تصاویر تازه از مشاجره پلیس با قربانی زن سیاهپوست در تگزاس
«آتش در دریا» مستند پناهجویان، شایسته خرس طلایی جشنواره فیلم برلین
شصت و ششمین جشنواره فیلم برلین، تنها ضیافت هنر هفتم با حضور ستاره ها نبود. این فستیوال در حالی به پایان رسید که پناهجویان یکی از موضوعات اصلی فستیوال و همچنین فیلم های مختلف در بخش های متفاوت بود. جشنواره در مراسم پایانی، فیلمی درباره پناهجویان را شایسته دریافت جایزه اصلی دانست.
هیت داوران به ریاست مریل استریپ خرس طلایی برلیناله را به فیلم آتش در دریا (با عنوان اصلی Fucoammare و عنوان انگلیسی Fire at Sea) به کارگردانی جان فرانکو روزی اهدا کرد. این فیلم مستند، تصویری از سفر دریایی پرخطر پناهجویان از آن سوی مدیترانه به جزیره کوچک لامپدوزا در جنوب ایتالیاو سر پل ها ورود به اروپا است. کارگردان ایتالیایی که جایزه را به مردم لامپدوزا تقدیم کرد گفت: «هدف من دادن درس اخلاقی و پیام نبود. تلاش کردم اینطور نباشد. هدفم روایت یک حقیقت بود. بندرت یک مستند چنین دستاوردی در یک فستیوال کسب می کند. »
جایزه ویژه هیت داوران به دانیس تانوویچ، کارگردان بوسنیایی تعلق گرفت. موضوع فیلم او به نام «مرگ در سارایو» هشداری در باره رویای اروپایی و اقتباسی آزاد از یک نمایشنامه فرانسوی در همین زمینه است. فیلم پVer video "«آتش در دریا» مستند پناهجویان، شایسته خرس طلایی جشنواره فیلم برلین"
فرانسه، سوگوار گردشگر گردن زده شده در الجزایر
اولین قربانی مشارکت دولت فرانسه در ائتلاف علیه شبه نظامیان «دولت اسلامی» در عراق و سوریه یک مرد 55 ساله فرانسوی بود که صدها کیلومتر آن سو تر از عراق و فرانسه زمان خود را با غارنوردی در الجزایر سپری می کرد.
در ر وستایی که هروه گوردل دفتر گردشگری خود را اداره می کرد، مردم از واقعه از دست دادن یکی از هموطنانشان که احتمالا هیچ نقشی در سیاست و جنگ نداشت بهت زده اند.
روز پنجشنبه به نشانه احترام به هروه گوردل، پرچمهای کشور فرانسه در سراسر این کشور به حالت بسته به اهتزاز درآمدند.
روزنامه های الجزایر، جایی که هروه گوردل در آنجا ربوده شد و خیلی زود گردن زده شد، هم خبر این رخداد را به طور کامل پوشش داده اند.
شماری از اهالی الجزایر به نشانه همبستگی با خانواده قربانی این آدمربایی و قتل، عکس هروه گوردل را در دست گرفتند و با بازماندگان او همدردی کردند.Ver video "فرانسه، سوگوار گردشگر گردن زده شده در الجزایر"
هنر خاور میانه و شمال آفریقا در دوسالانه مراکش
نمایشگاه دو سالانه مراکش فرصتی برای آشنایی با هنر شمال آفریقا و خاورمیانه است. موضوع این دوره دوسالانه به انتخاب مدیر فلسطینی آن، بازگشت به ریشه ها است. در بخشی از نمایشگاه در یک عمارت قرن شانزدهم، چیدمان رشید القریشی، هنرمند الجزایری در نمایش است. او می گوید: «هدف من بیان رابطه فوق العاده با والدینم از راه نوشتن کلمات روی این آثار بود که ماندگار هستند. بعد از من، اینها برای فرزندانم و نوه هایم باقی می مانند. من هنرمند هستم و پدرو مادرم نه تنها هیچوقت با من مخالفت نکردند. بلکه همیشه مشوق من بوده اند و این برای بزرگداشت آنها است.»
یک موتور بولدوزر نمایشی که از استخوان، چرم، چوب و قطعات فولاد و مس بازیافتی ساخته شده است در بخشی دیگر در نمایش است. اریک فون هوف، هنرمند بلژیکی خالق این اثر که در الجزایر بدنیا آمده است در باره ایده و مفهوم آن می گوید: «موتور بولدوزر کاترپیلار توجه من را جلب کرد زیرا یک ماشین شهر سازی است و در صنعت ساخت و ساز مورد استفاده قرار می گیرد. از طرفی در جنگ ویتنام از این ماشین در مناطق جنگی و جنگ زیاد استفاده شد و امروز هم در جنگ عراق هم کاربرد دارد. موتوری که اینVer video "هنر خاور میانه و شمال آفریقا در دوسالانه مراکش"
انتقام یا تروریسم؛ کدامیک انگیزۀ قاتل ایزر است؟
عامل حملۀ تروریستی در منطقۀ ایزر فرانسه روز یکشنبه به قتل کارفرمای خود اعتراف کرد. وی همچنین اعتراف کرده است که عکس سِلفی خود را با سربریدۀ مقتول به یک تبعۀ فرانسوی که در سوریه به سر می برد، ارسال کرده است.
یاسین صلحی که قصد منفجر کردن کارخانۀ مواد شیمیایی و گازهای صنعتی در محلی به نام«سنت کوانتین فالاویه” در ایزر را داشت، در اعترافات اولیه خود فرد گیرندۀ این عکس را ساکن کانادا معرفی کرده بود.
به گفتۀ پلیس ضد تروریست فرانسه که تحقیقات در این زمینه را به عهده دارد، فرد گیرندۀ این عکس به نام سباستین یونس از سال گذشته در رقه به سر می برد و به گروه دولت اسلامی داعش پیوسته است.
روز جمعه، این فرد مهاجم پس از به قتل رساندن “اروه کورنارا“، کارفرمای خود، اتومبیلی را به قصد انفجار کارخانۀ گاز “ایرپروداکتس” در منطقۀ ایزر به کپسول های حاوی گاز یک انبار در این کارخانه کوبید.
این انفجار هیچ تلفات جانی به دنبال نداشته اما مقامات دولت فرانسه می گویند ماهیت اقدام این مهاجم ۳۵ ساله تروریستی است. وی همچنین پرچم هایی حاوی نوشته هایی به زبان عربی را در کنار سر بریدۀ مقتول به نرده های آهنی درب وروVer video "انتقام یا تروریسم؛ کدامیک انگیزۀ قاتل ایزر است؟"
فرانسه و بلژیک برای مبارزه با تروریسم متحد می شوند
فرانسه و بلژیک از عملیات مشترک ضد تروریستی در اروپا خبر دادند. شارل میشل و مانوئل والس، نخست وزیران این دو کشور با اعلام این خبر، ارادۀ مشترک برای مقابله با تروریسم در سطح اروپا را دلیل این تصمیم عنوان کردند.
نخست وزیر بلژیک در کنفرانس خبری مشترکی که به همین مناسبت پس از دیدار با همتای فرانسوی وی در بروکسل برگزار شد، خطاب به خبرنگاران گفت: «هم در فرانسه و هم در بلژیک شاهد تولد شکل جدیدی از خطر هستیم. این خطر جدید که از شکست های گذشته خود درس گرفته و حرفه ای تر شده، اروپا را تهدید می کند. ما باید خودمان را با این تغییرات انطباق بدهیم تا بتوانیم از این خطر پیشی بگیریم و با قاطعیت و به طور هماهنگ با این شکل جدید تهدید مقابله کنیم.»
بسیاری از عاملان حملات تروریستی پاریس در ماه نوامبر تابعیت بلژیکی داشتند و به اذعان سرویس های اطلاعاتی این دو کشور، افراد زیادی از شهروندان فرانسه و بلژیک به داعش پیوسته و در کنار این گروه تروریستی در سوریه و عراق می جنگند.
مانوئل والس، نخست وزیر فرانسه نیز از اروپا خواست مسئولیت خود در مبارزه علیه تروریسم را به عهده بگیرد. نخست وزیر فرانسه در این کنفرانسVer video "فرانسه و بلژیک برای مبارزه با تروریسم متحد می شوند"
آیا فناوریها و رویکردهای جدید آموزشی، نوید عصری نوین را می دهند؟
کارشناسان آموزش بدنبال راههایی هستند که با نیازهای دنیای مدرن مطابق باشد و بازده یادگیری را بهبود بخشد. آیا فناوریهای جدید و روشهای آموزشی نوآورانه تاثیری در یادگیری دانش آموزان خواهد داشت؟ سه رویکرد ابتکاری را در ایالات متحده آمریکا، کنیا و چین بررسی می کنیم.
آمریکا؛ مدل «کلاس درس وارونه»
معمولاً معلم درس را در کلاس ارائه می کند و بعد هم به دانش آموزان تکلیف شب می دهد. اما اگر جای این روند وارونه شود، چه رخ خواهد داد؟ جان برگمن، آموزگار دبیرستان “وارن” در شیکاگو مبدع روشی آموزشی موسوم به «کلاس درس وارونه» است. طبق این روش جای یادگیری و انجام تکالیف عوض می شود. یعنی دانش آموزان به کمک نرم افزار در منزل درس را فرا می گیرد و بعد تکالیف را در کلاس درس با حضور معلم انجام می دهند.
روش «کلاس درس وارنه» در ظاهر روشی غیرعادی است. تدریس به این روش به زمان بیشتری نیاز دارد، اما نتایج نشان می دهد که عملکرد دانش آموز به مقدار قابل ملاحظه ای بهتر می شود.
کنیا؛ استفاده از تبلت برای تشویق دانش آموزان
منابع آموزشی محدود و کلاسهای درس پرازدحام بسیاری از دانش آموزان مناطق زاغه نشین کنیا را از مدرسه رفتن دلسرد می کند. اما طرحی با استفاده از تازه ترین فناوریها تلاش می کند دانش آموزان را در کلاسهای درس نگه دارد.
دانش آموزان دبستانی در یکی از محلات فقیرنشین نایروبی با استفاده از تبلت و اپلیکیشنی موسوم به «ای لیمو» به تمام مواد درسی دسترسی دارند. عبارت «ای لیمو» e-Limu در زبان سواحلی به معنی آموزگار الکترونیک است.
طراح «ای-لیمو» نیوی موخِرجی (Nivi Mukherjee) است. وی پس از کار در مدارس مناطق محروم متوجه شده است که دانش آموزان به خاطر کمبود منابع درسی، چیزی یاد نمی گیرند. اما همان دانش آموزان به تلفن همراه و تبلت وی علاقه نشان می دادند. این مسئله نیوی را بر آن داشت تا اپلیکیشنی برای تدریس دروس دبستان برای دانش آموزان طراحی کند و با ویدئو و موزیک و نقاشی متحرک فرایند یادگیری را برای دانش آموزان جذاب کند.
در حال حاضر هزار دانش آموز در سراسر کنیا از اپلیکیشن «ای لیمو» استفاده میکنند. قرار است سال دیگر این تعداد ۱۰ برابر شود.
چین؛ پایان عصر آموزش طوطیوار
در رتبه بندی های جهانی مدارس چین پیوسته در بالاترین رتبه ها قرار می گیرند اما بسیاری از دانش آموزان از فشارهای شدید برای موفقیت در امتحانات در رنج هستند. برخی از مدارس با پیوستن به برنامه موسوم به «تجربه آموزش جدید» رهیافت جدیدی را دنبال می کنند و در تلاشند که وضع را بهتر کنند.
یکهزار و هشتصد مدرسه در چین این طرح غیر دولتی را که از سال ۲۰۰۰ میلادی در سراسر کشور آغاز شده است، دنبال می کنند. این برنامه قصد دارد مدیران مدارس و دانش آموزان را به سوی «زندگی آموزشی شاد و منسجم» سوق دهد.
موفقیت در امتحان، هدف اصلی نیست. بلکه تمرکز عمده بیشتر بر روی تجارب روزمره در حوزه آموزش است. معلمها و شاگردان می توانند تجاربشان در بر روی وبسایتی که همه به آن دسترسی دارند، منتشر کنند.
مدارسی که با این روشهای آموزشی نو کار می کنند بر ادبیات، قدرت بیان، اختراع یا کلاسهای هنر تأکید دارند. قصد، این است که اعتماد به نفس و خلاقیت کودکان را بیشتر شود، بطوری که با فرهنگ بومی هم سازگار باشد.
صفحه ای در وب برای به اشتراک گذاشتن نظرات معلمان در سراسر چین در نظر گرفته شده است و بنیانگذار این طرح غیر دولتی هر روز به این صفحه سر می زند. موفقیتهایی که دانش آموزان در آزمونهای سراسری در چین کسب کرده اند، نشان از کارایی این روش آموزشی دارد.
Link5: facebook
نظر شما در باره سه رویکرد نوین آموزشی در آخرین برنامه «دنیای آموزش» چیست؟ کدام یک از این روشها را بیش از بقیه می پسندید؟ آیا تا به حال مدل «کلاس درس وارونه» را آزمایش کرده اید؟ نظرتان را در صفحه فیسبوک و توییتر برنامه با ما در میان بگذارید.Ver video "آیا فناوریها و رویکردهای جدید آموزشی، نوید عصری نوین را می دهند؟"
کریس هارپر عامل تیراندازی در کالجی در ایالت اورگان آمریکا
تیراندازی در کالجی در ایالات اورگان آمریکا به کشته شدن ۱۰ تن و زخمی شدن دست کم ۷ نفر انجامید.
کریس هارپر ۲۶ ساله که عامل این تیراندازی شناخته شده روز پنج شنبه وارد کلاس درس در این کالج شد و پیش از شلیک از قربانیان خواسته بود که مذهب شان را اعلام کنند. به گزارش رسانه ها او متولد بریتانیا است و در این حادثه به ضرب گلوله پلیس کشته شد. کریس هارپر عکس های متفاوتی از جمله عکس هایی از خود با اسلحه را در شبکه های اجتماعی منتشر کرده بود.
یکی از همسایه های محل سکونت کریس هارپر می گوید: «من اهل اینجا هستم. جامعه روزبرگ مثل یک خانواده است، من اینجا احساس امنیت می کردم اما حالا، اصلا احساس امنیت نمی کنم.»
این تیراندازی بار دیگر بحث ها درباره کنترل دسترسی به اسلحه در آمریکا را افزایش داده است. باراک اوباما رئیس جمهوری آمریکا در مبارزات انتخاباتی اش وعده کنترل دسترسی به اسلحه را داده بود، وعده ای که با مخالفت جمهوریخواهان تاکنون موفق به اجرای آن نشده است.
آقای اوباما در واکنش به این حادثه گفت: «این یک انتخاب سیاسی است که ما اجازه می دهیم هر چند ماه یکبار این اتفاق در آمریکا تکرار شود. ما بVer video "کریس هارپر عامل تیراندازی در کالجی در ایالت اورگان آمریکا"
مواضع سختگیرانه لندن و پاریس در قبال مهاجرت غیرقانونی به اروپا
لندن و پاریس مواضع مشترکی را در قبال مهاجرت غیر قانونی دارند. ترزا مِی وزیر کشور بریتانیا روز سه شنبه در لندن میزبان همتای فرانسوی خود برنار کازنوو بود و با وی در باره کاستن از موج مهاجرت به سمت کشورهای اتحادیه اروپا و به خصوص کنترل بیشتر بر تردد مهاجرین به سوی بریتانیا از طریق اروتونل (تونل مانش) گفتگو کرد.
ترزا می بعد از این ملاقات به خبرنگاران گفت: «امروز توافق کردیم تا با یکدیگر کار کنیم و مهاجران را به کشورهایشان بازگردانیم به خصوص افرادی را که از غرب آفریقا آمده اند. با این اقدام افراد متوجه می شوند که سفر غیر قانونی آنها به اروپا بی نتیجه است و آنها نمی توانند در اروپا مستقر شوند.»
برنار کازنوو نیز تصریح کرد: «هفتاد درصد از افرادی که از آغاز سال جاری تلاش کرده اند وارد محدوده اتحادیه اروپا شوند، مهاجران غیر قانونی اقتصادی هستند. نباید حق ماندن در اروپا به آنها داده شود.»
این در حالی است که در برلین دیدگاه ها در این خصوص متفاوت است. افرادی که در قالب پروژه «آریوو برلن» در یک کارگاه آموزش فنی و حرفه ای به فعالیت مشغولند رویکرد دیگری نسبت به مهاجرت دارند. این پروژه ابتکاری اVer video "مواضع سختگیرانه لندن و پاریس در قبال مهاجرت غیرقانونی به اروپا"
فرانسه: در مقابل تهدیدات تروریستی تسلیم نخواهیم شد
دولت فرانسه صحت ویدئویی را که از سوی ربایندگان یک کوهنورد فرانسوی در الجزایر منتشر شده، تایید کرد.
