«پنجاه طیف خاکستری» در پنج بخش جایزه تمشک طلایی بدترینهای دنیای سینما را از رقبا ربود
هفته مد پائیزه و زمستانه میلان
در هفته مد پائیزه و زمستانه میلان که از ۱۷ تا ۲۰ فوریه در این شهر برپاست، معروفترین بوتیک های مردانه، تازه ترین مدل های خود را ارائه می کنند.
خانه مد ایتالیایی ورساچه، امسال مجموعه جدیدی از مد مردانه گرم از بافتنی های کشمیر با بالاتنه تنگ و آجدار با شلوارهای استرچ و نیز ژاکت های کشباف پشمی را عرضه کرده است.
ژاکت های جدید ورساچه با برش کوتاه شانه، که در یک طرف و با یک قلاب ساده افقی بسته می شود، همراه با کفش های ورزشی چرم، توجه بسیاری را جلب می کند.
در مجموعه این هفته مد ورساچه رنگ های ساده و یکنواخت با ترکیبی از خاکستری، دودی، کبود و قهوه ای به کار رفته است.
خانه مد دولچه و گابانا، مجموعه مد پائیزه و زمستانه مردانه خود را در هیات خانوادگی که دربرگیرنده تنوع چند نسلی و شامل مدل های سنتی و مدرن است به نمایش درآورده است.
همچنین استفاده از تی شرت های تصویر دار و گرمکن هایی که عبارت “عشق برای همیشه” روی آنها حک شده با تلفیقی از لباس های محلی در مدل های امسال جلب توجه می کند. در این مدل ها بیشتر از رنگ های سیاه، خاکستری و شرابی استفاده شده است.
ویوینه وست وود، طراح انگلیسی نیزVer video "هفته مد پائیزه و زمستانه میلان"
الهام از اقیانوس و راک اند رول در هفته مد نیویورک
کارولینا هررا با طرح هایی که از آب الهام گرفته، موجهای بلندی در هفته مد نیویورک به پا کرده است.
کارهای این طراح مد که روز دوشنبه به نمایش درآمد با ترکیبی از قطره های فلزی آب بر روی لباس ها و با طرح های موج داری که فضایی از اقیانوس ها را به نمایش می گذاشتند، همراه بود.
کارولینا هررا می گوید: «این مجموعه از آب و چرخش و حرکت آب در اقیانوس الهام گرفته است. همه این لباس ها با فرمی موجی شکل که یادآور دریاست طراحی شده اند. در لباس های این مجموعه، رنگ های خاکستری، آبی و همه رنگ هایی که در دریا می توان دید را می توان مشاهده کرد.»
لایه های نازکی از رنگ قرمز در میان رنگ های سفید، آبی و خاکستری و همراه با لایه های نازکی از رنگ پوست تمساح در پارچه هایی با بافت های چند لایه در طراحی های این مجموعه خودنمایی می کنند. همچنین برای در امان بودن از سرمای زمستان در آب و هوای سرد، هررا ژاکت های گرمی با شلوار های گرم کشمیری و دستکش های سبک روباه طراحی کرده است.
او همچنین طرح هایی قو مانند را بر روی پارچه ها گلدوزی کرده با شلوارهایی که احساس می کنید به سفیدی رنگ عاج اند. این طراح مد می گوید که دوVer video "الهام از اقیانوس و راک اند رول در هفته مد نیویورک"
فوران آتشفشان در جنوب شیلی
فوران آتشفشان کلبوکو در شیلی روز چهارشنبه منجر به جا به جایی اجباری ۴ هزار تن در شعاع ۲۰ کیلومتری محل این رویداد طبیعی شد.
کلبوکو یکی از سه آتشفشان بالقوه خطرناک در میان ۹۰ آتشفشان فعال شیلی محسوب می شود. این آتشفشان در جنوب شیلی پس از بیش از چهار دهه فوران کرده است.
