاتی از زندگی حقیقی در آن هست. اگر در مورد عاشق شدن فیلمی می سازید، باید تجربه ای هم داشته باشید. بله، چیزهایی از زندگی حقیقی خودم در فیلم هستند.»

فیلم در جنوب استونی فیلمبرداری شده، جایی که رابطه ای عمیق میان سکنه و طبیعت جریان دارد. «تنباکوی گیلاس» در سینماهای این کشور بر پرده رفته است.

Ver video "جشنواره تالین؛ نگاهی به دو فیلم از کشور میزبان"

گفتگو با نادیا کومانچی، قهرمان افسانه ای ژیمناستیک

نادیا کومانچی در چهارده سالگی توجه جهانیان را به خود جلب کرد.

در سال ۱۹۷۶میلادی این ژیمناست جوان رومانیایی برای اولین بار در تاریخ المپیک امتیاز کامل ۱۰ را کسب کرد و به یک افسانه ورزشی تبدیل شد.

نادیا کومانچی در سال ۱۹۶۱میلادی در رومانی به دنیا آمد
او را در سال ۱۹۷۶برای اولین بار در تاریخ المپیک امتیاز کامل۱۰را کسب کرد و به شهرت رسید
تمام هفت داور مسابقه به او امتیاز کامل ۱۰ را دادند. او در مسابقات المپیک مونترال در سال ۱۹۷۶میلادی ۳مدال طلا، ۱نقره و ۱مدال برنز کسب کرد
در سال۱۹۸۰ در المپیک مسکو نیز او با ۲مدال طلا و ۲نقره به خانه بازگشت
او در سال ۱۹۸۴میلادی از مسابقات ژیمناستیک بازنشسته شد – در سال ۱۹۸۹میلادی نادیا کومانچی به ایالات متحده آمریکا پناهنده شد و یک زندگی جدیدی را آغاز کرد

سپس زندگی اش در رومانی دچار مشکلاتی گردید و به همین دلیل یک بار دیگر در راس خبرها قرار گرفت؛ یعنی زمانی که زندگیش را به خطر انداخت تا از کشوری که نیکولای چائوشسکو در آن حکومت می کرد، فرار کند.

ایزابل کومار، خبرنگار یورونیوز در برنامه گفتگوی جهانی با نادیا کومانچی مصاحبه ای را انجام داده است.

یورونیوز: شما در سال ۱۹۷۶میلادی در اوج موفقیتهایتان بودید. اما هنوز هم همچنان مشهورید. فکر می کنید علت آن چیست؟

نادیا کومانچی: فکر می کنم به این دلیل است که ناپدید نشدم. من در بازی های المپیک سال ۱۹۷۶ و ۱۹۸۰میلادی شرکت کردم و پس از آن نیز همچنان در این ورزش باقی ماندم و طی سالها به نمایش حرکات ورزشی ژیمناستیک ادامه دادم. سپس از شرکت در مسابقات و انجام حرکات نمایشی بازنشسته شدم اما همچنان در دنیای ژیمناستیک باقی ماندم.

یورونیوز: چه چیزی در شکل گیری شخصیت شما بگونه ای که اکنون هست نقش موثرتری داشته؟ ورزش ژیمناستیک یا دوره تاریخی که در آن زندگی می کردید یعنی دوران حکومتهای کمونیستی و درنهایت سقوط کمونیسم؟

نادیا کومانچی: فکر می کنم همه چیز با هم. البته این کار با بازی های المپیک آغاز شد. مردم پیش از آن نمی دانستند که نادیا کیست و رومانی کجای نقشه قرار دارد. پس از آن محبوبیت من افزایش یافت زیرا من چهارده سال و نیم سن داشتم و مردم دوست داشتند که درباره من بیشتر بدانند و اینکه چرا اینچنین بااستعدادم. سپس انقلاب سال ۱۹۸۹روی داد و من زمان بسیار کوتاهی قبل از وقوع انقلاب کشور را ترک کردم و نمی دانستم چه حوادثی در راه است.

یورونیوز: آیا این حوادث تاثیر خاصی روی شما گذاشت؟

نادیا کومانچی: این موضوع به تاریخ پیوسته است و دیگر به آن فکر نمی کنم. زمان زیادی از آن دوران می گذرد و پس از مدتی طولانی دیگر آن را احساس نمی کنیم. اکنون شش بار در سال به رومانی می روم و در آنجا پروژه های زیادی دارم.