در این ویدئو، مردان نقابداری که خود را «سربازان خلافت» می نامند، ضمن اعلام وفاداری به شبه نظامیان داعش، تهدید کردند چنانچه دولت فرانسه از مداخله نظامی در عراق دست برندارد، هروه پی یر گوردال را ظرف ۲۴ ساعت آینده خواهند کشت.
آقای گوردال که یک راهنمای کوهستان است، هنگام کوهپیمایی در منطقه «دیزی اوزو» در کشور الجزایر توسط اسلامگرایان افراطی ربوده شده است.
لوران فابیوس، وزیر خارجه فرانسه که برای شرکت در نشست سازمان ملل متحد در زمینه تغییرات جوی در نیویورک بسر می برد در این باره گفت: «امنیت ما در خطر است بنابراین در مقابل تهدیدات تروریستی تسلیم نخواهیم شد. فعالیتها در همکاری نزدیک با مقامات الجزایری در حال انجام است تا آزادی هموطنمان میسر شود اما نباید این واقعیت را نیز پنهان کرد که وضعیت، فوق العاده بحرانی است.»
گروه موسوم به «دولت اسلامی» یا داعش، روز یکشنبه یک پیام صوتی در شبکه های اجتماعی منتشر کرد و از پیروانش در تمام کشورها خواست به هر وسیله ممکن، به مبارزه با کشورهایی بپردازند که عضو ائتلاف بین المللی علیه داعش هستند.Ver video "فرانسه: در مقابل تهدیدات تروریستی تسلیم نخواهیم شد"
تفاوت دو انقلاب اوکراین از نظر عکاس فرانسوی
گیوم هربو، عکاس فرانسوی، تظاهرات اهالی اوکراین را هم در سال ۲۰۰۴ میلادی در اعتراض به تقلب انتخاباتی و هم در سال ۲۰۱۳ میلادی برای پیوستن به اتحادیه اروپا پوشش داد.
وی که برنده جایزه عکس مطبوعات جهانی شده است، در لیون فرانسه نمایشگاهی از آثارش برگزار کرده است. ماریا یوشنکو، خبرنگار یورونیوز با او ملاقات کرد.
ماریا یوشنکو، یورونیوز: «گیوم هربو شما میدان استقلال کی یف را در سال های ۲۰۰۴ و ۲۰۱۳ دیدید. آیا تظاهر کننده اوکراینی فرق کرده است؟»
گیوم هربو، عکاس، می گوید: «برای من انقلاب نارنجی، توده ای از مردم بودند که در طول ۲۴ ساعت فریاد می زدند. من در هتل «اوکراین» در میدان اقامت داشتم و تمام طول روز و شب نام یوشچنکو، رییس جمهوری آینده را می شنیدم. در سال ۲۰۱۳ این را ندیدم. یک دلسردی از سیاستمداران وجود داشت. بنابراین
افرادی که به میدان می رفتند برای یک ایدئولوژی مبارزه می کردند. شخصیت های مختلفی می آمدند.
برای مثال، این مرد جوان که کت او مانند کت های آمریکایی است، ما را به یاد سربازان آمریکایی می اندازد که در اواخر جنگ جهانی به اروپا آمدند. صورتش هم مانند سربازان سال ۱۹۱۴ است. مرا به یاد همینگوی و جنگ اسپانیا می اندازد. بنابراین به نظر من او در شخصیتش نمادهای بحران های قرن بیستم را جمع می کند.»
یورونیوز: «آیا می توانید در مورد عکس هایی که قبل یا بعد از یک رویداد مهم گرفته اید صحبت کنید؟»
گیوم هربو: «برای مثال این عکس را در روز ۲۲ ژانویه ۲۰۱۴ گرفتم، روزی که برای اولین بار نیروهای ویژه به مردم تیراندازی کردند. در این عکس می بینیم که اکثر معترضان دانشجویند و مجرم نیستند. آنها از ایده هایشان دفاع می کنند. آنها چوبی که در دست دارند را از مغازه خریده اند. از خود می پرسیم چگونه در مقابل یگان ویژه مقاومت خواهند کرد زیرا این چوب ها محکم نیستند.
و در میان یک اتوبوس سوخته این زن بسیار شیک پوش را می بینم که با کیفش عبور می کند. در یک سمت میدان دنیایی مجزا بود و اطراف آن زندگی معمولی ادامه داشت.»
«یورونیوز: بنابراین برای شما بعنوان عکاس، سال ۲۰۱۳ از نظر بصری جالبتر از سال ۲۰۰۴ بود؟»
گیوم هربو: «فکر می کنم سال ۲۰۱۳ را با اندیشیدن به ۲۰۰۴ پوشش دادم. وقتی انقلاب نارنجی را تجربه کردم، بعنوان عکاس هیجان انگیز بود. در سال های ۲۰۱۳-۱۴ از نظر بصری نکته های بیشتری وجود داشت ولی به خود نمی گفتم: عالی است، عکس های خوب خواهم گرفت. بلکه می گفتم: وحشتناک است و امیدوارم برای مردم به خوبی تمام شود.»Ver video "تفاوت دو انقلاب اوکراین از نظر عکاس فرانسوی"
انتشار عکس از سر بریده گروگان کروات
گروه داعش-شاخه مصر تصویری از پیکر بی سر گروگان کروات را منتشر کرد.
این تصویر که بر روی شبکه توییتر منتشر شده، سر بریده گروگان را که بر روی پیکرش قرار داده شده و یک بریده روزنامه نشان می دهد که بر روی آن نوشته شده “کرواسی از تلاش ها مصر برای مبارزه با تروریسم و افراطی گری حمایت می کند”.
زوران میلانویچ، نخست وزیر کرواسی در واکنش به انتشار عکس گفت: «باید سکوت را بشکنیم. وظیفه من این است که به مردم کرواسی بگویم چیزی که دیدیم وحشتناک است. نمی دانم آیا می توانیم در چند روز آینده صحت عکس را تایید کنیم یا خیر، اما چیزی که دیدیم هولناک به نظر می رسد.»
در صورتی که مرگ این فرد تایید شود، این نخستین قتل یک گروگان خارجی توسط شاخه مصر داعش است.
تیمیسلاو سلوپک سی و یک ساله که برای یک شرکت فرانسوی کار می کرد سه هفته پیش در نزدیکی قاهره ربوده شد. گروه داعش در مقابل رهایی وی خواستار آزدی “زنان مسلمان زندانی” در مصر شده بود.Ver video "انتشار عکس از سر بریده گروگان کروات"
بازگشایی موزه یهودی بروکسل، چهار ماه پس از حمله به آن
چهار ماه پس از تیر اندازی در موزه یهودیان بروکسل که به کشته شدن چهار نفر از جمله دو جهانگرد اسرائیلی منجر شد، این موزه با حضور مقامات بلژیکی از جمله الیو دی روپو، نخست وزیر این کشور، باز گشایی شد.
در این مراسم، رییس این موزه تاکید کرد: “آنهایی که برداشتی ارتجاعی از اسلام دارند و تشویق به خشونت و وحشت می کنند باید بدانند که ما بیش از پیش در مقابل آنها ایستاده ایم.”
ژوئل روبین فلد، رییس اتحادیه مبارزه با یهودی ستیزی در بلژیک نیز، گفت: “ما علیه چیزی که می شناسیم نمی جنگیم. آنچه که مهم است این است که این موزه بتواند فرهنگ یهودی را آموزش دهد. این امر باعث افزایش آگاهی مردم در مقابل هجمه ناآگاهیها در این زمینه خواهد شد.”
مهدی نموش، جوان 29 ساله الجزایری الاصل فرانسوی که چند روز پس از این حادثه در مارسی بازداشت، متهم به کشتار در چهارچوب اعمال تروریستی شده است.
ایزابل مارکس، خبرنگار یورونیوز در بروکسل این باره می گوید: “بازگشایی این موزه پس از آن صورت گرفت که دادستان کل این کشور تضمینهایی را درباره این که این اقدام لطمه ای به روند تحقیقات در این باره نخواهد زد، دریافت کرد.”
همزمان هزاران نفر از جمله آنگلا مرکل، صدر اعظم آلمان، با تجمع در برلین، خواهان پایان یهودی ستیزی در اروپا شدند.
آنها معتقدند که حمله اسرائیل به غزه باعث افزایش حملات ضد یهودی در اروپا شده است.
هم اکنون حدود 200 هزار یهودی در آلمان زندگی می کنند.
این کشور پس از بریتانیا و فرانسه، بیشترین تعداد یهودی را داراست.
بنابر برخی گزارشها، حدود یک چهارم آلمانیها دارای احساسات پنهان ضد یهودی هستند.Ver video "بازگشایی موزه یهودی بروکسل، چهار ماه پس از حمله به آن"
دستگیری چهار نفر در فرانسه به ظن برنامه ریزی برای حمله به پایگاههای نظامی
نیروهای امنیتی فرانسه چهار نفر را که مظنون به برنامه ریزی برای حمله به پایگاههای نظامی این کشور بودند، دستگیر کردند.
گفته می شود این افراد با اسلامگرایان افراطی زندانی در این کشور، ارتباط داشتند. آنها قصد داشتند یکی از مقامات ارشد نظامی فرانسه را در اوایل سال آینده میلادی سر ببرند.
چهار فرد دستگیر شده که ۱۶ تا ۲۳ ساله هستند هم اکنون تحت بازجویی سرویس اطلاعات فرانسه قرار دارند.
پلیس این افراد را در مکانهای مختلف فرانسه از جمله «بوژ دو رون» در نزدیکی شهر مارسی، «ایولین» در نزدیکی شهر پاریس و در نزدیکی شهر لیون دستگیر کرد.
برنارد کازنو، وزیر کشور فرانسه در این باره گفت: «عامل اصلی این برنامه ریزیها پس از فعالیت در رسانه های اجتماعی و برقراری ارتباط با جهادگرایان فرانسوی که هم اکنون در زندان بسر می برند، شناسایی شد. او همچنین برای مقامات فردی شناخته شده بود زیرا قصد سفر به سوریه را داشت.»
نیروهای امنیتی فرانسه پس از حملات ماه ژانویۀ پاریس که منجر به مرگ ۱۷ نفر شد و پس از حمله ماه ژوئن گذشته به یک کارخانه صنعتی در شرق این کشور که یک قربانی برجای گذاشت، در آماده باش به سر می برند.Ver video "دستگیری چهار نفر در فرانسه به ظن برنامه ریزی برای حمله به پایگاههای نظامی"
حضور گردشگران در دو جزیره دانمارکی و نروژی برای مشاهده کامل خورشید گرفتگی بیستم مارس
مجمع الجزایر فارو در دانمارک و سوالبارد در شمال نروژ تنها نقاطی بر روی کره زمین هستند که خورشید گرفتگی صبح جمعه در آنجا به طور کامل قابل مشاهده است. با این حال هوای مه آلود و ابری در این مناطق که مانع اصلی برای دیدن این پدیده به شمار می رود بسیاری از توریست های علاقه مند به پدیده های نجومی را نا امید کرده است.
یک توریست هفتاد ساله فرانسوی با نا امیدی می گوید : این ریسک وجود دارد که نتوان چیز زیادی را مشاهده کرد جز اندکی سایه ماه. شاید این تنها چیزی باشد که بتوان در صورت ابری بودن هوا دید.
یک توریست دیگر انگلیسی که از علاقه مندان پدیده های نجومی است می گوید : چهل درصد احتمال دارد که هوای ابری فردا صبح تداوم داشته باشد بنابر این ما سعی می کنیم بهترین مکان در جزیره را برای مشاهده این پدیده نادر و عکس برداری از آن پیدا کنیم.
خورشید گرفتگی روز جمعه جدا از مناطق یاد شده که به صورت کامل قابل مشاهده است در بقیه نقاط اروپا به صورت جزئی روئیت می شود.Ver video "حضور گردشگران در دو جزیره دانمارکی و نروژی برای مشاهده کامل خورشید گرفتگی بیستم مارس"
سیسی: داعش در حاشیه مدیترانه خطری بزرگ برای اروپا است
تنش بین دولت لیبی مستقر در طرابلس و حکومت نظامیان در مصر بالا گرفته است. عامل آن حملات هواپیماهای مصری است که بدون کسب مجوز از دولت لیبی مواضع داعش در شهر دارنا را بمباران کرده اند. دارنا به مرکز استقرار نیروهای داعش در لیبی تبدیل شده است.
پیش از این حملات نیروهای داعش گردن بیست و یک مسیحی قبطی مصری را زدند و خشم و اعتراض زیادی را در مصر برانگیخت.
عبدالفتاح السیسی، رییس جمهور نظامی مصر در این باره می گوید: “ما انتخاب دیگری نداشتیم، با این حمله خواست ما کمک
به شهروندان لیبی هم بوده است. این سخنان السیسی در جریان مصاحبه اش با رادیوی فرانسوی اروپا ایراد شده است.
وی در بخش دیگری از سخنانش تاکید کرد: “آنچه در لیبی جریان دارد می تواند این کشور را کاملا به جهنم تبدیل کند. تروریستها کل منطقه ما را تهدید می کند. تمامی کشورهایی حاشیه مدیترانه و کلا قاره اروپا مورد تهدید این گروه و به قدرت رسیدن آنها در لیبی است. این مبارزه ای است که باید تمامی کشورهای اروپایی آنرا دنبال کنند، وظیفه ماست تا لیبیایی ها را از زندان افراطیان و افراطی گری برهانیم.”
دولت مستقر در طرابلس، برهبری عمر الحسی،Ver video "سیسی: داعش در حاشیه مدیترانه خطری بزرگ برای اروپا است"
نمایشگاه عکس های خصوصی اودری هیپورن در گالری ملی پرتره
نمایشگاهی از عکسهای خصوصی و نادر اودری هپبورن، ستاره محبوب سینما ویکی از نمادهای مد در گالری ملی پرتره در لندن برگزار شده است.
ستاره «بانوی زیبای من» و «صبحانه در تیفانی» تماشاگرانش را شیفته کرد و تصویرش روی مجلات و روزنامه های بی شماری نقش بست.
اودری هپبورن سال ۱۹۲۹ بدنیا آمد و درس باله را از سن پنج سالگی شروع کرد. به گفته یکی از مسئولان، هدف نمایشگاه تجلیل از این ستاره محبوب و همچنین نشان دادن تصویری واقعی از زندگی او است.
فعالیت سینمایی اودری هپبورن با ایفای نقشهای بیاد ماندنی در دهه ۵۰ و ۶۰ میلادی به اوج رسید. برای خودش مهمترین نقش او، مادر بودن و گذراندن وقت با فرزندانش بود. نمایشگاه شامل سی عکس از کلکسیون شخصی دو پسر اودری هیپورن از دو ازدواج جداگانه است.
لوکا دوتی پسر کوچکتر اودری هپبورن می گوید: «همیشه فکر می کرد اشتباه می کند و در انتخاب او به عنوان بازیگر اشتباهی پیش آمده، اما یک روز متوجه این اشتباه می شوند و به او می گویند باید برود. او با بقیه ستاره های زمان خودش تفاوت داشت. هیچوقت فکر نمی کرد یک ستاره کامل، خواننده یا رقصنده یا هنرمند کاملی است.»
اودری هپبVer video "نمایشگاه عکس های خصوصی اودری هیپورن در گالری ملی پرتره"
گورستان نظامیان آلمانی در شمال غربی فرانسه؛ همزیستی مسالمت آمیز در میدان جنگ
روستای نوویل سن وَ(Neuville Saint Vaast)، در شمال غربی فرانسه، آرامگاه چهل و پنج هزار سرباز آلمانی جنگ جهانی اول است.
این روستا، یکی از نمادهای رفتار انسانی سربازان با جبهه مخالف است. سربازانی که به قول ژان ژورس، نماینده سوسیالیست وقت مجلس فرانسه و از مخالفان جنگ، هیچ مشکلی با هم نداشتند و تنها به دلیل طمع جنگ سالاران و سیاستمداران، قربانی می شدند.
باغبان این گورستان، در باره کمک به آلمان ها برای
خاکسپاری اجساد می گوید: «بعد از جنگ، دولت فرانسه از آلمان برای جمع آوری اجساد دعوت کرد. آلمان وضعیت خوبی نداشت و فرانسوی ها گفتند ما این کار را برای شما انجام می دهیم.»