همزمان با وقوع این رویداد علاوه بر دستگاه های خود پرداز بانک ها، جایگاه های عرضه سوخت خودرو با هجوم شهروندان رو به رو شد. یکی از شاهدان عینی می گوید: «خیلی ها ترسیده بودند، هرج و مرج شده بود و ترافیک هم سنگین شد. همه در پی خرید آب بودند و تلاش می کردند که از خودپرداز ها پول بگیرند.»
با بزرگتر شدن ابر خاکستری ناشی از فوران آتشفشان، دولت شیلی تصمیم به تخلیه مناطق وسیع تری در حوالی این آتشفشان گرفته است.Ver video "فوران آتشفشان در جنوب شیلی"
سه فیلم فانتزی در گردهمایی کمیک کان سن دیگو ۲۰۱۵
گردهمایی کمیک کان از ۹ تا ۱۲ ژوییه (۱۸ تا ۲۱ تیرماه) در سن دیوگو برگزار شد. این رویداد فرهنگی بین المللی، هرساله برای معرفی کتابهای مصور، فیلمها، سریالهای تخیلی و بازیهای رایانه ای برگزار می شود.
گی یرمو دل تورو، فیلمساز و رمان نویس مکزیکی فیلم جدید خود به نام «قله سرخ» را در گردهمایی امسال در سن دیگو معرفی کرد.
«قله سرخ»، فیلمی ترسناک است و برخی آن را روایتی گوتیک از رمان «۵۰ سایه خاکستری» می دانند. در این فیلم جسیکا چستین، میا واسیکوسکا، و تیم هیدلستون بازی می کنند.
داستان فیلم در بنایی کهنه و پوسیده در مناطق روستایی و کوهستانی “کامبریا” در بریتانیای قرن نوزدهم می گذرد. نویسنده ای جوان به نام “ایدیت کوشینگ” با بازی واسیکوسکا عاشق “سر توماس شارپ” با بازی هیدلستون می شود و با او ازدواج می کند، اما بعد متوجه می شود که شوهر جدیدش کسی نیست که او فکر می کرده است.
دل تورو در کارگردانی «قله سرخ» کمی به سبک فیلمهای هالیوودی پیشین خود بازگشته و در عین حال به روابط جنسی هم بیشتر در این فیلم پرداخته است.
وی می گوید: «بعد از فیلم “میمیک” قصد داشتم داستانهایی را که برای نوجوانان استVer video "سه فیلم فانتزی در گردهمایی کمیک کان سن دیگو ۲۰۱۵"
کلکسیون زمستانه «آرمانی» الهام گرفته از الگوهای سرخپوستی
هفته مد لباس های زنانه میلان با ارائه آخرین کلکسیون های پاییزه- زمستانه طراحان نامدار، از در پایتخت مد جهان برگزار شد.
آرمانی، با مجموعه تن پوش های جدید خود که عمدتا از شکل لباسهای سرخپوستی و اسکیمویی الهام گرفته در این برنامه شرکت کرده است که آمیزه ای از اشرافیت نخستین استعمارگران با ساکنان بومی قاره جدید است.
دین و دان کیتون، دقلوهای طراح آرمانی درباره این کلکسیون می گویند: «اولین میراث کانادا، ملاقات اسکیموها با اشراف بریتانیایی است. یک جور درآمیختن دو دنیای مجزاست. خیلی قبیله ای و بومی است. تا حد زیادی هم مخلوطی است از سرخپوستان کانادایی با اشرافیت.»
استفاده از رنگ و نوارهای طلایی در پانچوها و روپوش های پشمی این مجموعه، به اضافه ساپورت ها و تن پوش های یکسره و چسبانِ کارشده، از جمله موارد قابل توجه این کلکسیون به شمار می رود.
اما جورجیو آرمانی خود، با کلکسیونی کاملا متفاوت در آخرین روز این نمایش مد حاضر شد.