یورونیوز: شما بیشتر احساس می کنید که رومانیایی هستید یا آمریکایی؟

نادیا کومانچی: من قطعا رومانیایی هستم و توسط ایالات متحده آمریکا نیز پذیرفته شدم.

یورونیوز: ما از مخاطبان آنلاین خواسته ایم تا سوالاتشان را برایمان بفرستند و البته خیلی ها مجذوب حرفه شما شده اند. یکی از مخاطبان پرسیده “آیا فکر نمی کنید که جنگ سرد میان غرب و بلوک کمونیست در موفقیت شما سهم داشت؟” آیا احساس نمی کنید که بخشی از این تنش بوده اید؟

نادیا کومانچی: هنگامیکه در مسابقات شرکت داشتم هیچ تنشی را احساس نمی کردم زیرا کم سن و سال بودم. تنها چیزی که احساس می کردم این بود که امیدوار بودم بتوانم کار خوبی انجام دهم زیرا می دانستم که بخوبی کار کرده ام و کاملا آماده ام. فکر نمی کنم شما نیز هنگامیکه کودک بودید چنین احساسی داشته اید. شاید هنگامیکه بزرگ شدید، به گذشته مانند یک فرد بالغ بنگرید. اما در آن زمان، من به آن مانند یک کودک می نگریستم.

یورونیوز: از مربی شما «بلا کارولی» و همسرش «مارتا» انتقاد شده بود که در گذشته تمرینهای بسیار دشواری را برای شما در نظر می گرفتند. آیا چنین احساسی داشتید؟

نادیا کومانچی: نه چنین احساسی نداشتم زیرا همیشه تمرینهایی بسیار سخت تر از آنچه که آنها از من می خواستند انجام می دادم. مثلا اگر «بلا» می خواست که حرکتی را پنج بار انجام دهم، من هفت بار انجام می دادم. تمرین سخت من را اذیت نمی کرد و از کار سخت شکایتی نداشتم. فکر می کنم باید بسختی کار کرد تا به سطح بالایی رسید. فکر می کنم که من به دنبال راههای آسان برای انجام دادن کارها نبودم و به این موضوع افتخار می کنم.

یورونیوز: شما یکی از شخصیتهای مشهور رومانی و سراسر جهان بودید. آیا این موضوع فشاری بر شما وارد می کرد؟

نادیا کومانچی: نه من چنین احساسی نداشتم زیرا رومانی کشور بسته ای بود. اگر مردم مایل بودند که بیایند و بیشتر درباره من بدانند، نمی توانستند براحتی وارد این کشور شوند. بنابراین پس از شرکت در رقابتها، برای دو روز جشن گرفته می شد و سپس به باشگاه برمی گشتم. بنابراین هیچ اطلاعی درباره آنچه در اطراف می گذشت، نداشتم.

یورونیوز: شما از سوی تمام هفت داور، امتیاز کامل ۱۰ را کسب کردید. این تقریبا یک افسانه است که تابلوها امتیاز ۱۰ را نشان دهند. چه فکر می کردید وقتی به امتیازها می نگریستید؟

نادیا کومانچی: من همیشه این حقیقت را گفته ام که هیچوقت به تابلوی امتیازات نگاه نمی کردم و تنها به کارم فکر می کردم. فکر می کردم که باید کار زیبایی را ارائه بدهم. من هر چیزی را با دقت بیشتر انجام می دادم. این کاری بود که هر شخص دیگری هم در حال انجامش بود. فکر می کنم کار من نسبت به کار فردی که توانست امتیاز ۹.۵ را بگیرد تنها با دقت بیشتری انجام شد و فکر می کنم که داوران انتخاب دیگری جز اعطای امتیاز ۱۰ نداشتند.

یورونیوز: یکی از مخاطبان آنلاین پرسیده است راز باانگیزه بودن شما چیست؟ زیرا شما در گذشته فردی بسیار فعال بودید و اکنون نیز چنین هستید.

نادیا کومانچی: خوب درباره باانگیزه بودنم، هنگامیکه پنج سال و نیم داشتم و حتی قبل از آنکه ژیمناستیک را شروع کنم، به یاد می آورم که در کودکستان یک مسابقه سه چرخه سواری وجود داشت. من در آن شرکت

Ver video "گفتگو با نادیا کومانچی، قهرمان افسانه ای ژیمناستیک"