دونالد برووارسکی، دهدار سابق این روستا، موزه ای را از اشیاء، نامه ها، لباس ها و جنگ افزارهای باقی مانده در میدان نبرد در خانه اش برپا کرده است. او با اشاره به یکی از اسناد این موزه، رفتار انسانی آلمان ها را یادآوری می کند: «فرمانده آلمان یک نامه فرستاد که در آن نوشته بود: ما مجروحان شما را داریم و از آن ها مراقبت می کنیم. می توانید برای تحویل و خاکسپاری اجسادتان به اینجا بیایید.»
لورانس الکساندروویچ، خبرنگار یورونیوز در این روستا می گوید: «با وجود رخدادهای هولناک در نووی سن وَ، این روستای کوچک سرزمینی برای صلح بود. شاهد آن هم مراسم ادای احترام به گورستان سربازان آلمانی است که برای اولین بار از سال ۱۹۶۰ برگزار می شود.»Ver video "گورستان نظامیان آلمانی در شمال غربی فرانسه؛ همزیستی مسالمت آمیز در میدان جنگ"
«قدم زدنی در جنگل» فیلم کمدی و تازه رابرت ردفورد
رابرت ردفورد با یک فیلم کمدی و پرماجرا به نام «قدم زدنی در جنگل» به سینما برگشته است. برای بازیگر ۷۹ ساله که بیشترین مشغله اش اداره جشنواره ساندنس است ساختن فیلم تازه پروژه طولانی ۱۲ ساله اما مورn علاقه ویژه او بود.
رابرت ردفورد که علاوه بر بازیگری از تهیه کنندگان فیلم هم هست می گوید: «طبیعت شخصیت سوم این فیلم است که برای من جذاب است. عاشق کمدی هستم و از فیلم «پای برهنه در پارک» کمدی دیگری نساخته بودم. یکی از نکته های دیگر فیلم برانگیختن احساس مهربانی است، درباره دوستی از دست رفته ای است که در طول داستان دوباره بدست می آید.»
«قدم زدنی در جنگل» براساس رمان پر فروشی به همین نام نوشته بیل برایسون، کمدی پرماجرای دو دوست قدیمی است که عازم یک پیاده روی سه هزار کیلومتری در کوه های آپالیشین، بین جورجیا و مین در شرق آمریکا می شوند. این سفر سخت برای این دوبازنشسته، درس های تازه ای در باره دوستی و زندگی دارد.
فیلم کمدی و ماجراجویانه «قدم زدنی در جنگل» با بازی نیک نولت و اما تامپسون و به کارگردانی لری چارلز از دوم سپتامبر در آمریکا و پس از آن در بعضی کشورهای اروپایی نمایش داده می شود.Ver video "«قدم زدنی در جنگل» فیلم کمدی و تازه رابرت ردفورد"
کاهش آراء اعتماد به دولت فرانسه در مجلس ملی این کشور
مجلس ملی فرانسه با 269 رای موافق در مقابل 244 رای مخالف به دولت جدید مانوئل والس، نخست وزیر این کشور، رای اعتماد داد.
در این رای گیری 31 نماینده حزب حاکم سوسیالیست از دادن رای اعتماد به دولت خودداری کردند.
آقای والس در این باره گفت: “اگر ما با رییس جمهور تصمیم گرفتیم تا رای اعتماد مجلس را بگیریم، این با هدف ادامه راهمان است که همان بهبود شرایط فرانسه است. اگر ما این کار را نمی کردیم، موضوع توانایی دولت در انجام کارهایش تا روزها و هفته ها در راس مناظرات سیاسی قرار می گرفت.”
نخست وزیر فرانسه همچنین قول داد که در سال آینده میلادی مالیات شش میلیون فرانسوی را کاهش خواهد داد.
اما کریستیان ژاکوب، رییس گروه حزب راستگرای مخالف دولت موسوم به “یو ام پ“، ضمن آن که این رای گیری را یک شکست توصیف کرد، گفت: “آقای والس اکثریت مطلق آراء را از دست داده زیرا آراء او 38 رای از دفعه قبل کمتر است و بخصوص زیر 289 رای است. این بدان معنی است که این دولت فقط حمایت یک اکثریت نسبی را داراست. برای همین من گفتم که عمر سیاسی مانوئل والس رو به پایان است.”
فرانسوا اولاند، رییس جمهور فرانسه، حدود سه هفته پیش به دنبال انتقاد ارنو مونتبور، وزیر سابق اقتصاد این کشور از سیاستهای ریاضت اقتصادی دولت، از نخست وزیر خواست که تغییراتی در کابینه ایجاد کند.Ver video "کاهش آراء اعتماد به دولت فرانسه در مجلس ملی این کشور"
جشن بیست و پنجمین سالگرد تأسیس «مدیا»، در جشنواره کن
همزمان با برگزاری شصت و نهمین جشنواره سینمایی کن، سازمان «مدیا» بیست و پنجمین سالگرد تأسیس خود را در محل برگزاری این جشنواره جشن گرفت. این سازمان را اتحادیه اروپا در سال ۱۹۹۱ برای حمایت از سینمای اروپا تأسیس کرد.
گونتر اوتینگر، رئیس کمیسیون «اقتصاد و جامعه دیجیتالی» در اتحادیه اروپا در این باره می گوید: «به نظر من، این سازمان در کار خود موفق بوده است. ما هرسال صد میلیون یورو برای حمایت مالی از سینمای اروپا هزینه می کنیم تا واقعیات و تنوع فرهنگی کشورهای اروپایی را زیر چتر اتحادیه اروپا به نمایش بگذاریم. من از این بابت خوشحال ام.»
در بیست و پنج سالی که از تأسیس «مدیا» می گذرد، این سازمان بالغ بر دو میلیارد و چهارصد میلیون یورو در بخش صنایع سرگرمی اروپا سرمایه گذاری کرده، و مسئولیت تهیه و تولید هزاران فیلم در اروپا و توزیع آنها در سراسر دنیا را بر عهده داشته است.
کوستا گاوراس، فیلمساز یونانی – فرانسوی نیز به موفقیت و اهمیت این سازمان اذعان می کند. او می گوید: «مدیا کار درخشانی می کند. فیلمهای اروپایی بیشتری در همه کشورهای اروپایی تولید می شوند، و اینها در جشنواره کن و دیگر جشنوارهVer video "جشن بیست و پنجمین سالگرد تأسیس «مدیا»، در جشنواره کن"
سقوط ایرباس «ای ۳۲۰» و کشته شدن تمام ۱۵۰ سرنشین آن
یک فروند هواپیمای ایرباس «ای ۳۲۰» حامل ۱۵۰ مسافر از جمله یک گروه از دانش آموزان آلمانی صبح روز سه شنبه در کوه های آلپ فرانسه سقوط کرد.
گروه جستجو عصر سه شنبه به محل سقوط هواپیما رسیدند. تصاویر مخابره شده نشان می دهد هواپیما به تکه های ریزی تبدیل شده و این تکه ها در منطقه وسیعی پراکنده شده است. همچنین در یکی از عکس های منتشر شده بخشی از پنجره این هواپیما قابل مشاهده است.
مقامات مسوول گفته اند که این هواپیما به حداکثر ارتفاع خود در ۳۸ هزار پایی رسیده بود اما در ظرف ۸ دقیقه و با سقوطی شدید، ارتقاعش تا ۶۵۰۰ پا کاهش یافت. بعد از این تغییر ارتفاع بود که مقامات فرانسوی ناپدید شدن آنرا از صفحه رادارها گزارش کردند.
این هواپیمای متعلق به خطوط هواپیمایی جرمن وینگز صبح سه شنبه ساعت ده و هشت دقیقه به وقت محلی از بارسلون عازم دوسلدورف در آلمان بود که در ساعت ده و چهل و هفت دقیقه از صفحه رادارها ناپدید شد.
مقامات شرکت هواپیمایی جرمن وینگز گفته اند که خلبان این جت مسافربری فرد باتجربه ای بوده و به مدت ده سال با خطوط هوایی جرمن وینگز و لوفت هانزا کار می کرده است. این خلبان تا لحظه سقوط هواپیمVer video "سقوط ایرباس «ای ۳۲۰» و کشته شدن تمام ۱۵۰ سرنشین آن"
کمک خلبان جرمن وینگز در پرواز قبلی نیز ارتفاع هواپیما را کاهش داده بود
آژانس تحقیقات حوادث هوایی فرانسه روز گذشته اعلام کرد آندره آس لوبیتس، کمک خلبان هواپیمای جرمن وینگز، در مسیر رفت به بارسلونا نیز در صدد کاهش ارتفاع این هواپیما بوده است.
به استناد گزارش منتشر شده از سوی این آژانس فرانسوی، بر اساس اطلاعات جعبۀ سیاه این هواپیمای مسافربری، در مسیر رفت از دوسلدورف به بارسلونا و هنگامی که این کمک خلبان در کابین پرواز تنها بوده، سیستم هدایت هواپیما را در حالت کاهش ارتفاعی برابر با ۱۰۰ پا قرار داده است.
مسئولان این سازمان که تحقیقات در مورد سقوط این هواپیما را پیش می برد، معتقدند به دلیل قرار داشتن هواپیما در حالت کاهش سرعت، مسافران و خدمه متوجه این اقدام کمک خلبان نشده اند.
مارکوس واهل، سخنگوی سازمان خلبانان آلمان در این باره می گوید: «من فکر نمی کنم که مسافران متوجه این مساله شده باشند چرا که زمان خیلی کوتاه بوده است. به دلیل همین کوتاهی زمان کاهش ارتفاع نیز خیلی محسوس نبوده و در نتیجه حدس می زنم هیچ کس به آن توجهی نکرده است.»
پس از سقوط این هواپیما و در جریان تحقیقات اولیه مشخص شد که آندره آس لوبیتس، کمک خلبان ۲۷ سالۀ شرکت هوایی جرمن وینگز به بیمارVer video "کمک خلبان جرمن وینگز در پرواز قبلی نیز ارتفاع هواپیما را کاهش داده بود"
فرد مظنون به حمله تروریستی در قطار آمستردام پاریس، مدتی در سوریه بوده است
موضوع یک مظنون به حمله تروریستی در قطار سریع السیر آمستردام به پاریس، در راس اخبار حدود بیست و چهار گذشته در اروپا بوده است.
این فرد مظنون که دارای یک سلاح کلاشینکف، یک سلاح کمری، نه خشاب و یک تیغ موکت بری بود، نهایتا توسط چهار نفر که دو تن از آنها از نظامیان آمریکایی بودند، مهار شد.
الک اسکارلاتوس، نظامی بیست و دو ساله آمریکایی که برای گذراندن تعطیلات به اروپا آمده بود ، در این باره می گوید: “من فردی را دیدم که با یک کلاشینکوف و سلاح کمری، وارد قطار شد. من به دوستم اسپنسر گفتم برویم او را مهار کنیم. دوستم به سوی او حمله ور شد و من هم سه ثانیه بعد به کمک او رفتم. اسپنسر او را از ناحیه گردن گرفت و من هم اسلحه کمریش را از دستش گرفتم و آن را به گوشه ای پرتاب کردم. سپس کلاشینکوف او را هم که کنار پایش بود گرفتم.”
مقامات فرانسوی این اقدام این نظامیان آمریکایی که یکی از آنها جراحت سطحی برداشته را “قهرمانانه” خوانده و آن را ستودند.
همزمان، برنار کازنوو، وزیر کشور فرانسه که به محل حادثه در ایستگاه ارس در شمال این کشور رفته بود، با اشاره به هویت فرد مظنون گفت: “اگر هویتی را که او ابرازVer video "فرد مظنون به حمله تروریستی در قطار آمستردام پاریس، مدتی در سوریه بوده است"
نقش بازیهای جدی در تغییر شیوه های آموزش
بازی های جدی چیست؟ آیا این بازی ها می توانند در شیوه های آموزش تغییر ایجاد کنند؟ آیا می توان آنها را درس های جذاب تر معنا کرد؟ و آیا آموزش بر اساس این بازی ها را می توان برای تدریس همه موضوع ها به کار برد؟
بازی های جدی که به طور خاص برای اهداف آموزشی طراحی شده اند، در سراسر جهان راه خود را به کلاس های درس باز می کنند.
مدرسه مدیریت گرونوبل یک مدرسه بازرگانی معتبر فرانسوی است که در کاربرد بازی های جدی پیشگام بوده است. این مدرسه به مدت دو سال و نیم به یک مرجع بین المللی در مورد بازی های جدی تبدیل شده و حتی دانشگاه ام. آی.تی. از طریق این مدرسه تحولات مربوط به کاربرد این بازی ها را دنبال می کند.
هلنه میشل، مدیر بخش بازی های جدی و نوآوری در مدرسه گرونوبل می گوید: “بازی جدی نوعی از بازی است که از ابتدا برای یک هدف جدی طراحی می شود. مثلا برای هدف آموزشی یا حرفه ای. بازی های جدی در سه زمینه مفید است. یعنی وقتی می خواهید پیامی را منتقل کنید که یا پیچیده است یا خسته کننده و یا آنقدر ساده که نمی خواهید برای آن وقت زیادی صرف کنید. برای ساختن یک بازی جدی چه به صورت ویدیو و چه بر روی صفحه، ازآغاز طراحی تا آماده شدن آن، به یک سال زمان نیاز دارید.”
چالش های مربوط به دمکراسی در تایلند، اخیرا سرخط بسیاری خبرها بوده است. اما این موضوع پیچیده ای است، ببینیم از طریق بازی های جدی چگونه مفهوم حکومت را به دانش آموزان آموزش می دهند.
تغییرات سیاسی اخیر در تایلند، این تردید را در مردم ایجاد کرده که دمکراسی چیست؟ در مدرسه ای در شهر نانتابوری در نزدیکی بانکوک، از طریق یک بازی جدی به کودکان آموزش داده می شود که در یک جامعه دمکراتیک چگونه باید حکومت کرد. این بازی به آنها یاد می دهد که یک دولت دمکراتیک را چگونه تحلیل کنند و برای حفظ آن چه کارهایی انجام دهند که برای دمکراسی مفید باشد.
طراح یک بازی جدی در این باره می گوید: “دمکراسی چیزی نیست که فقط از طریق کتاب بتوان آموخت. بلکه چیزی مانند سبک زندگی است که باید آنرا تجربه کرد. برای اینکه کودکان آنرا درک کنند، یک کشور با نظام دمکراتیک را در بازی شبیه سازی می کنم و می گذارم تا دانش آموزان آنرا تجربه کنند و از این طریق بیاموزند.”
این برای اولین بار است که این دانش آموزان به بازی پیچیده ای در مورد دمکراسی با هدف آموختن آن دست می زنند. این بازی که “سیم دمکراسی” نام دارد، توسط سازمان غیر انتفاعی “فریدریش نومان” طراحی شده است. این بنیاد در همکاری با کمیسیون انتخابات تایلند، این بازی را از طریق کارگاه های آموزشی به بیش از دویست دبیرستان و دانشگاه در سراسر کشور معرفی کرده است.
در این بازی، کشور روی صفحه ترسیم و چهار بخش در نظر گرفته می شود: بیمارستانها، مدرسه ها، جنگل ها و مراکز پلیس، که به ترتیب از بهداشت عمومی، آموزش، محیط زیست و امنیت شهروندان نمایندگی می کنند. سپس هر یک از تیم ها دست به کمپین انتخاباتی می زند. واژه های کلیدی که اغلب در این بازی شنیده می شود، عبارتند از مشارکت، همکاری اجتماعی، نقش فعال شهروند و نظارت بر رفتار حکومت.
دانش آموزان پس از شرکت در بازی، نتایج آن را ارزیابی می کنند و با شرکت چند باره از مفهوم آن بیشتر آگاه می شوند. بازی سیم دمکراسی از طرف معلمان و استادان با استقبال هرچه بیشتری روبرو می شود و حتی اقتباسی از آن برای دانشگاه های مالزی، کره و برای مدارس بوتان، فیلیپین، هند و اندونزی تهیه شده است.
کشور زامبیا از نظر سوادآموزی اغلب در رده های پائین است که علت آن را کلاس های درس شلوغ تر از ظرفیت و کمبود علاقه فردی برای آموزش می دانند. اما اکنون یک بازی ویدیویی که در فنلاند تولید شده، دست یابی به نتایج بهتری را ممکن کرده است.