استفاده از رنگهای آبیِ سیر و خاکستری و پارچه های ملیله دوزی شده، از ویژگیهای اصلی آخرین کلکسیون لباسهای پشمی یا کتانی به نمایش درآمده جورجیو ارمنی هشتاد و یک سالهVer video "کلکسیون زمستانه «آرمانی» الهام گرفته از الگوهای سرخپوستی"
مکزیک؛ شمار تلفات انفجار در مجتمع پتروشیمی به ۲۴ نفر رسید
بر اساس آخرین گزارش ها شمار جان باختگان انفجار روز چهارشنبه در مجتمع پتروشیمی ایالت وراکروس مکزیک دست کم به ۲۴ نفر رسیده است و به گفته مسئولان احتمال افزایش شمار قربامیان وجود دارد.
خانواده های کارکنان این پتروشیمی با تجمع در اطراف این کارخانه خواستار اطلاعات بیشتر در مورد وضعیت نزدیکانشان شدند و برخی از اینکه مقامات توضیحی درباره این حادثه و ابعاد آن نمی دهند، خشمگین بودند.
بر اساس آمار منتشر شده در اثر این حادثه تاکنون ۱۳۶ تن زخمی شده اند که وضعیت ۱۳ تن از آنان وخیم است.
این پتروشیمی متعلق به شرکت ملی نفت مکزیک (پمکس) می باشد که در نزدیکی بندر کواتزلاکوالکوس در خلیج مکزیک واقع شده که یکی از مراکز صادرات نفت پمکس می باشد. مدیر عامل این شرکت گفته است که علت این حادثه هنوز مشخص نیست.
انفجار روز چهارشنبه در این پتروشیمی رخ داده با این حال عصر پنجشنبه هنوز هم بوی تیز آمونیاک بشدت به مشام می رسید و ستونی از دود خاکستری هنوز از محل حادثه به آسمان می رفت.
شرایط ایمنی در این مجموعه پتروشیمی چندان مناسب به نظر نمی رسد زیرا دو حادثه کوچک دیگر در سال ۲۰۱۵ در این مجموعه رخ داده است.Ver video "مکزیک؛ شمار تلفات انفجار در مجتمع پتروشیمی به ۲۴ نفر رسید"
مجموعه های بهار و تابستان سال آینده در هفته مد پاریس
باربارا بویی، طراح فرانسوی، مجموعه بهار تابستان سال آینده خود را که الهام گرفته از هند است، در هفته مد پاریس به نمایش گذاشت.
در این مجموعه با سبک شهری و مدرن، رنگ نارنجی راهب های بودایی و همچنین سفید و مشکی غالب بودند. سادگی لطیف و شیک با طرح های چهل تکه شرقی، گلدوزی و پارچه های شفاف ترکیب شده بود. تاکید بر طلا و نقره، نقطه محوری لباس های ارائه شده بود.
پیتر کاپینگ، طراح مزون نینا ریچی، از طرح های «اوت کوتیور» یا خیاطی نفیس مادام ریچی در سال ۱۹۴۶میلادی، برای خلق مجموعه ۲۰۱۵ الهام گرفته بود. رنگهای زرد روشن گل آفتاب گردان، قرمز گل خشخاش، مشکی و زعفرانی، این مجموعه را باب روز کرده بودند.
مزون ۱۲۵ ساله «لانون» همراه طراحش آلبر الباز، مجموعه بهار تابستان مجللی در هفته مد پاریس ارائه کرد. این مجموعه، نکته های برجسته میراث این مزون را که شامل لباسهای بلند ابریشمی، قطعات به شیوه ای عالی خیاطی شده و کت بارانی چرمی خیره کننده است، دوباره ارائه کرد. آلبر الباز برای نمایش این مجموعه از چندین مدل بازنشسته در کنار مدل های بسیار جوان تر دعوت کرده بود.