در کلاس اول یک مدرسه ابتدایی در لوزاکا، بیست دقیقه از وقت خود را صرف یادگیری حروف، سیلاب ها و واژه ها از طریق یک معلم دیجیتال می کنند. سپس با “هد ست” آنچه آموخته اند را چک می کنند و در ازای هر پاسخ درست امتیاز می گیرند که برای آن دوره تحصیلی جمع می شود.
یک معلم ارشد مدرسه می گوید: “وقتی به یک گروه دانش آموز درس می دهید، آنها در یک فضای آموزشی نشسته اند و شما روبه روی آنها قرار دارید. اما اکنون از طریق گرافو گیم ها، آموزش به شکل فردی و یک به یک انجام می شود و دانش آموز به آهستگی و حرف به حرف، سرانجام واژه ها را یاد می گیرند.”
در دانشگاه زامبیا در لوزاکا، استاد روبرت سرپل، پژوهش دانشجویان دوره دکترا در زمینه گرافو گیم ها را هدایت می کند. این استاد دانشگاه می گوید: “زمانی که یک بازی کامپیوتری به یک بچه در یک خانواده می دهید، همه افراد ساعت ها با آن بازی می کنند، زیرا جذاب و توجه برانگیز است. بنابراین اگر ما بتوانیم این کار را در یک روند تدریجی با گرافوگیم انجام دهیم، بسیاری می توانند خواندن را از این طریق بیآموزند و این راه خوبی برای ایجاد انگیزه در یادگیری ساده حروف و اصوات خواهد بود.”
به نظر می رسد راه یافتن گرافو گیم به خانه ها، به معنای گسترش سواد آموزی در زامبیا است. مشروح این گزارش را می توانید در برنامه جهان دانش ببینید.Ver video "نقش بازیهای جدی در تغییر شیوه های آموزش"
ابراز انزجار سیاستمداران و همکاران امدادرسان بریتانیایی از مرگ او
قتل دیوید هینس، امدادگر بریتانیایی، توسط گروه اسلامگرای “دولت اسلامی” در سوریه، واکنشها و انزجارهای زیادی را در میان برخی رهبران سیاسی از جمله دیوید کامرون، نخست وزیر بریتانیا، برانگیخت.
تصاویر انتشار یافته از این امدادگر بریتانیایی، بریده شدن سر او را توسط یک فرد نقاب دار نشان می دهد.
آقای کامرون، در واکنش به این قتل، ضمن آن که آن را یک شرارت محض توصیف کرد، گفت: “اگر ما بخواهیم امنیت کشورمان را حفظ کنیم نمی توانیم دست روی دست بگذاریم. ما باید با این تهدید مقابله کنیم. ما باید قدم به قدم گروه اسلامی را به عقب برانیم و نهایتا آن را نابود کنیم. ما این کار را با آرامش ولی عزمی آهنین به پیش خواهیم برد.”
این امدادگر 44 ساله اسکاتلندی که دارای سابقه نظامی نیز بود و پانزده سال امدارسانی در منطقه بالکان و خاورمیانه را در کارنامه خود داشت، حدود یک سال و نیم پیش، توسط گروه “دولت اسلامی” موسوم به داعش سابق، در سوریه ربوده شد.
نزدیکان و همکاران او نمی توانند باور کنند که کسی با این سابقه و عشق به امداد رسانی این گونه به قتل برسد.
یوزو لوبیسیک، از همکاران بازنشسته دیوید هینس در این باره می گوید: “شنیدن خبر کشته شدن او برایم بسیار سخت بود. من به لحظه ای فکر می کنم که کسی دست بر روی او گذاشته و او را به خاطر کمک رسانی به دیگران مجازات کرده است. این مجازات سزاوار او نبود.”
آخرین ماموریت دیوید هینس، تهیه آب شرب، مواد غذایی و چادر برای آوارگان جنگ سوریه برای یک سازمان غیر دولتی فرانسوی در نزدیکی مرز ترکیه بود.Ver video "ابراز انزجار سیاستمداران و همکاران امدادرسان بریتانیایی از مرگ او"
موناکو؛ هویت، زبان و مسابقات اتومبیلرانی
موناکویی ها در سرزمین خودشان در اقلیت اند اما هویت قدرتمندی دارند. حدود ۹ هزار نفر از ۳۷ هزار ساکن موناکو، ملیت موناکویی دارند. احساس تعلق به یک خانواده بزرگ است که آنها را متحد نگه داشته است.
وانتوری شرکت موناکویی ساخت خودرهای الکترونیکی و همچنین خودرهای ویژه مسابقات قهرمانی بین المللی فرمولِ E است. وانتوری در ماه سپتامبر در پکن راه اندازی شده و در ماه مه آینده در موناکو آغاز به کار می کند. موضوعی که مورد علاقه میشل فری مدیر جایزه بزرگ اتومبیلرانی موناکواست.
میشل فری می گوید: «بیشتر از پانزده سال است که ما مسابقات اتومبیلرانی مونته کارلو را با انرژی های جدید برای خودرهای هیبریدی، برقی و هیدروژنی راه اندازی کرده ایم. وقتی فدراسیون بین المللی اتومبیلرانی تصمیم گرفت مسابقاتی قهرمانی خودرهای صد در صد برقی را برگزار کند، ما گفتیم: ما انجامش می دهیم، ما
خواهانش هستیم.»
با متوسط سرعت ۴۹۷ کیلومتر بر ساعت، وانتوری رکورد دار بیشترین سرعت در روی پیست، برای خودرهای برقی است. افتخاری برای موناکو که بیش از یک قرن است با ریتم مسابقات اتومبیل رانی زندگی می کند.
میشل فری می افزاید: «وقتی اصالتا موناکویی هستید، نمی توانید از اتومبیلرانی چشم پوشی کنید، این نوعی تعهد برای شماست.»
بارباجوان؛ خاص موناکو
از نگاه به آینده و اتومبیل های آینده به گذشته می رویم تا اسرار تنقلات سنتی موناکو را کشف کنیم. مارک کوستا متخصص نوعی غذای موناکویی با نام «بارباجوان» است.
مارک کوستا می گوید: «بارباجوان، از اقلام ناب موناکویی است و همانطور که مادرم به ما یاد داد، هنوز هم با دست درست می کنیم.»
این محصول در هشت نانوایی بفروش می رسد اما بارباجوان کوستا از نظر کیفیت بی همتاست. اما این محصول با چه موادی درست می شود؟ الن سزفلیک، مدیر تولید می گوید: «در اصل با برگ چغندر، ژامبون، برنج، پیاز، پنیر و تخم مرغ.»
مواد مخلوط شده با لایه ای از خمیر نازک پوشانده می شود و سپس با روغن سرخ می شود. مارک و الن، به مدت ۳۵ سال است با هم کار می کنند.
مارک کوستا می گوید: «در این عکس، مادرم، پدرم، الن که همین جا کنار من است و سال ۱۹۷۹ کارش را اینجا شروع کرد و مرا می بینید که در حال درست کردن کروسان (نوعی شیرینی فرانسوی)با دست هستیم.»
او می افزاید: «ویژگی موناکویی ها آرامش و ثبات است. تغییرات سیاسی یا تغییر دولت وجود ندارد و نوعی آرامش عمومی برقرار است. همه شرکت های موناکویی اصیل، عمر طولانی یی دارند.»
زبان موناکویی
دومینیک سالوو، عاشق کلمات است. او در تنها کالج عمومی در موناکو، زبان موناکویی تدریس می کند.از ۱۹۷۶ میلادی تاکنون زبان موناکویی تا مقطع دوم راهنمایی درسی اجباری است و بعنوان درسی انتخابی در دوره لیسانس ارائه می شود.
دومینیک سالوو می گوید: «من عاشق زبان موناکویی ام. من واژهای این زبان را دوست دارم. به نظر من زبان شیرینی است.»
برای دانش آموزان در موناکو، آموختن زبان موناکویی راهی برای برسمیت شناختن تفاوت هایشان با کشور همسایه فرانسوی زبانشان است.
دومینیک سالوو، معلم زبان موناکویی می گوید: «همین که کمی این زبان را آموختید، حس می کنید که شما موناکویی هستید. برای خارجی هایی که اینجا می آیند هم آموختن آن راهی برای ادغام در جامعه است.»
از نظر دومینیک سالوو، استمرار زبان موناکویی به شکل گیری هویت ملی کمک می کند.او می افزاید: «این زبان در ابتدا زبان مردم جنوا در ایتالیا بود اما اکنون فقط در اینجا به این زبان صحبت می کنند. بهمین خاطر اگر اجازه بدهیم که این زبان بمیرد یعنی یک ملت زبانشان را از دست داده اند که فقط به این معنی نیست که واژه ها را از دست داده اند بلکه سبک زندگی و شیوه تفکرشان را از دست خواهند داد.»Ver video "موناکو؛ هویت، زبان و مسابقات اتومبیلرانی"
آلودگی صوتی خودروهای لوکس در لندن
شهرداری لندن برای آمد و شد خودروهای لوکس در اطراف محله اعیان نشین نایتسبریج محدودیت هایی را به اجرا گذاشته است. دلیل اعمال این محدودیت ها، ایجاد آلودگی صوتی در هنگام جولان دادن این خودروها در خیابان به ویژه در ساعات پایانی شب اعلام شده است.
یکی از ساکنان این محله می گوید: «مشکل اصلی ما شب هاست، یعنی زمانی که اینها طول خیابان اسلون و جاهای دیگر را بالا و پایین می روند، خودروهای پرسرعت شان را نمایش می دهند، سر و صدای وحشتناک درمی آورند و نمی گذارند بخوابیم.»
ریاض عزاوی عراقی که قهرمان ورزش بوکس و صاحب یک فراری طلایی است، می گوید: «من کاملا با این تصمیم موافقم چون اصلا باید همین طور باشد. بعضی از رانندگان این خودروها، بقیه را هم خراب می کنند. ما اینجا رانندگی می کنیم، چون دوست داریم. مردم هم عکس می گیرند، چون خوششان می آید.»
بیشتر صاحبان این خودروهای گران قیمت، از بوگاتی فرانسوی گرفته تا رولز رویس انگلیسی و لامبورگینی ایتالیایی، از ثروتمندان کشورهای عرب حاشیه خلیج فارس هستند.Ver video "آلودگی صوتی خودروهای لوکس در لندن"
برگزیدگان جشنواره تسالونیکی یونان معرفی شدند
برندگان پنجاه و پنجمین جشنواره بین المللی فیلم تسالونیکی در یونان، مشخص شدند.
در بخش بین الملل جشنواره، تندیس طلایی «اسکندر»، به فیلمی مکزیکی به نام «تریسیا» یا «غم ابدی» اهدا شد. خورخه پرز سولانو، کارگردان فیلم جایزه اش را از معاون وزیر فرهنگ و ورزش یونان، خانم آنجلا گرکو دریافت کرد.
داستان فیلم «تریسیا» زندگی دشوار دو زن مکزیکی را در روستایی دور افتاده در این کشور بیان می کند. آنها درمی یابند که هر دو از یک مرد، باردار هستند. فیلم درباره تلاش آنها برای مبارزه با مردان، طبیعت و سرنوشتشان است و اینکه آیا می توان زنجیره حوادث روزمره را تغییر داد یا خیر. این دومین فیلم بلند کارگردان فیلم، پرز سولانو است.
کارگردان فیلم می گوید: «انتظارش را نداشتم، البته فیلم در هر دو نمایش با استقبال خوب مردم روبرو شده بود و نظرات خوبی درباره آن مطرح شد. شرکت در چنین جشنواره ای، برای من بخودی خود یک جایزه است و دریافت این تندیس نیز چیزی بیش از آن بود که من انتظارش را داشتم.»
دومین جایزه این جشنواره، تندیس نقره ای اسکندر، به فیلم «در کنار او» ساخته آصف کورمن، کارگردان اسرائیلی اهدا شد.
سومین جایزه را کریستینا گروزوا و پیتر والکانوف، کارگردانان فیلم «درس» دریافت کردند. تندیس برنزی اسکندر به این دو، به دلیل اصالت و نوآوری به کار رفته در فیلم اهدا شد.
داستان فیلم «درس» درباره معلمی است که تلاش می کند به دانش آموزان درسی درباره بخشش بدهد اما بگونه ای غیر منتظره این درس با زندگی اش درمی آمیزد. زندگی روزمره، بی رحمانه است و مشکلات مالی او را مجبور به برخوردهایی افراطی می کند. دو کارگردان فیلم داستان ساده ای را انتخاب کرده بودند که مبتنی بر شخصیت زنی ایده آل گرا بود و سپس مشکلاتش را نشان دادند، مشکلاتی که او را مجبور می کرد معیارهای اخلاقی را کنار بگذارد. فیلم در نهایت از درسهایی همچون شجاعت و عزم و اراده برای مقابله با مشکلات موجود در زندگی سخن می گوید.
کونستانتینا استاوریانوف، تهیه کننده فیلم می گوید: «این فیلم بر اساس یک داستان واقعی ساخته شده و درباره معلمی است که مجبور به سرقت از بانک می شود.»
رنا ووگیوکالو، دیگر تهیه کننده فیلم می گوید: «این فیلم فروپاشی های درونی را نشان می دهد. ارزش های اخلاقی شخصیت اصلی فیلم ناگهان سقوط می کند و او باید خودش را با دنیای جدید تطبیق دهد، دنیایی که بسیار با آنچه تصور می کرد، متفاوت بود.»
به گفته گوتز اسپیلمن، کارگردان اتریشی و عضو هیات داوران این جشنواره، تمام داوران از کیفیت بالای فیلم ها واقعا لذت بردند. بیشتر فیلمها واقعا جالب بودند و این، کمتر اتفاق می افتد. به نظر او، بالا بودن کیفیت آثار در جشنواره تسالونیکی، ویژگی منحصر بفردی است.
امسال میهمان افتخاری جشنواره، هانا شیگولا، بازیگر و خواننده مشهور آلمانی بود. او تندیس طلایی اسکندر را به دلیل سهمی که در هنر فیلمسازی داشت، دریافت کرد.
هانا شیگولا از الهه های سینمای آلمان محسوب می شود. او پس از همکاری با «راینر ورنر فاسبیندر» کارگردان و فیلمساز آلمانی، به یکی از مهمترین بازیگران پیشگام اروپا تبدیل شد. در کارنامه او، همکاری با فیلمسازان برجسته اروپایی از جمله فولکر شلوندورف، ژان لوک گدار و اتوره اسکولا نیز دیده می شود. در کنار فعالیتهای سینمایی، او خواننده ای پر آوازه نیز بود.
هانا شیگولا می گوید: «ما اغلب فاسبیندر را یک جادوگر می نامیم. او همیشه آثار فوق العاده ای تهیه می کرد و می توانست در زمانی کوتاه، چیزهای بسیاری را به تصویر بکشد. اما او بگونه ای افسون شده بود و به نظر می رسید که نفرینی در زندگی اش وجود داشت. شاید به این دلیل که با وجود تمام کارهایی که کرد، به عشق و جاودانگی آن اعتقاد نداشت.»
بازیگر و خواننده مشهور المانی برای میهمانان جشنواره تسالونیکی یونان، ترانه ای را که دارای جملاتی به سه زبان انگلیسی، فرانسوی و آلمانی بود، خواند و در این ترانه، خاطرات شگفت انگیز زندگی اش را بیان کرد.Ver video "برگزیدگان جشنواره تسالونیکی یونان معرفی شدند"
نگرانی جامعه جهانی از شیوع بیماری ابولا در مالی
یک پزشک کوبایی که در غرب آفریقا به ویروس ابولا آلوده شده، روز جمعه از سیرالئون به بیمارستانی در ژنو منتقل شد. بیماری دکتر فلیکس بائز ساریا، هم اکنون در وضعیت پایداری قرار دارد.
در زمانی که گزارش ها حاکی از کاهش میزان ابتلا به این ویروس در میان مردم غرب آفریقا بود، خبر مربوط به ابتلای مردم مالی به این بیماری جامعه جهانی را دوباره نگران ساخت. از مالی گزارش می رسد که تاکنون شش نفر در اثر ابتلا به ابولا جان باخته اند و نزدیک به پانصد نفر نیز در شرایط قرنطینه بسر می برند.
بان کی مون، دبیر کل سازمان ملل متحد در این باره گفت: «شیوع این بیماری در مالی عمیقا نگران کننده است. ما هم اکنون در حال عملی ساختن درس هایی هستیم که از شیوع ابولا آموختیم؛ تا از گسترش این بیماری در مالی جلوگیری کنیم.»
بر اساس اعلام سازمان جهانی بهداشت تاکنون ۱۵۳۵۱ نفر به این بیماری مبتلا شده اند که از این تعداد ۵۴۵۹ نفر جان باختند.
همچنین از کشور گینه، جایی که مردم آن نزدیک به یک سال است با بیماری ابولا دست و پنجه نرم می کنند خبر می رسد افرادی به یک خودروی صلیب سرخ حمله کرده و آن را به سرقت برده اند. در میان اموال این خودرو، نمونه های خونی وجود داشت که احتمال می رفت به ویروس ابولا آلوده باشند. این موضوع باعث شده نگرانی ها درباره گسترش بیشتر ویروس ابولا در این منطقه افزایش یابد.Ver video "نگرانی جامعه جهانی از شیوع بیماری ابولا در مالی"
آیا انسان باید به مریخ برود؟آیا مزایای رفتن انسان به مریخ بر خطرات این ماموریت فضایی برتری دارد؟
اگر روزی یک فضانورد برای اولین بار بر خاک آن فرود بیاید، با چنین منظره ای از دره ها و دشت های سیاره قرمز روبرو خواهد شد. رفتن به مریخ، الهام بخش، نگران کننده و در نهایت گامی مهم برای انسان و همزمان شروع عصر تازه ای در علم است.
اما این سوال همچنان برجاست: آیا انسان باید به مریخ برود؟ بهتر نیست بدلیل خطرات ماشین جای انسان را بگیرد؟
الکساندر گرست، فضانورد، یکی از حامیان سفر مریخ می گوید: «انسان حتما به کره مریخ می رود. اطمینان دارم. کافی است به تاریخ نگاه کنیم. وقتی انسان توانست کشتی بسازد به ساختن کشتی شد، نه تنها به سمت جزایر اطرافش به راه افتاد بلکه عازم افق های دور دست شد.
مشکل اصلی مسافت سفر است. بسته به مدار مریخ، فاصله بین زمین و مریخ بین ۵۵ تا ۴۰۰ میلیون کیلومتر است، این سفر طولانی به معنی عبور از خلا مملو از تشعشعات خطرناک است.
رومان شارلز، مهندس فرانسوی می گوید: «با فناوری که امروز در اختیار داریم ماموریت فضایی رفتن به مریخ و بازگشت آن سه سال طول می کشد . مسیر رفتن بین هشت تا ده ماه است. سپس برای داشتن موقعیت مناسب برای بازگشت، فضانوردان باید یک سال و شاید کمی بیشتر دVer video "آیا انسان باید به مریخ برود؟آیا مزایای رفتن انسان به مریخ بر خطرات این ماموریت فضایی برتری دارد؟"
نشست وایز؛ شناخت نوآوری ها در آموزش
فکر کردن در خارج از چهارچوب های معمول و استاندارد آموزش، موضوع امسال نشست نوآوری جهانی برای آموزش بود که در دوحه پایتخت قطر برگزار شد.
در مدتی بیش از سه روز ۸۴ کارگروه بحث و گفتگو در مرکز همایشهای ملی قطر برگزار گردید و میهمانان ویژه ای همچون ژاک جک لانگ، وزیر سابق آموزش و پرورش فرانسه در این نشستها شرکت کردند.
عمده ترین موضوع مورد بحث، چگونگی افزایش انگیزه در میان معلمان و دانش آموزان برای فراگیری بهتر بود چراکه نداشتن انگیزه یکی از مهمترین عوامل شکست و ترک تحصیل است.
یکی از ایده های مطرح شده در این باره، استفاده از بازی های ویدئویی در فرایند یادگیری بود.
جیمز پل گی، استاد دانشگاه آریزونا در ایالات متحده آمریکا می گوید: «بازی های ویدئویی مجموعه ای از مشکلات را به شما نشان می دهد، شما را علاقمند می کند و سپس برای یافتن راه حل ها به شما یاری می رساند. این اساس یادگیری است. ما در جهانی پر از مشکلاتی جدی زندگی می کنیم و به همین دلیل می خواهیم که مردم در حل مساله بهتر عمل کنند.»
معلمان نیز باید دانششان را در زمینه های مختلف افزایش دهند، خلاق باشند و نتایج را کنترل کنند. این یک چالش بزرگ است.
نوریا میرو، موسس مدرسه مونتسرات در اسپانیا نیز می گوید: «برای زمانی طولانی برنامه های آموزشی، دانش آموزان را مجبور به فراگیری دروس می کرد. شاید تصور می شد که این کار، فراگیری را آسان تر و در دسترس تر می کند. اما در واقع این شیوه فراگیری بسیار خسته کننده بود و حتی بالاتر از آن، می بینیم که دانش آموزان در نهایت مهارتی برای شاد بودن در زندگی واقعی و برای همکاری با دیگران و یا انجام کارهایی که واقعا مهم هستند، کسب نکرده اند. به همین دلیل فکر می کنم اکنون زمان آن است که همه چیز را کمی تغییر دهیم و آموزش را از حالتی رام، خارج ساخته و کمی وحشی کنیم.»
همچون سالهای گذشته، جوایز این مراسم نیز درخور توجه بود.
آن کاتن، موسس بنیاد کامفد (CAMFED) که یک سازمان غیردولتی در زمینه آموزش بیش از سه میلیون دختر در آفریقا بوده است، به علت تعهدش در آموزش، برنده جایزه ای به ارزش پانصد هزار دلار شد.
شش پروژه آموزشی دیگر نیز هر کدام مبلغ بیست هزار دلار برای تلاشهایشان در فراهم آوردن امکاناتی برای دسترسی بیشتر به سواد، افزایش خلاقیت و اشتغال کسب کردند.
یکی از این پروژه ها «آموزش دختران» نام داشت که در هند اجرا شده بود و به دختران کمک کرده بود تا به مدرسه برگردند و به ادامه تحصیل بپردازند.
سفینه حسین، موسس پروژه آموزش دختران در هند می گوید: «در حال حاضر ۴۵۰۰ داوطلب محلی با ما کار می کنند. آنها توانسته اند بیش از هشتاد هزار دختر را به کلاس های درس بازگردانند.»
ششمین نشست جهانی نوآوری در آموزش با اهداف بلندپروازانه ای در زمینه پرورش خلاقیت در کلاس های درس برگزار شد و امسال بزرگترین گردهمایی این نشست از زمان آغاز به کار آن تشکیل گردید و کارشناسانی از سراسر جهان را گرد هم آورد.Ver video "نشست وایز؛ شناخت نوآوری ها در آموزش"
نگاهی به سه روش نوین آموزشی برای جلوگیری از ترک تحصیل
برغم تلاشهایی که برای بهبود کمیت و کیفیت آموزش انجام می شود، همچنان در بسیاری از کشورهای جهان، مشکل ترک تحصیل دانش آموزان یکی از نگرانی های عمده به حساب می آید. چرا دانش آموزان ترک تحصیل می کنند؟ برای بازگرداندن آنها به مدرسه به چه رویکردها و روشهای آموزشی می توان متوسل شد؟ در این برنامه سه روش آموزشی را که موفق شده اند دانش آموزان را به کلاسهای درس بازگردانند، بررسی می کنیم.
رومانی؛ حمایت از کودکان ساکن دنیای مخوف زیر زمینی
طبق آمار یونیسف شمار کودکان خیابانی دربخارست، پایتخت رومانی حدود ۱۵۰۰ نفر است. پس از فروپاشی حکومت دیکتاتوری نیکولای چائوشسکو در این کشور (اواخر ۱۹۸۹ میلادی)، هزاران کودک رومانیایی یا سر از یتیم خانه های دولتی درآوردند، یا در خیابانها رها شدند. دنیای زیرزمینی تاریک و خطرناک شبکه های مترو و فاضلاب بخارست، تبدیل به مأمن بسیاری از این کودکان شد. از اوایل سالهای ۱۹۹۰میلادی سازمانهای غیردولتی بسیاری برای کمک به این کودکان و نوجوانان تاسیس شد.
سازمان غیر دولتی موسوم به «پارادا» (Parada)، توسط دلقک فرانسوی به نام میلود اولیکی تاسیس شده است. وی در اوایل دهه ۹۰ میلادی تصمیم گرفت کودکان خیابانی بخارست را از پناهگاههای تاریکشان نجات دهد.
«پارادا» از طریق بازی و مهارتهای عملی به این کودکان سواد و حرفه می آموزد. برگزاری کارگاههای سیرک برای این کودکان یکی از فعالیهای کلیدی «پارادا» است. این تمرینها کمک می کند تا این کودکان و نوجوانان اعتماد به نفسشان را بازیابند. این سازمان در سال ۲۰۰۰ برنده جایزه یونیسف شد.
*مکزیک؛ شکستن چرخه فقر با ارائه خدمات تحصیلی رایگان *
در بین کشورهای عضو سازمان همکاری اقتصادی و توسعه (OECD)، مکزیک بیشترین نرخ ترک تحصیل را دارد و از این نظر در آمریکای لاتین در بدترین وضعیت است. تنها ۶۵ درصد مکزیکی ها دوره آموزش های ابتدایی را تمام می کنند، و تنها ۴۶ درصد آنها دوره دبیرستان را به پایان می رسانند.
این مشکل بویژه در محلات زاغه نشین مکزیکوسیتی، پایتخت بسیار حاد است. اما بسیاری از خانواده ها در این مناطق محروم دیدگاه تازه ای پیدا کرده اند: آنها به اهمیت تحصیل فرزندان خود پی برده اند.
هدف مسئولان مدرسه کریستل هاوس در زاغه نشین مکزیکو سیتی شکستن چرخه فقر است. تنها خواست آموزگاران مدرسه از همه دانش آموزان این است که سر ۹۵ درصد کلاسهای حاضر باشند.
دانش آموزان این مدرسه، روزانه ۹ ساعت را در مدرسه می مانند و صبحانه و ناهارشان را نیز همین جا می خورند. به این ترتیب پدرومادرها می توانند همّ وغم خود را صرف کسب درآمد کنند و نگران مواد مخدر و خطرات دیگری که در خیابانها بعد از مدرسه، فرزندانشان را تهدید می کند، نباشند.
از سوی دیگر، والدین باید هر سال در ده کارگاه حضور پیدا کنند. هدف این است تا اهمیت تحصیل فرزندان برای آنها روشن شود.
این مدرسه در سال ۱۹۹۹ میلادی توسط فرد نیکوکاری به نام کریستن دیهان تاسیس شد. هدف وی ارائه کمکهای آموزشی با کیفیت و رایگان به خانواده های محروم مکزیکو سیتی بود.
بریتانیا؛ اعتماد دوباره به تحصیل برای آینده شغلی بهتر
بسیاری از دانش آموزانی که دغدغه بیکاری دارند، از خود می پرسند که اهمیت درس خواندن چیست؟
چگونه می توان این نوجوانان را ترغیب کرد که دوران تحصیل را به پایان برسانند؟ روش آموزشی نوینی در بریتانیا سعی می کند این دانش آموزان را در کلاس درس نگه دارد.
گروهی از معلمها، سه سال پیش برنامه درسی جدید برای دیپلم بین المللی در بریتانیا، موسوم به «دیپلم بین المللی حرفه ای» یا “آی بی سی سی”(The IB Career-related Certificate) ارائه کرده اند.
هدف طراحان، سازگاری و تناسب برنامه درسی با زندگی شغلی بود. بر همین اساس آنها سعی کردند مواد درسی را با آموزشهای حرفه ای درهم آمیزند.
دکتر سیوا کوماری، رئیس سازمان دیپلم بین المللی یا «آی بی» (IB) از مدافعان این روش است و می گوید زمان آن رسیده است که مرزهای سنتی مدارس جابه جا شود تا جا برای دانشجویان قرن جدید باز شود.Ver video "نگاهی به سه روش نوین آموزشی برای جلوگیری از ترک تحصیل"
کسری بودجۀ فرانسه این کشور را در مقابل کمیسیون اروپا قرار داده است
پارلمان فرانسه از روز سه شنبه، چهاردهم اکتبر، بررسی بودجۀ ۲۰۱۵ و همچنین طرح قانون امور مالی برای این کشور را آغاز می کند. این اقدام در حالی صورت می گیرد که کمیسیون اروپا نیز از روز چهارشنبه، بودجۀ پیشنهادی از سوی دولت فرانسه برای سال ۲۰۱۵ را تحت مطالعه قرار می دهد.
بروکسل از بودجۀ ارائه شده ناراضی است و منابع نزدیک به کمیسیون اروپا، از رد احتمالی بودجه ارائه شده توسط فرانسه سخن گفته بودند. کمیسیون اروپا از فرانسه خواسته بود کسری بودجه خود را به کمتر از ۳ درصد تولید ناخالص داخلی برساند که این امر در بودجۀ ۲۰۱۵ اجرا نشده است.
میشل سپن، وزیر اموردارایی فرانسه می گوید: “دولت فرانسه در بودجه ای که اعلام کرده بسیار جدی است و هر گونه ریاضت اقتصادی را رد می کند. تا سال ۲۰۱۷، کسری بودجه به کمتر از ۳ درصد بازخواهد گشت.”
در حال حاضر، کسری بودجۀ فرانسه ۴.۴ دهم درصد است. این میزان کسری بودجه برای سال آینده، ۴.۳ دهم درصد پیش بینی شده است که تنها یک دهم درصد کاهش نشان می دهد. در کنار این امر، برای کسری بودجۀ ساختاری فرانسه هیچ کاهشی تعیین نشده در حالیکه این میزان برای کشورهایی با کسری بودجۀ بالا تنها ۰.۵ درصد است.
بدهی دولت فرانسه نیز افزایش یافته و این کشور یکی از مقروض ترین کشورهای منطقۀ پولی یوروست. بدهی فرانسه در حال حاضر بیش از ۹۳ درصد تولید ناخالص داخلی است و این کشور، در حال حاضر بیش از دو هزار میلیارد بدهی دولتی دارد.
علیرغم اینکه دولت فرانسه قول داده است تا سال ۲۰۱۷، مبلغ ۵۰ میلیارد یورو صرفه جویی کند، با اینحال در بودجۀ ارائه شده برای سال آینده، تغییر زیادی دیده نمی شود. هزینه های دولت فرانسه در بودجۀ سال ۲۰۱۵ نسبت به بودجۀ معرفی شده از سوی آلمان، ۱۰ رتبه بیشتر است.
نرخ بهرۀ نیز در فرانسه نسبت به دیگر کشورهای اروپا بیشتر است و پس از دانمارک و بلژیک، این کشور در ردۀ سوم قرار دارد.
در صورتیکه فرانسه برای کاهش کسری بودجۀ خود، طبق برنامه های خواسته شده عمل نکند، باید در برابر کمیسیون اروپا پاسخگو باشد.
مانوئل والس، نخست وزیر فرانسه از دیگر کشورهای عضو اروپا خواسته است در بحث بر سر بودجۀ سال ۲۰۱۵، به خواسته های این کشور احترام بگذارند و تاکید کرده است بودجۀ این کشور تنها به فرانسه مربوط می شود و پارلمان اروپا نمی تواند بودجۀ فرانسه را رد کند.
این درحالیست که فرانسه ممکن است در صورت عدم اجرای برنامه های اتحادیه اروپا، با یک جریمۀ ۴ میلیارد یورویی روبرو شود.
مارک تواتی، اقتصاددان فرانسوی می گوید: “فرانسه به یک شوک درمانی در اقتصاد نیاز دارد. نه در زمان دولت سارکوزی و نه در زمان حاضر و تحت دولت اولاند، این شوک درمانی اجرا نشد و آنچه امروز در اقتصاد می بینیم یک درام است. با این روش، افزایش کسری بودجه و افزایش بدهی همچنان ادامه خواهد داشت.”
دولت فرانسه در کنار آلمان و ایتالیا، مواضع سختگیرانه ای در مقابل برنامه های ریاضتی دارد و معتقد است که برنامه های اتحادیۀ اروپا باید بر رشد متمرکز شود. فرانسه می گوید با انضباط مالی در میان کشورهای این اتحادیه موافق است اما برنامه های دیکته شده از سوی اتحادیۀ اروپا از جمله تعیین سقف برای کاهش کسری بودجه را مثبت نمی داند.
فرانسوآ اولاند، رییس جمهوری فرانسه در این باره می گوید: “ما باید سیاست های مالی و بودجه ای خودمان را با توجه به رشد اقتصادی تنظیم کنیم چرا که اگر همۀ کشورها برنامه های ریاضت اقتصادی را اجرا کنند، امری که شامل فرانسه نمی شود، رشد اقتصادی بیشتر کند خواهد شد.”
موقعیت فرانسوآ اولاند، رییس جمهوری فرانسه در داخل کشور بسیار متزلزل است و در صورتیکه این کشور از سوی کمیسیون اروپا جریمه شود، جایگاه سوسیالیست ها ضعیف تر خواهد شد.