ریک اوونز، طراح آمریکایی، از فان، روح های رام نشدنی جنگل، براساس اسطوره شناسی رومی و باله «بعد از ظهر فان» واسلاو نیژنسکی، رقص آرای روسی، برای خلق مجموعه جدیدش استفاده کرد. لباس ها با طرح های ساده، تونیک های بدون آستین چند لایه در رنگ های خاکستری، قهوه ای، زیتونی و سیاه و سفید ارائه شده بود.Ver video "مجموعه های بهار و تابستان سال آینده در هفته مد پاریس"
اوکراین در اولین سالگرد "انقلاب میدان"
در اولین سالگرد رویدادهای “میدان” در کی یف، نارضایتی در صحبت بسیاری از مردم موج می زند و این نارضایتی روز به روز با از دست دادن فرصت ها برای اصلاحات افزایش می یابد. آیا انقلاب “میدان” دیگری ممکن است؟
یورونیوز نظر تاراس شوچنکو را می پرسد که کارشناس رسانه و فعال مدنی است و از رفرمی با اتکا به ابتکارهای وسیع مدنی حمایت می کند که نامش را “بسته ای از امکانات اصلاح طلبانه” می گذارد.
تاراس شوچنکو: “میدان سومی هم ممکن است و فکر می کنم این چیزی است که هم مردم و هم حکومت به آن پی برده اند. امیدوارم سیاستمداران به خاطر داشته باشند که مردم راضی نیستند و این نارضایتی اگر رشد کند، میدان آینده از همان ابتدا صلح آمیز نخواهد بود، زیرا اسلحه بسیاری بیرون خواهد آمد. امیدوارم این تجربه نوعی پشتوانه برای کسانی باشد که سرانجام باید اصلاح و تغییر را در این کشور آغاز کنند.”
اوکراین اکنون در میانه راه برای شکل دادن یک حکومت جدید است که در آن گروه قابل توجهی از روزنامه نگاران سابق و فعالان سیاسی و مدنی که در رویدادهای میدان شرکت داشتند، حضور دارند. مصطفی نایم، یکی از این چهره های جوان است.
مصطفی نایم: “من نظرم این نیست که “میدان” دست آوردهایی داشت که دیگر تمام شده است. همه آنچه که اکنون اتفاق می افتد به نسبت نتیجه مبارزات میدان است. مردم باید فشار بر حکومت را حفظ کنند و آگاه باشند که چه چیزی دارد اتفاق می افتد. در عین حال باید در نظر داشته باشند که ما اکنون نمایندگان میدان را در پارلمان جدید داریم و این امکانی است برای پیشبرد ابتکارهایی که محصول تلاش این سال هاست.”
یولیا تیموشنکو، نخست وزیر پیشین اوکراین که از نمادهای انقلاب نارنجی بود و مدتی را در زندان گذراند اعتراف می کند که سیاستمدارانی که با انقلاب نارنجی به قدرت رسیدند نتوانستند اصلاحات رادیکال و ادغام اوکراین در اتحادیه اروپا را به پیش برند.
یولیا تیموشنکو: “اولین انقلاب که آنرا انقلاب نارنجی می نامیم توسط سیاستمداران راه افتاد، اما انقلاب دوم به دست خود مردم بود. زیرا مردم نمی خواستند بیش از این در فضای خاکستری زندگی کنند. آنها برای یک انتخاب اروپایی دست به طغیان زدند. مطمئن هستم که بعد از انقلاب نارنجی می توانستیم کارهای بیشتری انجام دهیم، اما تردیدی نیز ندارم که انقلاب نارنجی راه را برای نبرد نهایی برای آزادی گشود.”
یولیا تیموشنکو بر این نظر است که با استفاده از دو تجربه انقلاب نارنجی و انقلاب میدان، اکنون زمان کار جدی برای بهبود اوضاع است تا بتوان از “میدان سوم” جلوگیری کرد.Ver video "اوکراین در اولین سالگرد "انقلاب میدان""
سازمان فضایی اروپا و ماموریت فضاپیمای "آی.ایکس.وی."