این امر می تواند به نفع احزاب راست و یا راست افراطی از جمله جبهۀ ملی منجر شود که همراه از اوضاع نامطلوب اقتصادی در فرانسه برای حمله به دولت فرانسه اولاند بهره می برند.
هم دولت پیشین و هم دولت کنونی، افزایش مالیات را برای تامین بودجۀ مورد نیاز به اجرا گذاشته اند. در کنار افزایش مالیات، اقتصاددانان از کاهش هزینه های دولتی برای کاهش کسری بودجه سخن می گویند.
حال سوال این است که میان دو سیاست افزایش مالیات و کاهش هزینه های دولتی، کدام راه برای کاهش کسری بودجه موثرتر است.
انتخاب هر کدام از این دو راه می تواند با اعتراض اقشار جامعه روبرو شود اما با توجه به شرایط موجود و با نگاهی به میزان بدهی فرانسه، به نظر می رسد دولت این کشور راهی بجز انتخاب یکی از این دو راه و یا شاید هم انتخاب هر دو گزینه نداشته باشد.Ver video "کسری بودجۀ فرانسه این کشور را در مقابل کمیسیون اروپا قرار داده است"
فیلیپ استارک: کاربرد، مهمتر از زیبایی است
خلاقیت فیلیپ استارک، طراح فرانسوی، حد و مرز نمی شناسد. از شاتل فضایی تا صندلی و دستگاه آبمیوه گیری، بسیاری از اشیائی که او طراحی کرده برای همه شناخته شده اند اما خود او کمتر. ایزابل کومار، خبرنگار یورونیوز، به دیدار فیلیپ استارک رفته و گفتگوی اختصاصی با او داشته است.
ایزابل کومار، یورونیوز: فیلیپ استارک، از اینکه در این برنامه گفتگوی جهانی با ما هستید متشکرم. شما سالهاست که طراحی می کنید، و هنوز بنظر می آید که هزاران ایده دارید، اینطور نیست؟
فیلیپ استارک:
باید ترکیبی از مسائل مختلف را در نظر گرفت اما منشا آن یک بیماری روانی است. یک بیماری روانی که به کمک تصویربرداری مغز، و فهم رابطه سیناپس ها در مغز و غیره روز به روز آن را بهتر درک می کنیم. بنابراین فکر نمی کنم اتفاق خاصی بیافتد و این بیماری در من خیلی تغییر کند. وقتی جوان هستیم، دوست داریم خیلی چیزها را بیان کنیم و اظهار وجود کنیم. من هم این کار را کردم اما دیگر خیلی جوان نیستم. با این حال به کارم ادامه می دهم. به نظر من وظیفه اصلی در زندگی، خدمت کردن است.
یورونیوز: دقیقا به چه کسی خدمت می کنید؟
فیلیپ استارک:
به جامعه ام خدمت می کنم. هر شخص نماینده قبیله اش است. هرگز نباید به جای دیگری فکر کرد. باید برای خودمان کار کنیم یا برای همسر، دختر، مادر، دوستانمان. اینجاست که با حقیقت و با صداقت همراهیم. در بازاریابی نیستیم و تنها در اینصورت کارها امکانپذیر است. این قبیله یک طراح و آن قبیله طراح دیگری خواهد داشت. نباید سعی کرد طراح دیگران بود.
یورونیوز: شما می گویید از رویاهایتان الهام می گیرید. چطور ممکن است؟
فیلیپ استارک:
من به اوتیسم مبتلا هستم؛ خوشبختانه خیلی کم. اما اوتیست هستم.
وقتی شما با کسی صحبت نمی کنید، وقتی دیگران را نمی بینید، تلویزیون تماشا نمی کنید. هنگامی که به شما توضیحی می دهند اما شما چیزی درک نمی کنید و ترجیح می دهید به جای اینکه با دیگران باشید، تنها بمانید... سرانجام متوجه برخی مسائل می شوید. این اوتیسم باعث شده من تقریبا در انزوای کامل زندگی کنم. من هیچ اطلاعی از دنیای خارج از محیطم ندارم. فقط یک کنجکاوی عمیق و عشق عمیق برای آنچه «ما» هستیم دارم.
یورونیوز: شما که اینقدر در انزوا هستید، چگونه می دانید ما، چه کسانی هستیم؟
فیلیپ استارک:
اغلب، دیدن یک شخص کافی است تا برخی مسائل را درک کنیم. برای مثال وقتی صدابردار شما را می بینم، چیزهایی درک می کنم. یک سری نشانه ها و علائم بسیار ریز و ناخودآگاه وجود دارد که برای درک مسائل به ما کمک می کند . و خوبی آن این است که در جریان های اندیشه و مکاتب فکری نیستیم و از مهمانی های اهل مُد اجتناب می کنیم.
یورونیوز: می خواستم به برخی از پرسش های کاربران بپردازیم که دوست دارند کمی بیشتر در مورد شما بدانند. یانیک ژیرس پرسیده است: «در زندگی حرفه ای به چه موانعی برخورده اید؟ و چطور به این مرحله رسید؟»
فیلیپ استارک:
هیچ مانعی وجود ندارد. همه چیز کم کم پیش می آید. در کلاس درس شروع به نقاشی کشیدن می کنید، و معلم شما رو بیرون می کند چون هیچ وقت درس نمی خوانید. من هیچ وقت در هیچ امتحانی قبول نشدم؛ چون هیچ وقت قادر به یادگیری چیزی نبودم... بعد، یک روز، معلم می بیند که نقاشی جالبی کشیدید و برای اولین بار شما یک معامله می کنید: به شما می گوید: نقاشی هایت رو بده به من و من هم تو را راحت می گذارم و اینطور بود که زندگی من و نقاشی هایم شروع شد. فکر کنم پنج سالم بود. کم کم، این کار را برای دوستانتان، برای روستایتان و برای کشورتان می کنید. بعد هم یک شخصی در آن طرف دنیا می گوید، کار آن فرانسوی بد نیست... و شروع می کنید به ساختن. برای همین، صداقت، خیلی خیلی مهم است. چون دنیای کوچکی است و اگر شما کوچکترین کار بدی انجام دهید، همه فورا می فهمند. پس، صداقت، سرمایه گذاری روی انسان ها، سرمایه گذاری روی خلاقیت، دائما تلاش کردن، بالا بردن دانش حرفه ای، و همه اینها یک مجموعه است و هیچ مانعی وجود ندارد.
یورونیوز: آیا به نظر شما، اروپا یا فرانسه، به جوانانی که می خواهند یک شرکت کوچک طراحی راه اندازی کنند، به اندازه کافی کمک می کند؟
فیلیپ استارک:
همه چیز، همه جا امکانپذیر است. بعضی ها در اردوگاه های کار اجباری داخائو یا تربلینکا، با سیب زمینی دستگاه رادیو می ساختند. راههای مختلفی برای فرار پیدا می کردند. از درون چاه، از داخل یک معدن، برای زنده ماندن همیشه راههایی وجود دارد. پس در هر شرایطی، ما همیشه می توانیم کاری بکنیم. و زیبایی، همین است، این چیزی است که هیجان انگیز است.
یورونیوز: اینجا می خواهم سوال اینترنتی یکی از مخاطبانمان را مطرح کنم، به نام «میستر گرین». او پرسیده: «کدام یک برای شما مهمتر است: کاربرد یا زیبایی؟»
فیلیپ استارک:
«کاربرد» مهمترین ویژگی در همه چیز است. حتی یک شعر، یک کاربرد دارد. یک شعر زیباست چون ریتم آن جذاب است. تصویری که توسط کلمات ایجاد میکند، به شما ایده می دهد. و در آخر، دختری که شما آن شعر را برایش می خوانید به آغوشتان می آید. کاربرد کاملا حفظ شده است. هیچ چیز زیبا وجود ندارد که در درجه اول، ساختار آن کاربردی نباشد.Ver video "فیلیپ استارک: کاربرد، مهمتر از زیبایی است"
پدرو آلمودوار: در فیلمهای کمدی شخصیت زنان را به مردان ترجیح می دهم
پدرو آلمودوار نزدیک به ۲۰ فیلم در کارنامه هنری خود دارد. کارگردان اسپانیایی در ۶۵ سالگی با همان شور و نگرانی های آغاز کار روبروست. وی می گوید که تازه ترین فیلمش بازگشتی به دوران جوانی اش است. آلمودوار امسال، در ششمین دوره جشنوراره فیلم لومیر در شهر لیون فرانسه جایزه «لومیر» را دریافت کرد. ماریا پینِرو، خبرنگار یورونیوز با او گفتگویی در تئاتر سلستن لیون انجام داده است.
یورونیوز: پدرو المودوار، شما مشهورترین کارگردان اسپانیا در سطح جهانی هستید و تاکنون جوایز بین المللی زیادی نصیب شما شده است. از دانشگاه هاروارد مدرک دکترای افتخاری دریافت کرده اید. شبهای افتتاح فیلمهای شما رخدادهای مهمی محسوب می شوند. خیلی از مردم می گویند که شما یکی از کارگردانانی شده اید که در ارتباط با آنها کیشی شکل گرفته است، نوعی کیش شخصیت. درباره این برچسب چه احساسی دارید؟ باعث خوشحالی تان است یا اینکه آزارتان می دهد؟
پدرو آلمودوار:
«هر جایزه ای خوشحالی زیاد به همراه دارد. مثل اینکه کسی به شما می گوید که دوستتان دارد و شما هم باید از او تشکر کنید. اما وقتی جایزه داده شد، همه چیز به وضعیت عادی باز می گردد. خوب من از همه سپاسگزارم و فکر می کنم بخت یارم بوده است. حتی در خواب هم نمی دیدم که اینگونه از من تقدیر شود.
اما حقیقت این است که وقتی می خواهید فیلم جدیدی را شروع کنید یا با واقعیت پیر شدن روبه رو شوید، این جوایز هیچ کمکی نمی کنند. همیشه باید به دنبال چالشهای جدید بود و فقط این است که به زندگی هیجان می دهد. همان هیجانی که در شروع کار داشتم، یعنی موقعی که کارگردانی و فیلم ساختن را شروع کردم و همان نگرانیها دوباره سراغم می آید. زیرا هیچگاه از پیش نمی دانید فیلم چطور از کار در خواهد آمد و هنگام ساخت فیلم چه اتفاقاتی پیش می آید.»
یورونیوز: شما بازیگر بوده اید، کارگردان بوده اید، فیلمنامه نوشتید و فیلم هم تهیه کرده اید. در نتیجه تمام جنبه های فیلم هایی را که می سازید، کنترل می کنید. از جنجالها و بحثهایی که گاهی در اینباره به وجود می آید تعجب می کنید یا عمداً اینطور عمل می کنید؟
پدرو آلمودوار:
«اینکه من عمداً بخواهم جنجال به پا کنم و بحث ایجاد کنم، خیلی درست نیست. اما می دانم که این جور حرفها به نوعی نشانه آزادی و حق کسانی است که فیلمهای مرا می بینند. از پیش نمی دانم بر سر چه چیزی جنجال به پا خواهد شد، اما چون از همان اولین فیلمی که ساختم این جنجالها پیش آمد، دیگر عادت کرده ام و شگفت زده نمی شوم. اما واقعاً به دنبال این جور جنجال ها نیستم. اگر دست خودم بود، دوست داشتم با مخاطبان همدست باشم. از کسانی که از کار من خوش شان نمی آید یا نسبت به آنها اعتراضی دارند، تنها چیزی که می خواهم این است که دستکم توضیح یا توجیهی داشته باشند. چیزی که در این نوع انتقادها دوست ندارم این است که این انتقادها تبدیل به حمله مستقیم می شوند. من آگاه هستم که چه طور فیلمسازی هستم و نمی توانم وانمود کنم که همه فیلمهای مرا دوست دارند. مردم متفاوت هستند و واکنش ها یشان هم با هم فرق دارد.»
یورونیوز: شما گفته اید که شخصیتهای زن را ترجیح می دهد و با نقش مادر می توانید در هر ژانری فیلم بسازید.
پدرو آلمودوار:
«بله به نظرم چیزی شبیه به این گفته ام.»
یورونیوز: چرا این احساس نزدیکی به زن ها را دارید؟ چه طور می توانید به این راحتی وارد دنیای آنها شوید؟
پدرو آلمودوار:
«برای فهمیدن حرفِ دل زن ها لازم نیست که دانشگاه بروید یا درس خاصی را بخوانید. باید چشم و گوش، و کمی کنجکاوی داشته باشید. اما فکر می کنم این احساس نزدیکی به دنیای زنها به این دلیل است که زنها مرا بزرگ کردند. البته مادرم بی پول بود، درست بعد از جنگ بود. هر جا که نگاه می کردید بچه ها دنبال مادرشان بودند. ما اگر هم با مادرمان نبودیم، نزد زنان همسایه بودیم.
از این رو،در قدیمی تری خاطرات دوران کودکی ام، زنان دور و بر من هستند. به یاد می آورم که به داستانهایشان گوش می کردم. تمام زندگی ام گوش دادن به داستانها آنها بود. همه جور سبک داستانی پیدا می شد: ملودرام، ترسناک، کمدی، موزیکال. زیرا همه جور اتفاقی دوروبر ما پیش می آمد، درست در برابر چشمان بچه ای چهارساله که آنجا نشسته بود. آن موقع نمی دانستم که روزی کارگردان خواهم شد، اما از تمامی رخدادهای اطرافم از آن موقع، چیزهایی در ذهنم باقی مانده است.»
یورونیوز: شما همینطور گفته اید که ساختن کمدی در باره مردان برایتان آسان نیست.
پدرو آلمودوار:
«بله حقیقت دارد. چون خودم مرد هستم. به نظرم، خندیدن یا جوک ساختن در باره شرایط خودم سختتر از همین کار درباره زنان است. با زن ها فاصله بیشتری دارم. در هر حال مردها بیشتر به نقشهای دراماتیک و جدی می خورند. زنها خیلی بیشتر رفتارهای واقعی و خودجوش از خود بروز می دهند. این نوع رفتارها برای کمدی خیلی مناسب تر است. البته ببخشید که این حرف را می زنم!»
یورونیوز: در سالهای اخیر در بین فیلمهای شما بیشتر کارهای درام و جدی دیده می شود تا کمدی. اما همه چیز با این فیلم آخر که «خیلی هیجان زده هستم» نام دارد، تغییر کرد. این فیلم به سبک فیلم های دهه ۱۹۸۰ میلادی ساخته شده است و همان حال وهوای فیلمهای اول شما را دارد. آیا شما با این فیلم می خواستید یاد آن دوره را زنده کنید؟ دلتان برای آن دوران تنگ شده است؟
پدرو آلمودوار:
«من خیلی آدمی نیستم که دلم برای چیزی تنگ بشود اما فکر می کنم آنچه از سالهای هشتاد به یاد دارم دقیق، حقیقی، وعینی است. این دوره، دوران فوران آزادی ها بود، نه فقط در سینما، بلکه در زندگی ، در خیابان، در تفریحات شبانه، در زندگی روزمره. نمی توان آن دوره را با وضعیت فعلی در اسپانیا مقایسه کنید. دهه هشتاد میلادی دورانی بود که من تجربه کسب می کردم، اولین فیلمم را ساختم : «پپی، لوسی، بوم».دهه هشتاد میلادی اولین دهه دموکراسی در اسپانیا بود: سالهای جشن گرفتن. دهه ای هیجان انگیز بود که من بیشتر از هر زمان دیگری در طول ۳۰ سال زندگی سینمایی امVer video "پدرو آلمودوار: در فیلمهای کمدی شخصیت زنان را به مردان ترجیح می دهم"
شگردهای تبلیغاتی و منابع مالی داعش چگونه است؟
در بریتانیا، نگرانی در مورد پدیده داعش بسیار نیرومند است. شبه نظامیان موسوم به “دولت اسلامی” یا همان داعش جنگی به راه انداخته اند که بسیاری متوقف کردن آن را دشوار می دانند. برای جامعه مسلمانان بریتانیا، اکنون فضایی به شدت احساسی و پر تنش به وجود آمده است.
از انتشار ویدئوهای مربوط به سر بریدن گروگان ها به دست جهادی های بریتانیا در سوریه گرفته، تا پیام های تویتری پیکارجویان بریتانیایی که خواهان حمایت از شبه نظامیان موسوم به “دولت اسلامی” شده اند، جامعه مسلمانان در بریتانیا و بلکه در تمام اروپا را ناراحت ونگران کرده است. آنها در عین حال متهم هستند که تا کنون به اندازه کافی علیه کسانی که نام دین آنها را لکه دار کرده اند، سخن نگفته اند.