تا کنون نشستن داخل فضاپیما و رفتن به مدار زمین، مسئله اصلی برنامه های فضایی بوده، اما بازگشت به زمین چطور؟ در حقیقت مسئله ورود دوباره به جو، یکی از بزرگترین چالش ها در برنامه های فضایی مدرن است. در این شماره از برنامه “فضا” به این مسئله خواهیم پرداخت.
اما ابتدا چند خبر از کیهان:
سفینه اوریون برای اولین پرواز آزمایشی بدون سرنشین خود در چهارم دسامبر آماده می شود. این اولین کاوشگری است که پس از چند دهه تلاش برای فرستادن انسان به عمق فضا طراحی شده است.
تا کنون این اولین دلیل تصویری، مبنی بر وجود یخ- آب روی سیاره عطارد است. تصاویر ارسالی سفینه مسنجر، ذخیره ای از یخ- آب را بر دهانه یک بلندی نزدیک قطب شمال این سیاره نشان می دهد.
کاوشگر کاسینی- هویگنس، این عکس حیرت انگیز از یک قمر سیاره زحل به نام “تی دیس” را از در میان حلقه های روشن اطراف این سیاره فرستاده است.
و اما در مورد موضوع این برنامه: سازمان فضایی اروپا فضاپیمای جدیدی به نام “حمل کننده واسط آزمایشی” یا “آی.ایکس.وی- IXV” ساخته که ویژه روبرو شدن با چالش های مربوط به ورود مجدد فضاپیما به جو زمین است.
فیلم نادر این برنامه، یکی از پر استرس ترین لحظات یک سفر فضایی را نشان می دهد. این لحظه مرگ وزندگی، یعنی بازگشت است. لحظه ای که فضانوردان با جان خود بازی می کنند.
این لحظه را نمی توان در آزمایشگاه بازسازی کرد. در حقیقت برای آگاهی واقعی از این مرحله، باید عملا به فضا رفت و بازگشت. جدیدترین سفینه سازمان فضایی اروپا ویژه این کار است.
جرجیو تومینو، مدیر برنامه ریزی این سفینه می گوید: “این مدلی از سفینه آی.ایکس.وی. است که امسال و به زودی ( نوامبر ۲۰۱۴) با راکت «وگا» پرتاب خواهد شد. هدف ماموریت آی.ایکس.وی.، تسلط بر آن نواحی خاکستری مربوط به ورود به جو زمین است که ما درباره آن چیزی نمی دانیم.”
برای پر کردن این جای خالی در دانش ما، آی.ایکس.وی، با راکت وگا به ۴۳۰ کیلومتری زمین، یعنی ارتفاعی که ایستگاه فضایی بین المللی در آن قرار دارد فرستاده خواهد شد و سپس به نقطه معینی از زمین برخواهد گشت. سفینه اکنون آماده می شود تا در ماه نوامبر پرواز کند.
اما بازگشت سفینه از فضا به زمین مانند قدم زدن در پارک نیست. هنگام بازگشت، سرعت تبدیل به حرارت می شود. سرعت آی.ایکس.وی در فضا به ۲۸۰۰۰ کیلومتر در ساعت می رسد. هنگام پایین آمدن، اصطکاک جو زمین حرارت دماغه مخروطی و فرمان سفینه را به ۱۸۰۰ درجه سانتیگراد می رساند.
خوزه لونگو، رئیس بخش گرمایش آیرودینامیکی: “سفینه هایی که برای بازگشت طراحی نشده اند، مانند سفینه های معمولی، قطعات آن در فاصله ۷۵ تا ۸۰ کیلومتری از هم باز می شود.”
برای اطلاع بیشتر در این زمینه با هولگر کراگ که مسئول بخش کنترل قطعات جدا شده و درهم شکسته سفینه ها در مدار و یا هنگام سقوط در جو زمین است، دیدار می کنیم. او از روی یک نمونه، درباره انواع نیروهایی که بر آی.ایکس.وی. تاثیر می گذارد توضیح می دهد.