یک امام جمعه: “فکر می کنم بهترین توصیف برای داعش این است که آنها را کاوبوی بنامیم. آنها اسلام را نمایندگی نمی کنند و صلاحیت این کار را ندارند.
و امام جمعه ای دیگر: “من به عنوان یک مسلمان سنی، نمی توانم خلاف
ت داعش را بپذیرم. من داعش را یک سازمان تروریستی می دانم.”
شوکت وارایک از جامعه مسلمانان بریتانیا: “جامعه مسلمانان بریتانیا، بر سر ارسال پیامی بر ضد افراط گرایی در داخل خود تبادل نظر کرده است. اما آنچه اکنون لازم است، صحبت در این مورد در بیرون از جامعه مسلمانان است. این جنگی غیر متعارف است که کسی پیش از این هرگز به چنین شکلی راه نیانداخته بود. این جنگی تبلیغاتی است که از سوی کانال های ارتباطی هر دو طرف در آن دمیده می شود. اما ایده ارسال پیام مستقیم جامعه مسلمانان به مردم، مثلا روی تلفن آنها و به نحوی که بدون فیلتر بتوانند به پیام دسترسی داشته باشند، ایده بی نظیری است.”
اما آیا جامعه مسلمانان بریتانیا یا اروپا می تواند با گروهی رقابت کند که انتشار ویدیوهای آنها چه مربوط به کشتار انسانها و چه استخدام نیروهای تازه، پشت رهبران جهان را لرزانده و تصاویر خشونت آفرینی آنها به یمن شبکه های اجتماعی همه جا گسترده است؟
بعضی از ویدیوهای داعش کیفیتی بسیار بالا در حد تولید هالیوودی دارند، اما “جیمی بارتلت” که کتابی در این باره به نام “شبکه شیطانی” نوشته، می گوید کیفیت آنها بالاست اما پول زیادی صرف آن نشده است.
جیمی بارتلت: “هزینه تولید با کیفیت بالای ویدیوها و هزینه توزیع آنها، اکنون به یاری شبکه های اجتماعی بسیار بسیار پائین است. کاری بسیار ارزان است اگر توجه داشته باشیم که بسیاری از کسانی که کارهای رسانه ای داعش را انجام می دهند، جوانان اروپایی هستند که پس از تولید محتوای مناسب می دانند چگونه با آن و از طریق رسانه های اجتماعی کمپین راه بیاندازند. تنها تفاوت که باعث شگفتی ما شده این است که آنها یک گروه اسلامی اند.”
این شبکه رسانه های اجتماعی برای راه انداختن جنگ، توسط گروهی اداره می شود که خواهان ایجاد خلافت اسلامی به شیوه قرن هفتم هستند. طنزی در این مسئله نهفته که از چشم “ارین سالتمن” تحلیلگر افراط گرایی آنلاین به دور نمانده است. او ادعا می کند که تبلیغات داعش، محصولی قرن بیست و یکمی است.
ارین سالتمن: “با انتشار هر ویدیوی تازه ای آنها ویرایش خود را تغییر می دهند. آنها بر اساس واکنش بین المللی نسبت به ویدیوی قبلی تلاش می کنند تا از خود تصویری متفاوت ارائه کنند. همانگونه که می بینید، اخیرا کمتر دست به سر بریدن زده اند، زیرا درک کرده اند که رسانه های بین المللی علیه آنها، علیه تبلیغاتشان و علیه استخدام نیروهایشان، فعال شده اند. آنها از قربانیانشان به عنوان ابزاری برای جلب حمایت بیشتر از روایت مذهبی شان استفاده می کنند.”
تام کیتینگ، یک بانکدار و سرمایه گذار است که که در مورد تامین مالی سازمان های تروریستی مطالعه کرده است. او با این نکته توافق دارد که گروه موسوم به دولت اسلامی، نه تنها از نظر رسانه های اجتماعی، بلکه از نظر تامین مالی نیز بسیار زرنگ و دانا است. او برآنست که داعش در آغاز و هنگام تسخیر بخش های کوچکی از عراق، از طریق قاچاق و اخاذی، پول زیادی جمع کردند. اما باید دانست که آنها از اشتباهات القاعده نیز بسیار آموخته اند.
تام کیتینگ: “فکر می کنم از نگاه رسانه ای، گروه موسوم به دولت اسلامی از هیچ جایی نشات نگرفته، اما باید در نظر داشته باشید که سازمان آنها ریشه ای ده- پانزده ساله دارد که برای تامین مالی و پایه گذاری قدرت خود سال ها وقت داشته و هشیارانه درس هایی در این زمینه آموخته اند. یکی از این درس ها این است که شما قبل از گسترش نهضت خود به منابع مالی قابل اطمینان نیاز دارید. این یکی از دلایلی بود که القاعده را در عراق فلج کرد. اگر به عملکرد آنها در تامین مالی نگاه کنید، خواهید دید که از رابطه و فنون مدیریت مالی شرکت های کوچک و بزرگ در بلعیدن سرمایه های نقد نیز درس هایی آموخته اند. از این نظر، برای آنها در دست گرفتن کنترل شهرها و میدان های نفتی اهدافی پر جاذبه اند.”
تخمین زده می شود که داعش ثروتی حدود یک و نیم میلیارد یورو در اختیار دارد. این پولی است که با آن سلاح می خرد و اهداف دولت اسلامی را به پیش می برد.
افضل اشرف عضو سابق ارتش بریتانیا است که مدتی در عراق بوده است. باور او این است که داعش بیش از همه از اشتباهات القاعده آموخته است.
افضل اشرف: “علت غلبه داعش بر القاعده این است که داعش آنچه را که القاعده نتوانست به دست آورد، به چنگ آورد. آنها مناطقی را به قلمروی خود آوردند که می توانستند آنها را کنترل کنند. ابتدا بر مناطق کوچکی مسلط شدند و سپس با حمله به عراق قلمروی خود را گسترش دادند. آن هم نه صرفا با اتکا به نیروی نظامی خود، بلکه با اتکا به شکست ارتش عراق در اینکه بتواند یک نیروی دفاعی موثر باشد. آنها از بی اعتباری سیاسی و نظامی دولت عراق استفاده کردند و کنترل سرزمین های زیادی را به دست گرفتند و این احساس آمادگی را یافتند که اعلام دولت اسلامی و حتی خلافت اسلامی کنند.”
بازداشتن گروه موسوم به دولت اسلامی از گسترش ریشه های خود، در مرکز اهداف حملات هوایی ائتلاف تحت رهبرVer video "شگردهای تبلیغاتی و منابع مالی داعش چگونه است؟"
آیا سوییس درهایش را بروی خارجی ها خواهد بست؟
قرار است در کشور سوییس، در تاریخ ۳۰ نوامبر یک همه پرسی برای ایجاد محدودیت در پذیرش مهاجران برگزار شود.
در شهر افینگن در ایالت آرگاو، واقع در منطقه آلمانی زبان سوییس، درباره این همه پرسی گفتگوهایی بسیار داغ در جریان است.
آندریاس تومن، شهردار افینگن که عضو حزب سبز آرگاو و دبیر گروه «اکوپوپ» است، از مخالفان ازدیاد جمعیت این کشور محسوب می شود. «اکوپوپ» طرحی تهیه کرده و خواهان ایجاد محدودیت در پذیرش مهاجر به میزان دو درصد جمعیت سالانه این کشور است تا اثرات زیست محیطی رشد جمعیت در سوئیس کاهش یابد.
آندریاس تومن می گوید: «تعادل زیست محیطی مدت طولانی است که در سوئیس به هم خورده است. ما می خواهیم طبیعت را حفظ کنیم. آیا ارزش دارد که به نام موفقیتهای اقتصادی، در همه جا بتن قرار دهیم و انتخاب دیگری برای فرزندانمان نگذاریم؟ آیا می توان برای فرزندان، کشوری را به ارث گذاشت که بطور کامل از نظر مواد غذایی، انرژی و مواد خام به خارج وابسته است؟ روشن بگویم این جهانی نیست که بخواهم برای فرزندانم باقی بگذارم.
در ماه فوریه گذشته نیز ساکنان سوئیس به طرح دیگری رای دادند که توسط «حزب مردم» این کشور تهیه شده بود. این حزب راست محافظه کار، خواهان ایجاد سهمیه برای خارجی ها شده بود. اکنون در طرح جدید نیز پیشنهاد شده که شمار مهاجران به شانزده هزار نفر در سال کاهش یابد که رقمی پنج برابر کمتر از رقم امروزی آن است.
یکی از شهروندان می گوید: «این یک فاجعه است زیرا ما جدای از بقیه اروپا نیستیم. ما در مرکز اروپا
قرار داریم و نمی توانیم مرزهایمان را ببندیم.»
و یک زوج معتقدند می گوید: «ما موافقیم که لازم است برای جمعیت زیادی که به این کشور می آیند، متناسب با میزان ساکنان و اندازه کشور محدودیتهایی قائل شد. اما چیزی که مطرح می شود محدودیت بیش از اندازه ای است....این تاحدودی بیگانه ستیزی است.»
شهروند دیگری می گوید: «مردم بسیاری به اینجا می آیند تا تنها از امتیازات زندگی در سوئیس استفاده کنند زیرا ما درهایمان را روی همه باز کردیم. مردم زیادی به اینجا می آیند و هیچ کاری انجام نمی دهند آنها فقط امتیاز می گیرند.»
کشور سوئیس هشت میلیون نفر جمعیت دارد و خارجی ها حدود یک چهارم این جمعیت را تشکیل می دهند. نیمی از مساحت این کشور کوچک را مناطق کوهستانی تشکیل داده است.
سخنگوی گروه «اکوپوپ» می گوید با توجه به تراکم بالای جمعیت در اروپا، این کشور توان تحمل فشار بیشتری را ندارد و به همین دلیل طرح آنها نباید بیگانه ستیزی تعبیر شود. دیگر اینکه آستانه ای که برای پذیرش مهاجر از سوی گروه «اکوپوپ» مطرح شده، بسیار کمتر از چیزی است که دیگر کشورهای اروپایی به دنبال اجرای آنند.
آنیتا مسر می گوید: «این یک مسئله نژادی نیست بلکه یک مشکل جدی آماری است. هر ساله ۷۳ هزار نفر به سوئیس می آیند که به معنی ساخت ۴۰ هزار خانه جدید و ۵۶ هزار اتومبیل بیشتر است. این آمار سال ۲۰۱۳ میلادی است. ما تنها می خواهیم که شمار ورود این افراد به کشور کاهش یابد تا تاثیرات کمتری بر چشم اندازهای این کشور بگذارد.»
این استدلال ها توسط دولت سوئیس رد شده است چراکه طرح «اکوپوپ»، توافق تجاری دوجانبه میان سوئیس و اتحادیه اروپا را به هم زند. توافقی که بر اساس حق آزادی حرکت میان کشورهای اروپایی بوجود آمده است. این توافقنامه تجاری، یک بار در همه پرسی ماه فوریه این کشور تهدید شده است و اکنون فعالان اقتصادی و صاحبان کسب و کار در سوئیس نگران پیروزی طرح «اکوپوپ» در رای گیری پیش رو هستند.
کریستینا گاجینی، از مدیران فدراسیون شرکتهای تجاری سوئیس می گوید: «با این کار شرکتهایمان با مشکل استخدام نیرو مواجه خواهند شد چراکه سهمیه بندی مطرح شده بسیار کم است. آنقدر کم که حتی نمی توان تقاضاهای پناهندگی سیاسی را پذیرفت. از سوی دیگر، پس از رای گیری ۹ فوریه، روابط ما با اتحادیه اروپا با مشکلاتی مواجه شده است. ما باید راه حلی برای مصالحه بیابیم و این کار زمان می برد. بنابراین همه پرسی دوم با موضوعی مشابه، آنهم در یک سال، باعث می شود که به نتیجه رسیدن گفتگوها با اتحادیه اروپا زمان بیشتری برد.»
با توجه به نرخ پایین بیکاری و کمبود نیروی فارغ التحصیل از آموزش های عالی، اتباع سوئیس به تنهایی نمی توانند نیروی کار مورد نیاز شرکتها را تامین کنند.
ژان مارک پروبست، رییس فدراسیون اتحادیه های بازرگانی سوئیس، خود در بخش ماشین آلات فعالیت دارد. او تاکید می کند که در سوییس بخش ساخت و ساز تا حد زیادی به نیروی کار خارجی وابسته است.
او می گوید: «آخرین مکانیکی که به استخدام درآوردم یک فرانسوی بود؛ یکی از ساکنان مناطق مرزی این کشور. من همچنین چند ایتالیایی استخدام کرده ام، کسانیکه در بخش هایی فعالند که نیروی کار زیادی برای آن وجود ندارد. من افرادی را استخدام می کنم که بسیار ماهرند، افرادی که نمی توانم مانند آنها را در بازار کار سوییس بیایم. بنابراین من برای حفظ و توسعه کسب و کارم به نیروی کار خارجی نیاز دارم.»
یکی دیگر از بخش های مخالف طرح «اکوپوپ» بخش درمانی است. در بیمارستان دانشگاه «کانتون وو» در لوزان، حدود ۱۰ هزار نفر مشغول کارند که نیمی از آنها خارجی هستند. ایجاد محدودیت در جذب نیروی کار خارجی باعث می شود تفاهم نامه ها برای تبادل پژوهشگر قابل اجرا نباشد و امکان بهره برداری از متخصصین و پزشکان خارجی نیز میسر نشود.
پیر فرانسوا لیوراز، مدیر این بیمارستان می گوید: «این کار برای ما یک فاجعه محسوب می شود زیرا دیگر بیمارستان قادر به ادامه فعالیت نخواهد شود. همچنین بخش پژوهش و پزشکی، بخشی کاملا بین المللی است بنابراین ما دیگر نمی توانیم پزشک و پژوهشگر استخدام کنیم زیرا آنها تمایل نخواهند داشت در کشوری کار کنند که تعاملی با اتحادیه اروپا و با دنیا در حقیقت ندارد. همچنین این خطر وجود دارد که محققان سوییسی ما نیز دیگر نخواهند با ما بمانند.»
دو سوم مهاجران سوئیس از کشورهای اروپایی می آیند. از زمان امضای توافق نامه دو جانبه در سال ۲۰۰۲ مVer video "آیا سوییس درهایش را بروی خارجی ها خواهد بست؟"
ادامه فشارهای دولت مجارستان علیه سازمان های غیردولتی
دولت مجارستان چند سازمان غیردولتی را در داخل کشور تحت فشار قرار داده و با بیان اینکه منابع مالی این سازمان های مدنی از طریق دولت نروژ تامین می شود، حساب های این نهادها را تحت بازرسی قرار داده است.
در تازه ترین این حملات به سازمان های غیردولتی، سه نهاد از جمله “اوکتارس” روز دوشنبه، پانزدهم سپتامبر، تحت بازرسی قرار گرفته اند.
مخالفان می گویند دولت تلاش می کند به بهانۀ تامین بخشی از بودجۀ این سازمان های غیردولتی از طریق نروژ، فعالیت های مدنی در این کشور را محدود کند. بیش از ۵۰ سازمان غیر دولتی از سوی دولت ویکتور اوربان، نخست وزیر مجارستان متهم شده اند که با جناح های چپ این کشور ارتباط دارند و کمک های مالی را که دولت نروژ در اختیار آنها قرار داده در جهت منافع سیاسی هزینه کرده اند.
دست اندرکاران این سازمان ها این اتهام دولت را رد می کنند.
برخی از مدیران این سازمان ها تاکنون تحت بازجویی قرار گرفته اند. ورونیکا مورا، مدیر سازمان غیردولتی “اوکتارس” یکی از این مسوولانی است که حساب های سازمان وی تحت بازرسی و خود وی نیز تحت بازجویی قرار گرفته است.
وی در اعتراض به این اقدام دولت می گوید: “این رفتاری غیرضروری و نامناسب از سوی پلیس است که بی مقدمه به اینجا بیایند و مدارک و اسناد متعلق به سازمان را آنهم بدون هیچ حکم قضایی ضبط کنند. اگر آنها حتی درخواست خود را پیش از این بصورت کتبی به ما داده بودند، ما خودمان این اسناد را در اختیار آنها قرار می دادیم.”
مخالفان دولت فشار به سازمان های غیردولتی را که از ماه ژوئن آغاز شده، غیرقابل قبول می دانند و از دولت ویکتور اوربان خواسته اند این فشارها را متوقف کند.