هولگر کراگ: “این مربوط به ارتفاع حدود یکصد کیلومتری است که سفینه بسیار گرم و درخشان است. قطعات کوچکی را می بینید که از عقب می افتند. این ها برخی قطعات سامانه های فتوولتاییک و تولید کننده انرژی خورشیدی اند که اول از همه می افتند. آنها توسط نیروهای آیرودینامیی کنده می شوند.”
روند بازگشت به زمین در زمان بسیار کوتاهی انجام می شود.
هولگر کراگ: “مدت مانور برای آغاز بازگشت به زمین حدود نیم ساعت طول می کشد. از نقطه ای که سفینه آغاز به گرم شدن می کند، یعنی از فاصله ۸۰ تا ۹۰ کیلومتری تا رسیدن به زمین نیز حدود ده دقیقه طول می کشد.”
بنابراین سفینه آی.ایکس. وی.، تنها حدود چند دقیقه در جو زمین پرواز می کند.
یکی از عناصر کلیدی کار مهندسان سازمان فضایی اروپا، آزمایش شکل نوآورانه این سفینه است.
در حال حاضر کپسول های حامل فضانوردان دارای کف صاف اند، مانند سایوز و اوریون مدل جدید. آنها اگرچه قابل اطمینان اند اما فرودشان بر زمین و در یک نقطه معین ساده نیست.
شاتل فضایی بالدار ناسا می توانست در فرودگاه بر زمین بنشیند. اما سیستمی پیچیده داشت و آسیبی که در سال ۲۰۰۳ به قسمت های مقاوم آن در برابر حرارت وارد شد، به فاجعه تراژیک کلمبیا انجامید.
اما آی.ایکس.وی متفاوت است. دارای شکلی مانند یک بدن در حال بالارفتن است و قابلیت کنترل و مانور دارد.
جورجیو تومینو: “این فلپ های سرامیک در برابر حرارت تا ۲۰۰۰ درجه کلوین مقاومند. این فلپ ها برای کنترل سفینه هنگام تغییر زاویه حرکت، در تمام مدت پرواز همراه آن هستند.”
پرواز آی.ایکس.وی.، اطلاعات جدید و مناسبی درباره شرایط واقعی بازگشت به زمین و مورد استفاده در اکتشاف های فضایی به انسان خواهد داد.
جورجیو تومینو: “وقتی به امکانات آینده برای بازگرداندن فضا نوردان به زمین نگاه کنیم و نیز سفر به سیارک ها یا سفر دورتر به مریخ، اهمیت این فنآوری برای بازگشت دوباره به زمین آشکار می شود.”
خوزه لونگو: “نه شبیه سازی با رایانه و نه شبیه سازی با امکاناتی مانند تونل باد، واقعیت این فنآوری را ملموس نمی کند، بنابر این به هر صورتی در پایان راه باید پرواز را تجربه کرد.”
همانگونه که رویای سفر به ورای سیاره خودمان را در سر می پرورانیم، باید نیاز به بازگشت را نیز به یاد داشته باشیم.”
گزارشگر یورونیوز: “در مرکز عملیات فضایی اروپا در آلمان هستیم. پشت سرمن در آن ساختمان، تیمی به کنترل سفینه روزتا مشغولند. ببینیم آنها چه می کنند.”
شکارگران ستاره های نباله دار مانند فیلی، هنگامی که از سفینه مادر یعنی روزتا پرواز می کنند تا روی دنباله دار فرود آیند، در حقیقت بارها تجربه فرود آمدن را شبیه سازی می کنند.
آندریا آکومازو، مدیر پرواز روزتا: “ما اکنون در مرحله مشاهده نزدیک هستیم و با آرامی و به تدریج، از ارتفاعی پایین تر در مدار دنباله دار حرکت می کنیم. البته هر زمان ممکن است دنباله دار بسیار فعال شود و سفینه را از مسیر خود کاملا دور سازد، اما آن را نمی توانیم پیش بینی کنیم.Ver video "سازمان فضایی اروپا و ماموریت فضاپیمای "آی.ایکس.وی.""
لهستان، یک ربع قرن پس از فروپاشی دیوار برلن
در ورشو پایتخت لهستان اگر سوار این ون مدل دهه ۱۹۷۰ که ساخت همین کشور است بشوید، این جوان ۲۹ ساله که “رافال پاتلا” نام دارد و راهنمای توری بنام “سرگذشت ورشو” است، شما را با تاریخ این شهر آشنا می کند. شهری که در جنگ جهانی دوم به دست نازی ها ویران شد و سپس تا سال ۱۹۸۹ پشت پرده آهنین قرار گرفت. رافال هنگام فروپاشی کمونیسم چهار ساله بود و اکنون می خواهد نسل او این تاریخ را درک کند.
رافال: “این کاخ فرهنگ و علم است.هدیه دایی استالین. نماد دوران کمونیسم در ورشو و نماد سلطه اتحاد شوروی بر کشور ما.”
یک نسل کامل یا ۲۵ سال از پایان گرفتن این سلطه می گذرد. یعنی از زمانی که دیوار برلن فروافتاد و پرده آهنین بالا رفت. اینجا در ورشو، یادآوری دوران جنگ سرد و تقسیم اروپا به تدریج کم رنگ شده و به جای آن نمادهای تحول کشور به ششمین اقتصاد بزرگ و ایفاگر نقش سیاسی کلیدی در اتحادیه اروپا به چشم می خورد. این تحولی است ورای باور خود آنهایی نیز که در گذار به آن شرکت داشته اند.
آدام رینگر یکی از این افراد است که در سال ۱۹۸۹ و پس از بیش از 20 سال زندگی در سوئد به لهستان بازگشت.
آدام رینگر: “شبیه به رویا بود زیرا کسی باور نداشت چنین اتفاقی بیفتد. نوعی انفجار از درون بود که تمام سیستم را درهم شکست. مردم اکنون به یاد نمی آورند که ۲۵ سال قبل اوضاع چگونه بود. آن دوران خاکستری را که مردم سراسیمه، عصبی و مشکوک بودند. این جوانانی که اکنون همه جا فعال هستند، متولد بعد از ۱۹۸۹هستند. می توان درمورد آن دوران برایشان صحبت کرد اما فکر می کنید واقعا درک خواهد کرد؟ اگر آن دوره را لمس نکرده باشید، فهم آن واقعا دشوار است.”
فیلیپ لپکا، بعد از فروپاشی کمونیسم متولد شد. یعنی زمانی که مادر و پدر و مادر بزرگ و پدر بزرگش آن دوران را پشت سر گذاشته بودند. دورانی که برای او سوررئالیستی است.
فیلیپ لپکا: “با داستان هایی که از خانواده ام شنیده ام، تصور آن دوران سخت است. برای نسل ما جهانی متفاوت است، مانند آلیس در سرزمین عجایب!”
اما آیا دشواری درک زندگی در پشت پرده آهنین، نوع جدیدی از دیوار بین نسل ها ایجاد نکرده است؟
توماش چپالا، 33 ساله، با همسرش مارتا هنگام تحصیل در فرانسه آشنا شد. امروز آنها در لهستان یک خیاط خانه موفق را اداره می کنند. با آنکه بسیاری از هم نسلی های توماز لهستان را برای کار در خارج ترک کرده ند، اما او می گوید کافی است که آزاد باشی تصمیم بگیری کجا زندگی کنی.
توماش چپالا: “گاهی با پدرم به سفر می روم و به گذرنامه ای که امروز در دستم
است افتخار می کنم. با آن می توانم همه جا بروم. تازه چند روز است که از سفر به اسپانیا بازگشته ام و این یعنی آزادی که مهمترین چیز است. آزادی برای آنچه که می خواهم و اینکه بتوانم بدون محدودیت به هرجا که می خواهم بروم و مادر و پدرم این را تجربه کردند. آنها قبلا نمی توانستند به جایی سفر کنند.”