یوژف مارتین، مدیر شفافیت بین الملل در بوداپست می گوید این تحقیقات بر پایۀ انگیزه های سیاسی صورت گرفته است. وی می گوید: “ در وهلۀ نخست، آنها گروهی از این سازمان های غیردولتی را انتخاب کرده اند که با توجه به ساختاری که دارند، آنها را به مخالفت دولت متهم می کنند و در وهلۀ دوم نیز پلیس را برای برخورد با آنها آزاد می گذارند.”
دولت مجارستان می گوید بدون داشتن مقاصد سیاسی، وظیفۀ خود را انجام می دهد. زولتان گوواچ، سخنگوی دولت نیز با رد این اتهام می گوید: “طرح نظریۀ توطئه بسیار آسان است. بویژه اینکه آنها برای رسیدن به اهداف سیاسی دولت را متهم می کنند. این سازمان های غیردولتی مذکور تنها بخشی از جامعۀ مدنی هستند و ما آنها را به عدم استفاده از پول های داده شده برای اهداف تعریف شده شان مظنون می دانیم. ورود پلیس به ماجرا به منظور حمله به برخی از این سازمان ها برای ممانعت از فعالیت دیگر سازمان های غیردولتی فعال در مجارستان نیست.”
دولت مجارستان، مساله را داخلی می داند اما تلویحا پای نروژ را نیز به میان کشیده است. بازرسی از این سازمان های غیردولتی می تواند به خطر عدم تامین مالی سازمان های دولتی این کشور را از سوی نروژ دامن بزند.
نروژ حمله به این سازمان های مدنی را غیر قابل قبول خوانده است و می گوید دولت مجارستان در پی متوقف کردن فعالیت آندسته از سازمان های غیردولتی است که منتقد عملکرد دولت هستند و از مجارستان خواسته است به ارزش های دموکراتیک جامعۀ اروپا احترام بگذارد.
توو اسکارستین، سفیر نروژ در مجارستان در این باره به یورونیوز در بوداپست گفت: “کمک های مالی داده شده به سازمان های غیردولتی مذکور، پول عمومی مجارستان نیست. پول مردم نروژ است و از طریق بودجۀ مجارستان تامین نشده است. مستقیما از بروکسل پرداخت شده و از محل دبیرخانۀ کمک ها در بروکسل تامین شده است.”
معترضان به این اقدام دولت طی هفته های گذشته، بارها با راهپیمایی در بوداپست از دولت خواسته اند به حملات علیه این سازمان های غیردولتی پایان دهد اما این اعتراض ها هیچ تغییری در رفتار دولت ایجاد نکرده است.
پارلمان اروپا نیز در موضع گیری خود به روی صفحۀ توییتر این پارلمان از ورود پلیس به برخی از این سازمان های مدنی اظهار نگرانی کرده و نوشته است که صداهای مختلف جامعه موجب جنب و جوش در جامعه می شود و این حملات در جهت عکس چند صدایی حرکت می کند.
آندره آ هاژاگوش، خبرنگار یورونیوز در بوداپست در گزارش خود می گوید: “هر چند تمامی سازمان های غیردولتی از جمله سازمان تربیت سگ های آموزشی برای معلولان که از سوی نروژ تامین مالی می شوند، شامل این رفتار دولت نشده اند اما بسیاری از اینکه قربانی این وضعیت بشوند، نگران هستند.”
برخی از این سازمان ها از جمله سازمان غیردولتی اوکتارس، مبلغی بالغ بر ۱۰۰ هزار یورو از نروژ دریافت کرده اند.Ver video "ادامه فشارهای دولت مجارستان علیه سازمان های غیردولتی"
عبور غیرقانونی پناهجویان سوری از دریای سیاه، رومانی در انتظار پیوستن به پیمان شنگن
این روزها پناهجویان زیادی تلاش می کنند از طریق دریای سیاه، و از طریق رومانی خود را به سواحل اروپا برسانند. تعداد این افراد در مقایسه با کسانی که می خواهند با گذر از دریای مدیترانه بطور غیر قانونی به اروپا برسند، به مراتب کمتر است. اما همین تعداد کم، روز به روز بیشتر می شود.
ناخدا پوپا، گارد ساحلی است و وظیفه اش حفاظت از مرزهای بیرونی اتحادیه اروپاست. وی داستان یافتن یک قایق حامل این پناهجویان را که تعریف می کند و می گوید: «کشتی سرگردانی پیدا کردیم که هیچ نور و چراغی در آن نبود. روی عرشه آن هم، هیچ اثری از انسان نبود. بعد از ده دقیقه سر و کله حدود بیست نفر روی این کشتی پیدا شد: زن، مرد، و یک طفل نوزاد. از دیدن لبخند یک کودک، بعد چند روز دریانوردی، خوشحال شدم.»
این نوزاد “هنر” نام دارد و پنج ماه پیش، در اردوگاه پناهجویان سوری در ترکیه متولد شده است. آرزوی علی، پدر “هنر” این است که دخترش روزی نوازنده شود.
علی و همسرش پس از حمله نیروهای داعش به کوبانه، از این شمال سوریه فرار کرده اند. همسر وی در آن زمان باردار بوده است. علی می گوید برای فرار از سوریه و آمدن به اروپا ۶۰۰۰ یوور هزینه کرده است. وی از جنگ می گوید و از صحنه های دلخراشی که از نزدیک شاهدشان بوده است. علی می افزاید: «۲۷ سال دارم. جنگ را از نزدیک دیده ام. کسانی را دیدم که مرده بودند، عده ای جلوی چشمانم جان دادند مناطق مرزی بمباران می شد. کسانی را دیدم که پاهایشان قطع شده بود. مردی که بخوبی می شناختم، جان داد. سخت است ببینید خانه تان ویران می شود، ببینید که خانه تان در یک لحظه خراب می شود و روی هوا می رود.»
کاپیتان پوپا توانست جان ۷۰ سرنشین این کشتی کوچک را نجات دهد. اکثر این افراد از سوریه آمده بودند. وی در بین این افراد، سه «کار چاق کن» اهل ترکیه را هم پیدا کرد. اتهام این سه نفر، عبور غیرقانونی از دریای سیاه و به خطر انداختن جان سرنشینان قایق با اقدام به قاچاق انسان است.
مادالینا زمفیر نگهبان مرزی است که در مرکز نظارت “کنستانتا” کار می کند و هماهنگیهای عملیاتی را با کاپیتان پوپا به انجام می رساند. وی می گوید که قاچاقچیها نمی توانند به داخل مرزهای اتحادیه اروپا تجاوز کنند. وی می افزاید: «هیچکس نمی تواند مخفیانه وارد خاک اتحادیه اروپا شود چون تجهیزات خوبی در اختیار داریم و خیلی هم خوب کار می کنند. می توانیم از فاصله ۱۲ مایل دریایی، محل قایقهایی با طول کم تر از ۲۰ متر را پیدا کنیم.»
سی سال از امضای پیمان شنگن می گذرد. براساس این پیمان بازرسی مرزهای داخلی بین کشورهای عضو از میان برداشته شد. اما کنترل مرزهای بیرونی شدت یافت.
قبرس، کرواسی و رومانی می خواهند به محدوده پیمان شنگن بپیوندند، اما این کشورها برای اینکه به عضویت این پیمان درآیند، باید اصلاحاتی در سیستم قضایی خود انجام دهند و با فساد و جرم وجنایت سازمان یافته مبارزه کنند.
اتحادیه اروپا در شهر گالاتسی در رومانی مرکزی برای کسانی تاسیس کرده است که سعی می کنند بطور غیر قانونی از طریق دریای سیاه به اروپا بیایند.
خبرنگار یورونیوز در مرکز گالاتسی مردی را می بیند که اهل شهر حلب است. وی در آنجا آرایشگر بوده است. فرزندانش هنوز در سوریه هستند. وی می خواهد هر چه زودتر آنها را از منطقه جنگزده بیرون آورد. اما می گوید نمی توان به قاچاقچیها اعتماد کرد زیرا دروغ می گویند.
وی می افزاید: «قاچاقچی های ترکیه ای عکس قایقشان را به تلفن همراه من فرستادند. شبیه قایق های پنج ستاره بود. به من گفتند سفر روی دریای سیاه از ترکیه به رومانی ده ساعت طول می کشد. اما از قایق تفریحی خبری نبود. در عوض، سوار یک قایق درب وداغان شدیم و از غذا هم خبری نبود. سفر به جای ده ساعت ۴۸ ساعت طول کشید.»
مادر این مرد کاتولیک و اهل ارمنستان است. پدرش مسیحی ارتودوکس اهل سوریه است. نزدیک ترین دوستانش مسلمان هستند و در سوریه زندگی می کنند. این پناهنده سوری در ادامه داستان سفرش می گوید: «در نیمه راه رومانی در وسط دریای سیاه در وضعیت طوفانی، فرمانده قاچاقچیان ناگهان به ما دستور داد که دیگر از تلفن همراه استفاده نکنیم، سیگار نکشیم و هیچ کاری نکنیم. فضا خیلی پرتنش و تهدیدآمیز شد و بعد موجهای عظیم آمدند.»
شبکه بین المللی قاچاق انسان از وضعیت دردناک این پناهجویان، بی رحمانه سوء استفاده می کند. پناهنده سوری می گوید: «با این قاچاقچیها توافق کردم. قرار شد ۹۵۰۰ یورو بگیرند و مرا از ترکیه به آلمان ببرند. برای این که مطمئن شوم به آلمان می رسم، پول را به واسطه دادم. وقتی به آلمان برسم با تلفن به او اطلاع می دهم و پول را به شخص سومی می دهم. اما در آلمان نیستم در نتیجه، پول را هم نپرداخته ام.»
بیشتر پناهندگانی که در مرکز گلاتسی هستند، نمی خواهند در رومانی بمانند و می خواهند به غرب اروپا بروند.
شبکه قاچاقچی با گروههای جرم وجنایت در رومانی، آلمان و ترکیه مرتبطند. یک پناهنده سوری می گوید: «این دسته قاچاقچیان که در استانبول کارشان را انجام می دهند، پول زیادی از دست داده اند و نیاز به منابع جدید مالی دارند. به همین دلیل است که واسطه های رومانیایی را تحت فشار می گذارند و این واسطه به پناهندگان در اردوگاه فشار می آورند. به ما تلفن می زنند به ما می گویند فرار کنیم و قول می دهند که ما را به آلمان برسانند.»
شرکت آلمانی فرانسوی موسوم به “ای آ د اس” (EADS)، سازنده تجهیزات گرانقیمتی است که برای امنیت مرزهای رومانی لازم است. قرارداد سالها پیش امضا شده است. اما صحبت از فساد مالی و ارتشاء است. گفته می شود آلمانی ها به رومانیایی ها رشوه داده اند. دفتر دادستان عمومی مونیخ تأیید می کند که دادرسی به این پرونده در جریان است.
کمیسیون اروپا تأکید دارد که از نظر فنی رومانی برای الحاق به پیمان شنگن آماده است، اما کشورهایی مثل هلند شدیداً با عضویت رومانی در پیمان شنگن مخالفند.
پلیس مرزی رومانی از وضعیت آشفته سیاسی گله می کند. لیویو ماریو گالوس، فرمانده ارVer video "عبور غیرقانونی پناهجویان سوری از دریای سیاه، رومانی در انتظار پیوستن به پیمان شنگن"
آیا ارتباطی بین علم مغز و اعصاب و تجربیات آموزشی وجود دارد؟
پرسش این است که آیا مطالعه نحوه کار مغز، می تواند به بهبود نتایج آموزش کمک کند؟ همچنین آیا می تواند کمکی به به دانش آموزان دچار اختلالات یادگیری باشد؟ اساسا آیا پیوند محکمی بین علم اعصاب و آموزش و پرورش وجود دارد؟ در این مورد اگرچه توافق عمومی وجود ندارد، اما بحث جذابی است.
برای بعضی مانند جودی ویلیز، کارشناس آمریکایی مغز و اعصاب این پیوند بدیهی است. اما برای دیگرانی مانند پرفسور دوروتی بیشاپ، باور به پیوند رشد یافته این دو، هنوز زودرس است.
دوروتی بیشاپ در این زمینه می گوید: “تلاش برای یکپارچه کردن علم اعصاب با آموزش اقدام بزرگی است. من در این زمینه تردید دارم. اساسا برای به کار بستن دست آوردهای عصب شناسی در کلاس درس، بسیار زود است. تا کنون که کاربردی نداشته است.ما از علم اعصاب بسیار چیز ها در مورد کودکان و توسعه مغز آنها به دست آورده ایم، اما کاربرد مستقیم آن در تمرین های آموزشی را دشوار می دانم.”
اما جودی ویلیز معتقد است: “عصب شناسی تا کنون به صرفه جویی میلیارد دلار در امر آموزش کمک کرده است. قبل از آنکه ما روی عصب شناسی سرمایه گذاری کنیم، اسطوره های عصب شناسی وجود داشتند و مردم هزینه زیادی را صرف تمرین مغز سمت راست و مغز سمت چپ می کردند. پیشرفت علم اعصاب اکنون تصویر درستی از آنچه در مغز اتفاق می افتد را ارائه می کند و ما می توانیم با این دست آوردها هر نظریه یا کارکرد مداخله گرانه ای را آزمایش کنیم.”
دوروتی بیشاپ: “بهتر است از منظر روانشناسیِ شناختی به مسئله نگاه کنیم. برای نمونه اگر درباره آموزش خواندن فکر کنیم، می دانیم که روند آموزش از طریق این نوع روانشناسی تنظیم می شود. گرچه بسیاری از مردم خواندن را روندی تصویری می دانند، اما تحلیل نقش صداها در زبان به توسعه روش های آموزش زبان به کودکان از طریق تمرکز بر صدای واژه ها، به جای نگرانی از کاربرد نادرست حروف آنها، انجامیده است.”
جودی ویلیز: “زمانی که معلمان در می یابند که ریشه نبوغ در ژن ها و نقش پیشینه افراد برای راه آینده شان نیست، تلاش و انرژی تازه ای را صرف دانش آموزان می کنند. و زمانی هم که دانش آموزان معلم را علاقمند تر بیابند، تلاش بیشتری در آموختن به خرج می دهند. این یک بازی دو طرفه است. نامه هایی که من از معلمان دریافت می کنم، نشانمی دهد که آنها چقدر موفقتر و خوشحال ترند، زمانی که می دانند مغز چگونه کار می کند.”
آیا روی شکاف بین علم مغز و اعصاب و تجربیات آموزشی می توان پلی برقرار کرد؟
دوروتی بیشاپ در این باره می گوید: “پل زدن بین این دو، عنوان نوشته ای است که حدود بیست سال قبل توسط فردی به نام “جان بروئر” که چهره برجسته ای در این زمینه است، مطرح شده است. او با توجه دقیق به این نکته گفته است که احساس می کند ما در تلاشیم تا راه مستقیمی از علم اعصاب به آموزش باز کنیم. او بیست سال قبل گفت که آنچه در اینجا به عنوان مرحله واسط نیاز داریم روانشناسیِ شناختی است. ضرور است که این سخن تکرار شود.”
اما جودی ویلیز نظر متفاوتی دارد: “زمانی که مردم درگیر ارتباط و گفتگو بین خود می شوند، ما بهترین و موثر ترین ابزار تحقیق و ارزیابی را در اختیار داریم. به این فکر کنیم که معلمان با آگاهی به برخی کارکردها، آنرا برای آزمایش در اختیار دانشمندان قرار می دهند و از کارکرد آن ابراز اطمینان می کنند. این پلی پایدار ایجاد می کند که بر سه ستون استوار است: روانشناسیِ شناختی، علم اعصاب و مربیان.”
نسخه کامل این گزارش را می توانید در برنامه جهان دانش ببینیدVer video "آیا ارتباطی بین علم مغز و اعصاب و تجربیات آموزشی وجود دارد؟"
Informaciona
Comparte y descubre información
Esta Pagina participa en el Programa de Afiliados de Amazon EU y Amazon Services LLC, un programa de publicidad para afiliados diseñado para ofrecer a sitios web un modo de obtener comisiones por publicidad, publicitando e incluyendo enlaces a Amazon.es y Amazon.com
Utilizando el siguiente enlace podrás encontrar una página en la que se muestra la política de privacidad de esta web. Puedes usar el siguiente enlace para ver nuestras normas de uso. Si encuentras algún contenido inadecuado, puedes denunciarlo utilizando el siguiente enlace. Haciendo click en el siguiente enlace puedes ver el Aviso Legal de este sitio web.
Utilizamos cookies para medir y analizar el tráfico de este sitio web. Más información.