اما در حالی که نسل جدید لهستانی ها نسبت به نسل قبلی از آزادی بیشتری لذت می برند، برای آزادی نیز باید بهایش را پرداخت.
مارتا چپالا: “نسل ما نسبت به نسل گذشته از کمک دولتی کمتری برخوردار است. به طور مثال برای داشتن یک آپارتمان اکنون نمی توانی آن را به سادگی بخری، باید اجازه این کار را داشته باشی. در مورد شغل نیز همین طور. بیشتر مردم در گذشته وقتی شغلی به دست می آوردند ترجیح می دادند و می توانستند در تمام عمر آن را نگهدارند و پس از بازنشستگی نیز دولت از آنها مراقبت می کرد. اما امروز ما می دانیم که چنین چیزی اتفاق نخواهد افتاد.”
کامیل سبولسکی، ۳۰ ساله، کارآفرینی است که پنج سال قبل در فهرست هفت تن از ثروتمند ترین افراد جوان لهستان قرار گرفت. او پول خود را در تاسیس شرکت های ارائه خدمات اینترنتی سرمایه گذاری کرد و امروز موسس چهار دانشگاه برای تربیت کارآفرینان آینده است. برای او دیوار جدید، نه بین نسل ها، بلکه بین بازار آزاد و انبوهی از مقررات و مالیات است.”
کامیل سبولسکی: “من همه شرکت هایم را از لهستان به بریتانیا، تایلند وزامبیا منتقل کردم و دیگر شرکتی در لهستان ندارم. زیرا بازار دچار مقررات دست و پا گیر شده و جوانان لهستان دیگر شانسی برای رقابت با کارآفرینانی که اکنون بازار را در تسلط خود گرفته اند، نخواهند داشت. موانع و مرزها و محدودیت ها بسیار زیاد شده است.”
در داخل یک کارخانه متروکه می توان تنها موزه خصوصی مربوط به دوران کمونیسم را دید. این موزه ساخته و پرداخته ذهن رافال پاتلا، راهنمای تور است که درهای آن را در ماه آوریل گذشته به روی مردم گشود. هدف او نشان دادن زندگی روزمره مردم در رژیم کمونیستی است.
این بازدیدکنندگان جوانانی اند که مادران و پدرانشان قبلا به انگلستان و کانادا مهاجرت کرده اند. آنها از نسل دیگری اند، نسل فرزندان مهاجران.
کایت کورک، یکی از بازدید کنندگان: “دلیل اینکه خواستم این موزه را ببینم این است که از وقتی به اینجا بازگشتم همه چیز مدرن است. در لهستان همه چیز مانند کانادا به نظر می رسد. از وقتی موزه دوران کمنیستی را دیدم، توانستم ببینم در سال های رشد من اینجا چه شکلی بوده و تفاوت ها چیست. با نگاه به دهه های ۷۰ و ۸۰ در اینجا، می بینید اکنون چه تفاوت عظیمی با گذشته دارد. اینگونه زندگی در تصورم هم نمی گنجید.”
در حالی که کایت قبلا هرگز در لهستان نبوده، کریس یکبار در سال ۱۹۷۰ همراه مادرش برای دیدار خانواده به اینجا آمده است.
کریس نیلد: “من تنها یک خاطره دارم و آن صف بستن مردم جلوی یک مغازه قصابی بود، صفی طولانی در بیرون مغازه. و به یاد می آورم که داخل مغازه اینطوری بود، با قلاب های خالی. مغازه خالی بود. مردم برای چه صف کشیده بودند، نمی دانم، چون مغازه خالی بود.”
صف های طولانی، مغازه های خالی و قوانین خشن و سرکوب نظامی جنبش همبستگی در سال ۱۹۸۱، دوره ای را به تصویر می کشد که بسیاری از لهستانی ها ترجیح می دهند فراموش کنند. اما برای برخی جنبه نوستالژیک دارد. دوران دشواری که مردم را در همبستگی شان به هم نVer video "لهستان، یک ربع قرن پس از فروپاشی دیوار برلن"